THE EFFECTS OF URBAN CULTURE ON URBAN ENTREPRENEURSHIP

Yıl 2024, Cilt: 8 Sayı: 13, 21 - 32, 11.02.2024

Uğur Karaman , Mithat Arman Karasu

Öz

Today, the urban scale is at least as decisive as the national scale in discussing the facts such as economic growth, innovation, technological progress, human resources, power and management issues. The crisis that global capital entered after the 1970s, was tried to be overcome with new urban policies that made cities compete with each other. The leading cities in this competition are called entrepreneurial cities in the literatüre.
The concept of the entrepreneurial city, which expresses the integration of entrepreneurship with the city, is based on three basic elements. The first is to develop a competitive and market-oriented discourse while determining the image of the city. The second one is, giving priority to policies based on economic development, attracting investments and relatively wealthy social groups to the city. The third is to ensure the transition from the classical local administration approach to management approaches such as partnership between public administration and private sector, and while doing this, giving privileges to the private sector in determining the local public interest, priorities and management style, the designation and implementation of projects in the city.
Entrepreneurship is a determining factor in the development of the urban economy. There is a direct relationship between the cultural structure of the city and entrepreneurship. Just as entrepreneurship can affect urban culture, urban culture can also affect entrepreneurship.
This study aims to examine the relationship between urban culture and urban entrepreneurship through cultural elements that affect entrepreneurship, such as geographical location, history, language, religion, economic structure, public policies, family structure, gender, education and awareness of the city.

Anahtar Kelimeler

Culture, Entrepreneurship, Urban Culture, Urban Entrepreneurship, Components of Urban Culture

KENT KÜLTÜRÜNÜN KENTSEL GİRİŞİMCİLİĞE ETKİLERİ

Öz

Kent ölçeği bugün, ekonomik büyüme, inovasyon, teknolojik ilerleme, insan kaynağı, güç ve yönetim denklemleri gibi olguların tartışılmasında en az ulusal ölçek kadar belirleyicidir. 1970’ler sonrası küresel sermayenin içine girdiği kriz, kentleri birbiri ile yarışır hale getiren, yeni kentsel politikalarla aşılmaya çalışılmıştır. Bu rekabette ön alan kentler literatürde, girişimci kent olarak adlandırılmaktadır.
Girişimciliğin kentle bütünleşmesini ifade eden girişimci kent kavramı, üç temel unsura dayanmaktadır. İlki, kentin imajı belirlenirken rekabetçi ve piyasacı bir söylemin geliştirilmesidir. İkincisi, ekonomik kalkınmaya, yatırım ve nispi olarak refah düzeyi daha yüksek olan sosyal grupları kente çekmeye dayalı politikalara öncelik tanınmasıdır. Üçüncüsü ise klasik yerel yönetim anlayışından kamu-özel sektör ortaklıkları gibi yönetim anlayışlarına geçişi sağlamak ve bunu yaparken kentteki yerel kamu yararının, önceliklerin, yönetim biçimlerinin belirlenmesinde, projelerin tayininde ve uygulanmasında, özel sektöre imtiyazlar vermektir.
Girişimcilik, kentsel ekonominin gelişiminde belirleyici bir etkendir. Kentin kültürel yapısı ve girişimcilik arasında doğrudan bir ilişki vardır. Girişimcilik, kent kültürünü etkileyebildiği gibi kent kültürü de girişimciliği etkileyebilmektedir.
Bu çalışma, kentsel kültürle kentsel girişimcilik arasındaki ilişkiyi, coğrafi konum, tarih, dil, din, ekonomik yapı, kamu politikaları, aile yapısı, toplumsal cinsiyet, eğitim ve kentin bilinirliliği gibi girişimciliği etkileyen kültürel unsurlar üzerinden incelemeyi amaçlamaktadır.

