This study investigated changes in Turkey’s summer average maximum and minimum air temperatures led by the three volcanic eruptions (VEI > 5 and IVI > 0.2) occurred tropical zone during the second half of the 20th Century. Results of the analysis performed by using the air temperature observations of 65 climatological and meteorological stations revealed that the average maximum and minimum air temperatures decreased in the first two years following a strong volcanic eruption. The most evident change in summer air temperatures was seen in the maximum air temperatures, whilst the decreasing tendency was much severe in the second summer season (Summer +1) after a strong volcanic eruption. In the SummerMax +1, air temperatures decreased at almost all stations except three stations, and observed departures were above 1°C at 33 stations. Although responds of the minimum air temperatures to the volcanic eruptions were not as great as those in maximum air temperatures, the greater decreasing tendency was detected in the following third summer season (SummerMin +2) after a volcanic eruption. According to the composite average of the 65 stations, average minimum air temperatures during the SummerMin +2 compared the reference period indicated a decrease of air temperature with -0.47°C, whereas air temperatures remained below the averages of the reference period at the 57 stations. The strongest cooling tendency in Turkey was observed after the 1982 El Chichón volcanic eruption.
Key Words: Solar radiation, Maximum and Minimum Air Temperatures, Sulphate Aerosol, Composite Anomaly.
Çalışmada 20. yüzyılın ikinci yarısında tropikal kuşakta gerçekleşen (VEI > 5 ve IVI > 0.2) üç volkanik püskürmenin, yaz mevsiminde Türkiye’deki maksimum ve minimum hava sıcaklıklarında oluşturduğu değişmeler incelenmiştir. Türkiye’deki 65 klimatoloji ve meteoroloji istasyonunun sıcaklık gözlemleri kullanılarak yapılan analiz sonuçları, kuvvetli bir volkanik püskürmeyi izleyen ilk iki yıl boyunca ortalama maksimum ve minimum hava sıcaklıklarının azaldığını göstermiştir. Yaz sıcaklıklarında en belirgin değişiklik, maksimum hava sıcaklıklarında görülmekte, azalma eğilimi volkanik püskürmeyi izleyen ikinci yaz mevsiminde (YAZ +1) daha da şiddetlenmektedir. YAZMAK +1’de üç istasyon dışında tüm istasyonlarda hava sıcaklıkları azalmış, 33 istasyonda gözlenen negatif sapma değeri 1°C’yi geçmiştir. Minimum hava sıcaklıklarının volkanik püskürmelere verdiği yanıt, maksimum hava sıcaklıklarındaki kadar belirgin olmamakla birlikte, en kuvvetli azalma eğilimi bir volkanik püskürmeyi izleyen üçüncü yaz mevsiminde (YAZMİN +2) bulunmuştur. 65 istasyonun birleşik ortalamasına göre YAZMİN +2’de ortalama minimum hava sıcaklıkları referans dönemine göre -0.47°C azalma göstermiş, 57 istasyonda sıcaklık değerleri referans dönemi ortalamalarının altında kalmıştır. Türkiye’de en kuvvetli soğuma eğilimi 1982 El Chichón volkan püskürmesi sonrasında gözlenmiştir.
Anahtar Sözcükler: Güneş radyasyonu, Maksimum ve Minimum Hava Sıcaklıkları, Sülfat Aerosolü, Birleşik Anomali.
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 14 Ağustos 2015 |
Gönderilme Tarihi | 14 Ağustos 2015 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2015 Cilt: 24 Sayı: 1 |