Türkiye'de Öğretmenlerin Mesleki Gelişimi ve Eğitim Sistemine Etkileri

Yıl 2021, Cilt: 2 Sayı: 1, 1 - 8, 09.04.2021

Emrah Demir , Melek Demir

Öz

Canlıların öğrenme ve öğretme süreci değişip gelişerek en başından bu yana devam etmektedir. Bilimsel, teknolojik, sosyal ve psikolojik birçok yenilik öğrenme ortamlarının, eğitim materyallerinin, öğretim yöntem ve tekniklerinin de değişmesini, gelişmesini mutlak kılmaktadır. Türkiye de çağımızın gerekliliklerine uygun öğretmen mesleki gelişimi için çalışmalar yürütmektedir. Birçok alan da yeni yöntemler kullanıldığı gibi kalıplaşmış birtakım uygulamalar da devam etmektedir. Öğretmen, öğrenci ve veli üçlüsünün birlikte uyum sağlayarak eğitim öğretim faaliyetlerini yürütmesi eğitimde başarıyı getirmektedir. Bu grubun liderliğini de öğretmen yapmalıdır. Öğretmenlerin iyi birer lider olmaları için de hızlı değişen dünyaya ayak uydurabilmesi gerekir. Dolayısı ile mesleki gelişimin sürekliliği büyük önem kazanmıştır. Öğretmenler toplumun geleceğini şekillendirirler. Böylesine bir görevi üstlenen kişilerin mesleki gelişimi doğrudan toplumu etkileyecektir. Bu makalede, Türkiye’ deki öğretmenlerin mesleki gelişimi değerlendirilmiş ve geleceğe dönük öneriler üretilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Türkiye’de öğretmenlik meslek gelişimi., Öğretmenlerin mesleki gelişimi, Öğretmen mesleki gelişimi etkileri

Kaynakça

• Aktay, S. , Keskin T. (2016). Eğitim Bilişim Ağı (EBA) İncelemesi, Eğitim Kuram ve Uygulama Araştırmaları Dergisi.
• Alkan, A., & Mertol, H. (2019). Teacher Candidates' State of Using Digital Educational Games. International Journal of Evaluation and Research in Education, 8(2), 344-350.
• Bayram, D. (2010). Türkiye, ABD, Japonya, İngiltere ve Avustralya’da fen ve fizik öğretmenlerine yönelik mesleki gelişim programlarının karşılaştırılması, Ankara, Yayınlanmış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü,
• Çoklar A. N. , Şahin Y. L. , (2014)Öğrencilerin Gözüyle Teknoloji Okuryazarlığı: Nedir, Neredeyiz, Aile ve Çocuklar İçin Neler Yapmalı? Turkish Online Journal of Qualitati ve Inquiry, April 2014, 5(2)
• Durmuş, E. (2013). Öğretmenlerin Mesleki Gelişime Yönelik Görüşlerinin İncelenmesi, Manisa, Yüksek Lisans Tezi, Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Hunzicker, J. (2010). Characteristic of effective Professional development: A checklist.
• Kabakçı I. (2005). Araştırma Görevlilerinin Mesleki Gelişime Yönelik Bakış Açıları: Eğitim Fakülteleri Örneği, Eskişehir, Doktora Tezi, Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Kaya, A., Küçük, M., Çepni, S. (2004). Fizik Laboratuarlarına Yönelik Hazırlanan BirHizmet İçi Eğitim Programının Değerlendirilmesi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi,16, 89–103.
• Kaya S., Kartallıoğlu S. (2010) “Okul Temelli Mesleki Gelişim Modeline Yönelik Koordinatör Görüşleri”, c.10, S.2, Aralık, Abant İzzet Baysal Üniversitesi Dergisi.
• Kaya, S. K. (2010). Okul Temelli Mesleki Gelişim Modeline Koordinatör Görüşleri Serkan Abant İzzet Baysal Üniversitesi Dergisi Cilt:10 Sayı:2 Yıl:10 Aralık-2010:117
• Kızılkaya, H. A. (2012). Öğretmenlerin Mesleki Gelişimlerinin Mesleki Gelişime Yönelik Tutumları ve İş Doyumları Bakımından İncelenmesi Üzerine Bir Araştırma, Kırıkkale, Yüksek Lisans Tezi, Kırıkkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• MEB, (2010). Okul Yöneticileri ve Öğrencileri İçin Okul Temelli Mesleki Gelişim Kılavuzu, Ankara, Öğretmen Yetiştirme ve Eğitimi Genel Müdürlüğü.
• Mertol, H. (2018). Eğitim Sosyolojisi Sosyal, Kültürel, Ahlaki Bir Sistem ve Topluluk Olarak Okul, Yayın Yeri: Maya Akademi.
• Odabaşı H. F., Kabakçı I. (2007). Öğretmenlerin Mesleki Gelişimlerinde Bilgi ve İletişim Teknolojileri, Uluslararası Öğretmen Yetiştirme Politikaları ve Sorunları Sempozyumu , Bakü.
• Reese, S. (2010). Bringingeffectiveprofessional. Techniques. 85 (6), 38-43.
• Seferoğlu S. (2004). Öğretmen yeterlikleri ve mesleki gelişim. Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim, 58, 40-45.
• TES (Türk Eğitim Sen), (2010) 18. Milli Eğitim Şurası Çalışma Raporu, Ankara, 1-5 Kasım.
• Turhan, E. (2005). Okul Yöneticilerinin Geliştirilmeye İhtiyaç Duydukları Yönetsel Süreçlere ve Uzaktan Eğitim Teknolojilerine İlişkin Görüşleri, Eskişehir, Doktora Tezi, Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Yağcı, E. (2003). Türkiye’de Öğretmenlerin Hizmetiçi Eğitimi Uygulamaları Sorunlar ve Öneriler. Çağdaş Eğitim Sistemlerinde Öğretmen Yetiştirme Ulusal Sempozyumu, Sivas.