Anahtar Kelimeler

Kültür, Girişimcilik, Kent Kültürü, Kentsel Girişimcilik, Kent Kültürü Bileşenleri

Kaynakça

• Ahmad, F. (2010). Bir kimlik peşinde Türkiye. Çev. Sedat Cem Karedeli. İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları. Berkes, N. (2013). Türkiye’de çağdaşlaşma. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Bölükbaşı, A. (2022). Ailede toplumsal cinsiyet rollerinin dönüşümü: erkeklik ve akrabalık. Düşünce Dergisi, 16(1), 51-70.
• Caree, M. A. ve Thurik, A. R. (2003). The impact of entrepreneurship on economic growth. Z.J. Acs ve D.B. Audretsch (Ed.), Handbook of entrepreneurship research (pp.437-471). Boston: Kluwer Academic Publishers.
• Cengiz, K. (2013). Yav işte fabrikalaşsak, Anadolu sermayesinin oluşumu: Kayseri Hacılar örneği. İstanbul: İletişim Yayınları.
• Chapin, T. (2002). Beyond the entrepreneurial city: municıpal capitalismın San Diego. Journal of Urban Affairs, 24(5), 565-581.
• Cox, K.(1995).Globalization, competition and politics of local economic development. Urban Studies, 32(2), 213-224.
• Demirel, E. T. ve Tikici, M. (2004). Kültürün girişimciliğe etkisi. Fırat Üniversitesi Doğu Araştırmaları Dergisi, 2(3), 49-58.
• Demirpolat, A. (2003). Türkiye’de İslami iktisat ahlakının yükselişi, rasyonalite ve kapitalizm: Konya örneği. Selçuk İletişim, 2(4),194-201.
• DİE. (1969) Sanayi sayımı 1927. Ankara: Yayın No: 584.
• Durak, Y. (2018). Emeğin tevekkülü, Konya’da işçi-işveren ilişkileri ve dindarlık. İstanbul: İletişim Yayınları.
• Eagleton, T. (2000). Kültür yorumları. Çev. Özge Çelik. İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Evans, D.J. (2015). Technical entrepreneurship, strategy and experience. İnternational Small Business Journal, 14(3), 15-39.
• Güney, S. ve Çetin, A. (2003). Kültürün girişimciliğe etkisi ve Türkiye’de girişimcilik kültürü. Hacettepe Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 21(1), 189-210.
• Harper, D. A. (1996). Entrepreneurship and the market process, London: Routledge.
• Hisrich, R. D. ve Peters, M. P. (2002). Entrepreneurship. USA: McGraw-Hill/Irwin.
• Hjelm P. B. ve Borgman, B. (2014). Geographical concentration, eentrepreneurship and regional growth: evidence from regional data in Sweden, 1975–99. Regional Studies,38(8), 929 947.
• Hofstede, G. (2001). Culteres consequences. London: Sage Publications.
• ILO. (2017). ILO 2017 istihdam raporu. Cenevre: ILO Yayınları.
• KAGİDER. (2019). Türkiye Kadın Girişimci Endeksi Raporu 2019. İstanbul: KAGİDER.
• Kara, M. (2007). Sosyal ve kültürel yapının girişimcilik üzerine etkileri ve Türk toplumundan örnekler. Khazar Journal of Humanities and Social Sciences, 12(1), 465- 485.
• Karasu, M. (2012). Kent kültürünün suça etkisi-Şanlıurfa örneği. Selçuk Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 20(2), 71-103.
• Karasu, M. A. (2007). İmar uygulamaları bağlamında kente karşı suç. (Yayınlanmamış Doktora Tezi). Ankara Üniversitesi: Ankara.
• Karasu, M. A. (2020). Şanlıurfa’da kamu personelinin kentsel mekânda ayrışma biçimleri. Kent ve Çevre Araştırmaları Dergisi, 2(2), 5-39.
• Kennard, M. (2021). İnnovation and entrepreneurship. London: Routledge.
• Kerstenetzky, J. (2010). Alfred Marshall on big business. Cabridge Journal of Economics, 34(3), 569-586.
• Keyder, Ç., Özveren, Y. E. ve Quataert, D. (1994). Doğu Akdeniz’de liman kentleri. İstanbul: Tarih Vakfı Yurt Yayınları.
• Keyman, E. F. ve Koyuncu-Lorasdağı, B. ( 2020). Sekiz kentin hikâyesi. İstanbul: Metis Yayınları.
