Türkiye'de Ekonomik Coğrafyanın Yüzyılı

Yıl 2023, , 13 - 35, 29.10.2023

İrfan Kaygalak

https://doi.org/10.51800/ecd.1318713

Öz

Bu çalışma Türkiye’de ekonomik coğrafyanın gelişim tarihine odaklanmaktadır. Osmanlı İmparatorluğu’nun son dönemlerinden başlayıp Cumhuriyet dönemi boyunca ekonomik coğrafyanın nasıl geliştiğini ve kurumsallaştığını belli dönemler itibariyle ele almaktadır. Disiplinin heteronom karakterine dikkat çeken çalışma, Türkiye’de genel olarak beşeri coğrafyanın özelde de ekonomik coğrafyanın ele alınırken Türkiye’ye özgü sosyal, kültürel, ekonomik ve politik bağlamın dışsal bir faktör olarak göz önüne alınması gerektiğini savunmaktadır. Bu öneri doğrultusunda disiplinin gelişim tarihini ele alan çalışma, Cumhuriyet öncesi dönem ve Cumhuriyetin ilk elli yılını mevcut literatürden hareketle değerlendirmekte; son elli yılını ise doktora tezlerinden hareketle incelemektedir. Çalışmanın temel bulguları ekonomik coğrafyanın çalışma konuları, kuramsal çerçevesi ve yöntemsel tercihleri itibariyle Anglo-Amerikan ekonomik coğrafyasının gerisinde olduğunu, disiplinde geleneksel bölgeselci yaklaşımın hala hâkim yaklaşım olarak ağırlığını koruduğunu göstermektedir. Özellikle 2000’li yıllarda yenileşme çabalarının görülmesine rağmen ekonomik coğrafyanın gelecekte alacağı şeklin onun heteronom karakterinden uzaklaşmaya bağlı görünmektedir.

Anahtar Kelimeler

Coğrafya, ekonomik coğrafya, coğrafyanın tarihi, bilim felsefesi, Türkiye

Teşekkür

Çalışmanın ilk taslağını okuyup yapıcı eleştirilerini sunarak çalışmanın daha nitelikli olmasını sağlayan dostum İlkay Südaş'a teşekkür ederim.

The Century of Economic Geography in Turkey

Öz

This study focuses on historical development of economic geography in Turkey. In the concept of the study development and institutionalization of economic geography in Turkey is evaluated and examined by certain time periods starting from the last years of Ottoman Empire to the recent years of Republic period. Drawing attention to the heteronomous characteristic of the discipline, it defends as a sue generis kind of, Turkey’s social, cultural, economic and political context must be considered as an external factor in evaluation and examination of human geography and economic geography specifically. Dealing with history of the discipline in line with this proposition, the study examines pre-republic term and first half-century of republic by departing from existing literature while it examines the last half-century of the discipline by concentrating on PhD dissertations. Conclusions such as the regional approach still stands dominant paradigm and economic geography in Turkey is underdeveloped compared to Anglo-American economic geography in terms of studied objects, theoretical framework and methodological preferences are among main findings of the study. Despite existing renewal efforts especially after the millennium, it seems the future of the discipline depends to the degree of how much it gets afar from its heteronomous characteristic and become more autonomous.

Anahtar Kelimeler

Geography, economic geography, history of geography, philosophy of science, Turkey

