An Assessment of Türkiye’s Public Diplomacy Activities after the Johnson Letter: Are Cultural Relations an Investment?

Yıl 2025, , 89 - 98, 04.02.2025

Fatih Baritci , Melih Duman

https://doi.org/10.21121/eab.20250106

Öz

For Türkiye, the year 1964 witnessed a significant break in its long-standing foreign policy approach. During this period, Turkish foreign policy, which was shaped around the Cyprus Issue, sought alternatives after the Johnson Letter. This study aims to examine various cultural activities carried out by Türkiye in 1964 and evaluate them in the context of public diplomacy. In this direction, firstly, the international political atmosphere of the 1960s was evaluated from the perspective of Türkiye. Later, sections of Türkiye’s important public diplomacy activities in different fields in the period from 1920s to the Johnson Letter were revealed. Finally, the report on cultural relations published by the Ministry of Foreign Affairs in 1964 was examined by documentary scanning method, and in this context, various public diplomacy initiatives were put forward in which the Cyprus Issue was at the center. As a result of the study, it has been understood that Türkiye invests in cultural and artistic activities in accordance with its political objectives within the scope of the maximum benefit strategy with minimum cost and makes positive contributions to the image of the country.

Anahtar Kelimeler

Public Diplomacy, Türkiye, Cyprus Issue, Johnson Letter, Cultural Relations

Kaynakça

• Armaoğlu, F. (1999). Yarım yüzyılın Türk-Amerikan ilişkileri, 1947-1997 (Bir genel değerlendirme). In İsmail Soysal (ed.). Çağdaş Türk diplomasisi: 200 yıllık süreç. (s. 421-440). Türk Tarih Kurumu Basımevi.
• Armaoğlu, F. (2004). 20. yüzyıl siyasi tarihi 1914-1995. Alkım Kitabevi.
• Aydın, S., & Taşkın, Y. (2018). 1960’dan günümüze Türkiye tarihi. İletişim Yayınları.
• Ayhan, P. (Ed.). (2020). Atatürk’ün sergi vapuru (3rd ed.). İleri Yayınları.
• Ayın Tarihi. (1948). September, p. 33.
• Bağcı, H. (2007). Türk dış politikasında 1950’li yıllar. ODTU Yayıncılık.
• Başarır, M., & Zorlu, Y. (2022). Seyyar sergi Karadeniz Vapuru’nun (1926) dönem gazetelerinde sunumu ve tanıtım turunun halkla ilişkiler açısından incelenmesi. Erciyes İletişim Dergisi, 9(2), 951–977. https://doi.org/10.17680/erciyesiletisim.1099413.
• Belge, M. (2014). Türkiye’yi değil ama nereye varılmak istendiğini göstermek üzere... In B. Özükan (Ed.), Bugünün bilgileriyle Kemal’in Türkiye’si (3rd ed., pp. 34–39). Boyut Yayın Grubu.
• Bengi, H. (2012). Tarihsel süreç içinde Anadolu Ajansı’nın özgün kurumsal yapısı (1920-2011). Ankara Üniversitesi Türk Inkılâp Tarihi Enstitüsü Atatürk Yolu Dergisi, 50, 299–341.
• Bozkurt, C. (2019). Türkiye Cumhuriyeti’nin bir propaganda ve tanıtım hamlesi: 1926 seyyar sergi ve Avrupa seyahati. Belleten, 83(298), 1097–1130.
• Cull, N. J. (Ed.). (2009). Public diplomacy: Lessons from the past. Figueroa Press.
• Cull, N. J. (2020). Public diplomacy before Gullion: The evolution of a phrase. In N. Snow & N. J. Cull (Eds.), Routledge handbook of public diplomacy (2nd ed., pp. 13–17). Routledge.
• Davutoğlu, A. (2004). Stratejik derinlik Türkiye’nin uluslararası konumu. Küre Yayınları.
• Demirkıran, C. (2008). Uluslararası televizyon yayıncılığının tarihsel gelişim süreci: Fransa TV5 MONDE ile Türkiye TRT-INT ve TRT TÜRK karşılaştırmalı incelemesi [Doctoral Thesis, Istanbul University].
• Dışişleri Belleteni, October. (1964, October). Dışişleri Belleteni, October (2).