• Kuratko, D. F. (2005). The emergence of entrepreneurship education: development, trends, and challenges. Entrepreneurshıp Theory and Practıce, 29(5), 577-597.
• Kurt, A. O. (2006). İkinci Mabed Dönemi Yahudiliğine genel bir bakış. Cumhuriyet Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 10(2), 440-455.
• Lacatuş, M. L. ve Staıculescu, C. (2016). Entrepreneurshıp ın education. International Conference Knowledge -Based Organızatıon, 22(2), 438-443.
• Lauzikas, M. ve Mokseckiene, R. (2013). The role of culture on entrepreneurship in Lithuania. Socialliniai Tyrrimai, 2(31), 55-69.
• Marangoz, M. (2020). Girişimcilik. İstanbul: Beta Yayınevi.
• Masters, B. (1988). The origins of western economic dominance in the Middle East. New York: New York University Press.
• Morales, G. L, Aquilar, J. C. R. ve Morales, K. Y. L. (2022). Culture as an obstacle for entrepreneurship. Journal of İnnovation and Entrepreneurship, 11(46), 1-14.
• Musso, E. Benacchıo M. ve Ferrai, C. (2000). Ports and employment in port cities. IJME, 2(4), 283-311.
• Mutlu, A. (2020). Kenti anlamak, kent kültürü sorunu ve politikası. Ankara: Palme Yayınevi.
• Mutlu, A. ve Batmaz, N. Y. (2020). Kent hakkı. Ankara: Orion Kitapevi.
• Mutlu, A.(2010). Kentli hakları ve Türkiye. Konya: Çizgi Kitapevi.
• Oosterbeek, H, Praag, M. V. ve Ljsselstein, A. (2010). European Economic Review, 54 (2010) 442–454.
• Öğüt, T. (2011). Urfa’da Tanzimat’a geçiş sürecinde idari ve mali yapı. ZKÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 7(14), 325-344.
• Özgül, C. G. (2020). Yeni kent paradigması. Ankara: İdeal Kent Yayınları.
• Samuelson, K. (1961), Religion and economic action. London: Scandinavian University Books/William Heinemann.
• Schumpeter, J. A. (2003) Capitalism, socialism and democracy, Introduction by Richard Swedberg, London: Routledge.
• Sıqueıra, A. C. (2007). Entrepreneurshıp and ethnıcıty: the role of human capıtal and family socıal capıtal. Journal of Developmental Entrepreneurship, 12(1), 31-46.
• Smith, P. (2001). Cultural theory: an introduction. Blackwell: Oxford University Press.
• Sternberg, R. (2021). Entrepreneurship and geography-some thoughts about a complex relationship. The Annals of Regional Science, 1(1), 1-26.
• Swyngedouw, E, Moulaert, F. ve Rodriguez, A. (2002). Neoliberal urbanization in Europe. Large-Scale Urban Development Projects and New Urban Policy, 34(3), 542- 577.
• TDK (2023). Genel açıklamalı sözlük. Ankara: TDK Yayınları.
• Torre, A. (2014). Proxımıty relationship and entrepreneurshıp: some reflectıons based on an applied case study. Journal of İnnovation Economics and Management, 2(14), 83-104.
• TÜSİAD. (1987). TÜSİAD ekonomik araştırmaları raporu. İstanbul: TÜSİAD Yayınları.
• TÜSİAD. (2002). TÜSİAD 2022 yılı çalışmaları. İstanbul: TÜSİAD Yayınları.
• Uluç, A. V. (2010). Kürtlerde sosyal ve siyasal örgütlenme: aşiret. Mukaddime, 2(2), 35-52.
• Uluç, A. V. ve Karasu, M. A. (2015). Kente yerleşmiş aşiret üyelerinin kentlileşme eğilimleri üzerine bir çalışma: Şanlıurfa örneği. Yönetim Bilimleri Dergisi, 13(25), 201-232.
• UNESCO. (1982). Mexico City Declaration on cultural policies. Paris: UNESCO.
• Williams, R. (1997). Culture and society: 1780-1950. Middlesex: Penguin Books.
• World Bank. (2014). World development indicators. Washington: World Bank Publications.
• Yavuz, M.H. (2003). Oppurtunity spaces, identity and İslamic meaning in Turkey. İndiana: İndiana Univertsty Press.
• Yıldız, Ö. (2019). 20. yüzyıl başlarında Beyrut Limanında deniz ticareti. Atatürk ve Türkiye Cumhuriyeti Tarihi Dergisi, 2(4), 59-82.