Kaynakça

• Ak, M. (2004). Osmanlı Coğrafya Çalışmaları. Türkiye Araştırmaları Literatür Dergisi, 4 (2), 163-211.
• Akova (Balcı), S. (1994). Antalya Körfezi'nin kuzeyindeki ovalarda ziraat hayatı. Yayımlanmamış Doktora Tezi, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Akyol, İ. H. (1940). Tanzimat Devrinde bizde coğrafya ve jeoloji. Maarif Matbaası.
• Akyol, İ. H. (1943a). Son Yarım Asırda Türkiye’de Coğrafya I: Mutlakiyet Devrinde Coğrafya. Türk Coğrafya Dergisi, 1, 3-15.
• Akyol, İ. H. (1943b). Son Yarım Asırda Türkiye’de Coğrafya II: Meşrutiyet Devrinde Coğrafya. Türk Coğrafya Dergisi, 2, 121-136.
• Akyol, İ. H. (1943c). Son Yarım Asırda Türkiye’de Coğrafya III: Cumhuriyet Devrinde Coğrafya. Türk Coğrafya Dergisi, 3, 247-276.
• Altuğ, F. (2017). Yakınlık türlerinin farklı bilgi tabanlarına sahip sektörlerde bilgi, öğrenme ve yenilik süreçlerine etkisi: Eskişehir örneği. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Arı, Y. (2013). Yeni yüzyılda Türkiye’de coğrafya: fırsatlar ve tehditler. Beşeri Coğrafya Dergisi, 1, 6-13.
• Arı, Y. (2017). Çevresel determinizmden politik ekolojiye: Son 100 yılda Dünya’da ve Türkiye’de insan-çevre coğrafyasındaki yaklaşımlar. Doğu Coğrafya Dergisi, 22(37), 1-34.
• Arı, Y. (2019). Yenilik ve Bilimsel Gelişme: Türk Coğrafya Tartışma Listesinin (Coğrafya) İçerik Analizi (1997-2012). International Journal of Geography and Geography Education, 39, 95-120.
• Avcı, S. (1991). Türkiye’de şeker sanayisi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Balkız, B., & Öğütle, V. S. (Eds.) (2016). Bilim Sosyolojisi İncelemeleri, Temel Yaklaşımlar, Kavramlar ve Tartışmalar. Doğubatı Yayınları.
• Barnes, T. J. (2000). Inventing Anglo-American Economic Geography:1889-1960. In E. Sheppard & T.J. Barnes (Eds), A Companion to Economic Geography (s. 11-26). Blackwell.
• Barnes, T. J. (2001). Retheorizing economic geography: From the quantitative revolution to the ‘cultural turn’, Annals of the Association of American Geographers, 91, 546-565.
• Bediz, D. (1966). XIX. Asırda Türkiye’nin coğrafya sahasındaki büyük hamlesi ve milletlerarası bir yarışmada Türk başarısının 90. yıl dönümü. Coğrafya Araştırmaları Dergisi, 1, 17-24.
• Bekaroğlu, E. (2016). Modern dünya-sisteminin bilgi yapıları bağlamında coğrafya için bir dışsal tarih okuması, Toplum ve Bilim, 136, 117-146.
• Bekaroğlu, E., & Yavan, N. (2013). Modern Türk coğrafyasının tarihsel gelişiminde Batılı coğrafya okullarının etkisi: Ampirik bir analiz. Beşeri Coğrafya Dergisi, 1, 51-66.
• Bekaroğlu, E., & Özdemir, A.R. (Eds.). (2014). Bir Disiplinin İç Dünyası: Modern Türk Coğrafyası Üzerine Söyleşiler. İdil Yayıncılık.
• Bekaroğlu, E., & Yavan, N. (2018). Türk coğrafyacılığında dört gelenek: Ampirik bir analiz. Marmara Coğrafya Dergisi, 35, 101-109.
• Bekaroğlu, E., Yavan, N., & Anlı, Ö.F. (2019). Türk Coğrafyacılığında Jenerasyonlar: Disiplinin Tarihine Kohortçu Bir Yaklaşım. Coğrafi Bilimler Dergisi, 17, 55-77.
• Bekaroğlu, C. E., & Yazan, S. (2021). Hegemonyayı Haritalamak: Türk Coğrafyacılığındaki Entelektüel Değişim Üzerine Ampirik Bir Araştırma. Pegem Akademi.