• Dışişleri Belleteni, October-December. (1964, December). Dışişleri Belleteni, October-December (3).
• Duman, M. (2020). Türk dış politikası ve kamu diplomasisi faaliyetleri (1934-1960). Palet Yayınları.
• Erhan, Ç. (2002). ABD ve NATO’yla ilişkiler. In B. Oran (Ed.), Türk dış politikası, Kurtuluş Savaşından bugüne olgular, belgeler, yorumlar (Vol. 1, pp. 681–715). İletişim Yayınları.
• Hale, W. (2003). Türk dış politikası 1774-2000 (P. Demir, Trans.). Mozaik Yayınları.
• İşler, E. İ. (2017). Propagating image of New Turkey to the West: Journal of La Turquie Kemaliste (1933-1948). International Journal of Turcologia, 11(23), 56–78.
• Kocabaşoğlu, U. (2010). Şirket telsizinden devlet radyosuna: TRT öncesi dönemde radyonun tarihsel gelişimi ve Türk siyasal hayatı içindeki yeri. İletişim Yayınları.
• Köksoy, E. (2023). Gelenekselden dijitale kamu diplomasisi. Nobel Akademik Yayıncılık.
• Koyuncu, S. (2022). Türk kamu diplomasisi tarihinde BYEGM’nin konumu ve önemi. Gümüşhane Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 13(3), 922–937.
• Melissen, J. (2005). The new public diplomacy: Between theory and practice. In J. Melissen (Ed.), The New public diplomacy: Soft power in international relations (pp. 3-27). Palgrave Macmillan.
• Özcoşkun, A. R. (2018). Cumhuriyetin kuruluşundan bugüne dışişleri bakanlığı teşkilat yapısı (1920-2018). Türk Diplomatik Arşivi Yayınları.
• Özdemi̇r, Y. (2024). La Turquie Kémaliste dergisinde milliyetçi düşünce. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 79, 333–344. https://doi.org/10.51290/dpusbe.1395728.
• Özkan, G. (2021). Erken dönem kamu diplomasisi ve halkla ilişkiler örneği olarak seyyar sergi karadeniz vapuru. In Ö. Toprak (Ed.), Atatürk ve iletişim: Medya, iletişim ve toplumsal dönüşüm (pp. 199–229). Akademisyen Yayınevi.
• Özkaya, Y. (1985). Millî Mücadele’de “Anadolu Ajansı” nın kuruluşu ve faaliyetine ait bazı belgeler. Atatürk Araştırma Merkezi Dergisi, 1(2), 587–608.
• Poyraz, E. (2013). Atatürk’ün iletişim stratejisi ve stratejik hedefi hakkında bir analiz. 21. Yüzyılda Eğitim ve Toplum, 2(4), 72–93.
• Radyo Mecmuası. (1945, May 1). 4(41), p. 22.
• Sancar, G. A. (2012). Kamu diplomasisi ve uluslararası halkla ilişkiler. Beta Basım Yayım.
• Şencan Gürtunca, E. (2020). Genç cumhuriyet Karadeniz Vapurunda. Libra Book.
• Sever, A. (2008). Küba bunalımı ve jüpiter füzeleri sorunu. In H. Çakmak (Ed.), Türk dış politikası 1919-2008 (pp. 659–665). Barış Platin Kitap.
• Sezer, D. (1972). Kamuoyu ve dış politika. Ankara Universitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Yayınları.
• Sisson, C. J. (1944). Editorial notes. The Modern Language Review, 39(3), 290–290.
• Soysal, İ. (1976). Tanıtma ve Türkiye’nin tanıtılması. UNESCO Türkiye Milli Komisyonu.
• Topuz, H. (2016). Türk basın tarihi (7th ed.). Remzi Kitabevi.
• Tuch, H. N. (1993). Communicating with the world: U.S. public diplomacy overseas (2nd ed.). St. Martin’s Press.
• Turan, İ., & Barlas, D. (1994). Batı ittifakına üye olmanın Türk dış politikası üzerindeki etkileri. In F. Sönmezoğlu (Ed.), Türk dış politikasının analizi (pp. 425–439). Der Yayınları.
• Uçarol, R. (2000). Siyasi tarih (1789-1999). Filiz Kitabevi.
• Ünal Erzen, M. (2012). Kamu diplomasisi. Derin Yayınları.
• Yaşar, H. (2010). Yurtdışında bir kültür kurumu: Londra Halkevi. Ankara Üniversitesi Türk İnk›lâp Tarihi Enstitüsü Atatürk Yolu Dergisi, 45, 177–215.
• Zürcher, E. J. (2013). Modernleşen Türkiye’nin tarihi (Y. Saner, Trans.). İletişim Yayınları.