Öz
Bilgisayar programlarının geliştirilmesinin oldukça pahalı, yoğun emek ve sermaye gücü gerektirmesi buna karşılık kopyalarının çıkartılmasının son derece kolay ve masrafsız olması program üreticisi firmaları kanuni tedbirlerin yanında sözleşmeye konulan kayıtlar ve tekniğin sunduğu imkanlar ile haksız kopya üretmeyi önlemeye yönelik bir çaba içerisine sokmuştur. Üretici firmaların aldıkları tedbirler genellikle programların kopyalanmasını engelleyen düzeneklerin program içerisine konulması ve kullanım sınırlamaları getirmek şeklinde ortaya çıkmaktadır. Bu çabanın çoğu kez “her donanıma bir program” hatta “değişen donanıma değişen ücret” şeklinde özetlenebilecek, program üreticilerinin kârlarını artırma ve programı daha çok kişiye satma çabasına dönüştüğü ve bu arada kullanıcıların yasalarla sağlanan haklarının dahi zarar görmesine yol açtığı gözlemlenmektedir.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- MARLY, Jochen; SoftwareÜberlassungsvertraege, München 1991.
- YAVUZ, Cevdet; Satıcının Satılanın Ayıplarından Sorumluluğu, İstanbul 1989.
- YILDIRIM, Mustafa Fadıl; Standart Bilgisayar Program Devir Sözleşmeleri, İstanbul 1999.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Hukuk |
| Bölüm | Araştırma Makaleleri |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 1 Haziran 2003 |
| Gönderilme Tarihi | 1 Mart 2003 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2003 Cilt: VII Sayı: 1-2 |
Bu Eser Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası (CC BY-NC 4.0) ile lisanslanmıştır.