• Bekaroğlu, E., & Barnes, T. (2022). Dictatorships and universities: The 1980 Turkish military coup d’´etat and Turkish geography. Political Geography, 91, 1-11.
• Belleten, (Nekroloji). (1969). Hâmit Sadi Selen 1892-1968. Belleten, 33, 91-95.
• Berkes, N. (2008). Türkiye’de Çağdaşlaşma. Yapı Kredi yayınları.
• Bourdieu, P. (2007). Viva La Crise!: Sosyal Bilimde Heterodoksi İçin. G. Çeğin, E. Göker, A. Arlı & Ü. Tatlıcan (Der.) içinde, Ocak ve Zanaat: Pierre Bourdieu Derlemesi (s. 33-49). İletişim Yayınları.
• Bourdieu, P. (2013). Bilimin Toplumsal Kullanımları: Bilimsel Alanın Klinik Bir Sosyolojisi İçin. (Çev. Levent Ünsaldı). Heretik Yayınları.
• Büken, N. Ö. (2006). Türkiye örneğinde akademik dünya ve akademik etik. Hacettepe Tıp Dergisi, 37, 164-170.
• Capello, R. (2011). Location, Regional Growth and Local Development Theories. AESTIMUM, 58, 1-25.
• Cem, İ. (2017). Türkiye’de Geri Kalmışlığın Tarihi. (26. b.). Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
• Çavuş, A. (2013). Trabzon'da sanayileşme ve başlıca sorunlar. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.
• Dicken, P. (2003). Global shift: reshaping the global economic map in the 21st century (4. edition). Sage.
• Dinç, A. (2015). Faik Sabri’den Günümüze Yansımalar. Çizgi Kitabevi.
• Doğanay, H., & Coşkun, O. (2012). Tarım Coğrafyası. Pegem Akademi.
• Doğanay, H. (1978). Türkiye besin kaynakları ve nüfusla ilişkisi. Yayımlanmamış Doktora tezi, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.
• Duran, E. (2022). Endüstri 4.0 kapsamında savunma sanayisi kümelenmeleri: Ankara ili örneği. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Karabük Üniversitesi Lisansüstü Eğitim Enstitüsü, Karabük.
• Duranton, G., & Storper, M. (2006). Agglomeration and growth: a dialogue between economists and geographers. Journal of Economic Geography, 6, 1-7.
• Durgun, S. (2011). Memalik-i Şahaneden Vatana. İletişim Yayınları.
• Eraydın, A. (1999). Sanayinin Anadolu’ya yaygınlaşması ve Son Dönemde Gelişen Yeni Sanayi Odakları. O. Baydar (Ed.) içinde, 75 Yılda Çarklardan Çiplere (s. 257-278). Tarih Vakfı Yayınları.
• Eraydın, A. (2002). Yeni Sanayi Odakları:Yerel Kalkınmanın Yeniden Kavramlaştırılması. ODTÜ Mimarlık Fakültesi Yayınları.
• Erendil, A. (1998). Using Critical Realist Approach in Geographical Research: An Attempt to Analyze the Transforming Nature of Production and Reproduction in Denizli. Unpublished PhD Dissertation, METU.
• Erinç, S. (1958). Bölge Sınırlandırmasının Esasları. İkinci İskan ve Şehircilik Haftası Konferansları, Siyasal Bilgiler Fakültesi Yayınları.
• Erinç, S. (1959). Bölge Planı Nasıl Yapılır? İ. Ü. Coğrafya Enstitüsü Dergisi, 11, 39-41.
• Erinç, S. (1963). Tatbiki Coğrafya ve Planlama. Şehircilik Konferansları 1962- 1963, İTÜ Mimarlık Fakültesi Şehircilik Kürsüsü Yayınları.
• Erinç, S. (1973). Elli Yılda Coğrafya. Başbakanlık Kültür Müsteşarlığı Cumhuriyetin 50. Yıldönümü Yayınları.
• Erinç, S., & Tunçdilek, N. (1952). The Agricultural Regiond of Turkey. Geographical Review, 42, 179-203.
• Filiztekin, A., & Tunalı, İ. (1999). Anatolian Tigers: Are They for Real? New Perspectives on Turkey, 20, 77-106.
• Foucault, M. (1999). Bilginin Arkeolojisi. (Çev. Veli Urhan). Birey Yayıncılık.
• Getis, A. (2009). Spatial Weights Matrices. Geographical Analysis, 41, 404-410.
• Gümüşçü, O. (2012). Katip Çelebi’den Günümüze Türkiye’de Coğrafyanın Tarihi Serüveni. TÜCAUM VII. Coğrafya Sempozyumu Bildiriler Kitabı içinde, (s. 355-389). 18-19 Ekim 2012, Ankara.
• Gümüşçü, O. (2019). Türk Coğrafya Çalışmalarına Genel Bir Bakış: Dün – Bugün – Yarın. M. Kaçar & Ö. Bozkurt (Eds) içinde, Bilim Tarihine Yeni Yaklaşımlar (s. 155-244). Mardin Artuklu Üniversitesi Yayınları.
• Gümüşçü, O. & Karakaş-Özür, N. (2016). Türkiye’de Modern Coğrafyanın Kuruluşu Ve Örgütlenmesi. Atatürk Araştırma Merkezi Dergisi, 93(32), 105-148.
• Günaydın, G. (2010). Tarım ve Kırsallıkta Dönüşüm: Politika Transferi Süreci / AB ve Türkiye. Tan Kitabevi.
• Güney, İ. (2021). Evrimsel ekonomik coğrafya perspektifinden turizm destinasyonlarının evrimi, krizler ve dirençlilik bağlamında Antalya örneği. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Hanilçi, R. (2014). Malatya'da sanayinin gelişimi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Elazığ.
• Harvey, D. (1973). Social Justice and the City. Edward Arnold Publishing.
• Harvey, D. (1975). The geography of capitalist accumulation: A reconstruction of the Marxian theory. Antipode, 7(2), 9–21.
• Harvey, D. (1982). The Limits to Capital. Basil Blackwell.
• Karabulut, M. (2013). Fiziki coğrafya tarihi ve felsefesi. Coğrafyacılar Derneği Yıllık Kongresi Bildiriler Kitabı içinde (s. 428-433). 19-21 Haziran 2012. İstanbul.
• Kartal, M. (2021). Türkiye'de tabii deri sanayisinin coğrafi dağılışı. Yayımlanmamış Doktora Tezi, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Kaya, D. S. (2019). Osmanlı Dönemi ve Cumhuriyet’in İlk Yıllarında Coğrafya Ders Kitapları Literatürü. Türkiye Araştırmaları Literatür Dergisi, 17(33), 287-317.
• Kaya, İ. (2005). Sosyal teori ve beşeri coğrafya. Ulusal Coğrafya Kongresi 2005 (Prof.Dr. İsmail Yalçınlar Anısına) Bildiriler Kitabı içinde (s. 257-266). 29-30 Eylül 2005. İstanbul.
• Kayan, İ. (2000). Türkiye Üniversitelerinde Coğrafya Eğitimi, Amaç, Yeni Hedefler, Sorunlar ve Öneriler. Ege Coğrafya Dergisi, 11, 7-22.
• Kaygalak, İ. (2011a). Postmodern Eleştirilerin Coğrafi Düşünce ve Yeni Mekân Kavrayışları Üzerine Yansımaları. Coğrafi Bilimler Dergisi, 9, 1-10.
• Kaygalak, İ. (2011b). Türkiye’de Sanayi Kümelenmesi: Uşak Örneği. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
• Kaygalak, İ. (2016). Türkiye’de Sanayinin Gelişimi ve Coğrafi Dağılışı. M. Hayır Kanat (Ed) içinde, Türkiye Coğrafyası ve Jeopolitiği (s. 402-432). Nobel Yayıncılık.
• Kaygalak, İ. (2020). Mekân ve Ekonomi: Ekonomik Coğrafyada Yeni Yaklaşımlar. İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları. Kaygalak, İ. (2022). Mekansal Dönüşü İlişkisel Bir Perspektifle Düşünmek Üzerine. Posseible, 11, 27-50.
• KB, (2014). Bölgesel Gelişme Uyum Stratejisi 2014-2023. Kalkınma Bakanlığı.
• Koçman, A. (1999). Cumhuriyet Döneminde Yüksek Öğretim Kurumlarında Coğrafya Öğretimi ve Sorunları. Ege Coğrafya Dergisi, 10, 1-14.
• Köse, A. H., & Öncü, A. (1998). Dünya ve Türkiye ekonomisinde Anadolu imalat sanayi: Zenginleşmenin mi yoksa fakirleşmenin mi eşiğindeyiz? Toplum ve Bilim, 77, 135-159.
• Krugman, P. (1991). Increasing returns and economic geography. Journal of Political Economy, 99, 483-499.
• Krugman, P. (1995). Development, Geography and Economic Theory. MIT Press.
• Kurtar-Anlı, C. (2021). Mekân ve yer kavramları bağlamında üçüncü yerlerin tüketim coğrafyası perspektifinden analizi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Lefebvre, H. (1974). La Production de l’Espace. Anthropos.
• Livingstone, D. N. (1992). The Geographical Tradition. Blackwell Publishing.
• Martin, R. (1994). Economic Theory and Human Geography, In D. Gregory, R. Martin & G. Smith (Eds), Human Geography: Society, Space and Social Science (s. 21-53). Macmillan Press.
• Martin, R., & Sunley, P. (1996). Paul Krugman’s Geographical Economics and Its Implications for Regional Development Theory: A Critical Assesment. Economic Geography, 72, 259-292.
• Massey, D. B. (1984). Spatial divisions of labor: Social structures and the geography of production. Macmillan.
• Massey, D. (1993). Power-geometry and a progressive sense of place. In J. Bird, B. Curtis, T. Putnam, G. Robertson & L. Tickner (Eds), Mapping the futures: local cultures, global changes (s. 59-69). Routledge.
• Mutluer, M. (1995). Denizli'de sanayi faaliyetleri ve sorunları üzerine bir ekonomik coğrafya araştırması. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
• Mutluer, M., & Ölgen, M. K. (2002). Türkiye’de coğrafyanın güncel sorunları ve yeni eğilimler. Türk Coğrafya Kurumu Coğrafya Kurultayı Bildiriler Kitabı içinde (s. 415-427). 9-12 Temmuz 2002, Ankara.
• Gümüşçü, O. (2012). Katip Çelebi’den Günümüze Türkiye’de Coğrafyanın Tarihi Serüveni. TÜCAUM VII. Coğrafya Sempozyumu Bildiriler Kitabı içinde (s. 355-389). 18-19 Ekim 2012. Ankara.
• Özgen, H. N. (2011). Türkiye Cumhuriyeti’nin Kuruluşundan Günümüze Coğrafya Ders Kitaplarında Vatanın Sonu Gelmez Kurguları. Toplum ve Bilim, 121, 48-78.
• Özgen, N. (2016). A critical approach to discipline of human geography as an apparatus for state hegemony in Turkey. Journal of Geography in Higher Education, 40, 131-153.
• Özgüç, N. (2006). Prof.Dr. Erol Tümertekin. N. Özgüç & A. N. Timor (Haz.) içinde, İnsan ve Mekân: Prof.Dr. Erol Tümertekin’e 80. Yıl Armağanı (s.1-17). Çantay Kitabevi.
• Özgür, M. E. (2018). Türk Beşeri Coğrafyasında Yenileşme Eğilimleri: Değişim Aktörlerinin Perspektifinden Bir Değerlendirme, International Journal of Geography and Geography Education, 38, 142-170.
• Özgür, E. M. & Yavan, N. (2013). Türk Coğrafyacılarının İç Hesaplaşması: Neden Başaramadık? Nasıl Başarabiliriz? Beşeri Coğrafya Dergisi, 1, 14-38.
• Özözen, S. (1997). Türkiye'de turunçgil alanları. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Peet, R. (1998). Modern Geographical Thought. Blackwell.
• Pérouse, J. F. (2012). Türkiye’de coğrafyanın yansımaları. (Çev. N. Yavan & S. Acar), Coğrafi Bilimler Dergisi, 10(1), 1-8. Porter, M. (1990). The Competitive Advantages of Nations. Macmillan.
• Rotry, R. (2022). Felsefe ve Doğanın Aynası. (Çev. Funda Günsoy). Dergah Yayınları.
• Scott, A.J. (2000) Economic geography: the great half-century. Cambridge Journal of Economic, 24, 483-504.
• Scott, A. J. & Storper M. (2003). Regions, globalizations, development. Regional Studies, 37, 579-593.
• Smith, N. (1984). Uneven Development: Nature, Capital, and the Production of Space. The University of Georgia Press.
• Storper, M. (1997). The Regional World: Territorial Development in a Global Economy. Guilford Press.
• Şahin, M. T. (2017). Bilgi yoğun iş hizmetlerinin yer seçim tercihleri ve inovasyon dinamikleri: Ankara metropol kenti örneği. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Tanrıkulu, M. & Gümüşçü, O. (2021). Türkiye de Coğrafya Biliminin Gelişimi 1940-2000 Dönemi. Türkiye Araştırmaları Literatür Dergisi, 19(37), 467-512.
• Taşlıgil, N. (1988). Manisa Ovaları ve çevresi. Yayımlanmamış doktora tezi, İstanbul Üniversitesi Deniz Bilimleri ve Coğrafya Enstitüsü, İstanbul.
• Tekeli, İ. (2001). Kent planlaması ve kent araştırmaları. Cumhuriyet Döneminde Türkiye’de Bilim: Sosyal Bilimler II içinde (s. 97-159). TÜBA Yayınları.
• Tekeli, İ. (2012). Türkiye’de coğrafyacıların çok paradigmalı bir coğrafya dünyasında yaşamayı öğrenmesi gerekiyor. TÜCAUM VII. Coğrafya Sempozyumu Bildiriler Kitabı içinde (s. 348-354). 18-19 Ekim 2012, Ankara.
• Tekeli, İ. (2016). Dünya'da ve Türkiye'de Kır-Kent Karşıtlığı Yok Olurken Yerleşmeler İçin Temsil Sorunları. İdeal Kent Yayınları.
• Tekerek, T. (2023). Taşra Üniversiteleri, Ak Parti’nin Arka Kampüsü. İletişim Yayınları.
• Toprak, M. A., (Ed.). (2022). Eleştirel Beşeri Coğrafya: Toplum, Mekan, Coğrafya. Bağlam Yayınları.
• Tuncer, S. (2019). Cinsiyetlendirilmiş Bir Kurum Olarak Akademi: Türkiye’de Akademinin Cinsiyet Kültürüne Bakmak. Kültür ve İletişim, 22(2), 173-208.
• Tuysuz, S. (2017). Kalkınmada ve rekabetçilikte girişimci derneklerinin rolü: Kayseri örneği. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Tuysuz, S., & Yavan, N. (2012). Bölgesel coğrafya yaklaşımı ve Türk coğrafyasındaki etkileri üzerine kritik bir değerlendirme. TÜCAUM VI. Coğrafya Sempozyumu Bildiriler Kitabı içinde (s. 390- 405). 3-4 Kasım 2010, Ankara.
• Tümertekin, E. (1955). Iron and Steel Industry of Turkey. Economic Geography, 31, 179-184.
• Tümertekin, E. (1960). Bölge Planlamasında Coğrafyacının Rolü. İ. Ü. Coğrafya Enstitüsü Dergisi, 11, 51-55.
• Tümertekin, E. (1962). Some Maps of Agricultural Land Holdings in Turkey. Professional Geographer, 14, 21-22.
• Tümertekin, E. (1964). Changing Picture of Female Participation in Turkish Agriculture. Professional Geographer, 16, 17-20.
• Tümertekin, E. (1971). Türkiye’de Beşeri Coğrafyanın Gelişmesi. E. Tümertekin, F. Mansur & P. Benedict (Eds) içinde, Türkiye Coğrafi Ve Sosyal Araştırmalar (s. 1-17). İstanbul üniversitesi Edebiyat Fakültesi Coğrafya Enstitüsü Yayını.
• Tümertekin, E. (1975). Bölge Düzenleme ve Gelişme Problemlerinin İncelenmesinde Coğrafyacının Yeri. (J. Tricart’tan çeviri), İ. Ü. Sosyal Antropoloji ve Etnoloji Dergisi, 2, 79-94.
• Urhan, F. B. (2021). Endüstriyel yoğunlaşmanın mekânsal analizi: TR63 Bölgesi (Hatay, Kahramanmaraş, Osmaniye) örneği. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Kahramanmaraş Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kahramanmaraş.
• Ünsaldı, L. (2013). Takdim. P. Bourdieu içinde, Bilimin Toplumsal Kullanımları: Bilimsel Alanın Klinik Bir Sosyolojisi İçin. (s. 11-54). Heretik Yayınları.
• Üstüner, A. (2019). Klasik Çağ Sonrası Osmanlı Coğrafya Çalışmaları. Türkiye Araştırmaları Literatür Dergisi, 17(33), 41-104.
• Yavan, N. (2005a). SCI ve SSCI Bağlamında Türkiye’nin Coğrafya Biliminde Uluslararası Yayın Performansının Karşılaştırmalı Analizi 1945-2005. Coğrafi Bilimler Dergisi, 3, 27-57.
• Yavan, N. (2005b). Bilim felsefesi bakımından coğrafyada pozitivist yaklaşım. Ulusal Coğrafya Kongresi 2005 (Prof.Dr. İsmail Yalçınlar Anısına) Bildiriler Kitabı içinde (s. 405-414). 29-30 Eylül 2005. İstanbul.
• Yavan, N. (2006). Türkiye'de doğrudan yabancı yatırımların Lokasyon seçimi üzerine uygulamalı bir araştırma. Yayımlanmış Doktora Tezi, Ankara üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Yavan, N. (2007). Bölge Bilimi’nin gelişiminde coğrafyacıların rolü. 12. Ulusal Bölge Bilimi/Bölge Planlama Kongresi: Bölge Biliminde Yeni Yaklaşımlar Bildiriler Kitabı içinde (s. 109- 126). 25-26 Ekim 2007. İstanbul.
• Yavan, N. (2011). Yeni Yatırım Teşvik Sisteminin Bölgesel Kalkınma Politikaları Çerçevesinde Değerlendirilmesi. 5. Bölgesel Kalkınma ve Yönetişim Sempozyumu Sanayi Politikasının Yönetişimi Bildiriler Kitabı içinde (s. 125-154). 27-28 Ocak 2011, Ankara.
• Yavan, N. (2012). Postgraduate geography education in Turkey. In N. Yavan & İ. Kaya (Eds), International perspectives on postgraduate education and training in geography (s. 111-157). Turkish Association of Geographers.
• Yavan, N. (2013). Küresel Kriz Sonrası Bölgesel Kalkınma Politikalarında Yeni Yaklaşımlar: Dünya Bankası, Avrupa Birliği ve OECD’nin Yaklaşımları. Coğrafyacılar Derneği Yıllık Kongresi Bildiriler Kitabı içinde (s. 520-534). 19-21 Haziran 2013, İstanbul.
• Yavan, N. (2014). Batı Coğrafyası Geleneği Üzerine. E. Bekaroğlu & A. R. Özdemir (Eds) içinde, Bir Disiplinin İç Dünyası: Modern Türk Coğrafyası Söyleşiler (s. 17-51). İdil Yayıncılık.
• Yavan, N. (2019). Türkiye’deki Coğrafyacıların Uluslararası Yayın Performansı (1945-2015): Son 10 Yılda (2005-2015) Ne Değişti? International Journal of Geography and Geography Education, 39, 121-150.
• Yavan, N., & Kurtar-Anlı, C. (2018). (Un)Making Human Geography in Turkey under the Dominance of Environmental Determinism. Posseible Düşünme Dergisi, 13, 77-98.
• Yiğit, A., & Tuncel, H. (2017). 100. Yılında Türkiye’de Coğrafyacılar. Türk Coğrafya Kurumu Yayınları.
• Yurdadön-Aslan, P., & Yavan, N. (2018). Edward Said’in “Mekansal Dönüş”e Katkısı. Posseible Düşünme Dergisi, 14, 114-135.