The Originality and Autonomy Problem of Educational Administration

Yıl 2019, Cilt: 20 Sayı: 1, 113 - 126, 31.07.2019

Hazal Takmak

https://doi.org/10.12984/egeefd.452705

Cited By: 5

Öz

The aim of this study is to examine the factors
that affect and prevent the original and autonomous identity development of the
field. Based on this aim, the author tried to show how the developments on the knowledge
basis of the field, the boundaries of the field with other fields and the
nature of the studies in the field affect the originality and autonomy of the
field. The existing literature indicated that the knowledge base of the field
has begun to take shape under the influence of various paradigms and
accordingly various views about the knowledge base of the field have emerged,
especially after 1950. These views are seen as efforts to develop the field’s
own original identity. However, it seems that the field is particularly under
the influence of business management. It causes the field to fail to create its
boundaries. Studies in the field are repetitive. As a result, while the diversity
of epistemological basis of the field contributes to the originality of the
field, the lack of clarity of the boundaries constitutes an impediment to the
automatization of the field. Also, the studies and the academic concerns of
academicians move the field away from originality and autonomy.

Anahtar Kelimeler

Educational Administration, Originality, Autonomy

Eğitim Yönetiminin Özgünleşme ve Özerkleşme Sorunsalı

Öz

Bu çalışmanın amacı eğitim yönetimi alanının
özgünleşme ve özerkleşmesini etkileyen etmenlerin irdelenmesidir. Bu amaç
doğrultusunda alanın bilgi temelinde yaşanan gelişmelerin, alanın diğer
alanlarla olan sınırlarının ve alanda yapılan çalışmaların niteliğinin alanın
özgünlüğünü ve özerkliğini nasıl etkilediği ortaya konmaya çalışılmıştır.
Yapılan literatür taraması sonucunda, eğitim yönetimi alanın bilgi temelinin
zaman içerisinde temelde pozitivist ve yorumsamacı olmak üzere çeşitli
paradigmaların etkisi altında kalarak şekillenmeye başladığı ve buna bağlı
olarak özellikle 1950’li yıllardan sonra alanın bilgi temeliyle ilgili çeşitli
görüşlerin ortaya çıktığı görülmektedir. Alandaki bu görüşler alanın kendi
özgün kimliğini kazanma çabaları olarak görülmektir. Ancak eğitim yönetimi
alanının özellikle işletme yönetimi alanın etkisi altında kaldığı ve alanın
kendi sınırlarını belirleyememesine neden olduğu görülmektedir. Bu durumun ise
alanın özerk bir kimlik kazanma yolundaki çabalarına ket vurduğu söylenebilir. Ayrıca
alanda yapılan çalışmaların, alandaki sorunları irdelemekten ziyade etkisi
altında kalınan yaklaşımlar doğrultusunda yapıldığı ve tekrara düştüğü, bu
nedenle de çalışmaların niteliğini etkilediği görülmektedir. Sonuç olarak
alanın epistemolojik temelindeki çeşitliliklerin alanın özgünleşmesine katkı
sunarken, yönetimin diğer alanlarıyla olan sınırlarının net olmaması, alanın
özerkleşmesine engel teşkil etmekte; var olan bilim yapma anlayışına göre
gerçekleşen çalışmalar ve akademisyenlerin akademik kaygıları alanı giderek
özgünlükten ve özerklikten uzaklaştırmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Eğitim Yönetimi, Özgünleşme, Özerkleşme

Kaynakça

• Balcı, A. (2008). Türkiye’de eğitim yönetiminin bilimleşme düzeyi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi, 54, 181-209.
• Balcı, A. ve Apaydın, Ç. (2009). Türkiye’de eğitim yönetimi araştırmalarının durumu: Kuram ve uygulamada eğitim yönetimi dergisi örneği. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi, 15(3), 325-344.
• Bates, R. J. (1980). Educational administration, the sociology of science, and the management of knowledge. Educational Administration Quarterly, 16(2), 1-20.
• Bates, R. J. (1982). Towards a Critical Practice of Educational Administration. İçinde T. J. Sergiovanni & J. E. Corbally (Ed. ), Leadership anf organizational culture: New perspectiveson administrativet theory and practice. (pp. 260-275). University of Illinois Press.
• Beycioğlu, K. ve Dönmez, B. (2006). Eğitim yönetiminde kuramsal bilginin üretimine ve uygulanmasına ilişkin bir değerlendirme. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 47(47), 317-342.
• Brundrett, M. (2001). The development of school leadership preparation programmes in England and the USA: A comparative analysis. Educational Management & Administration, 29(2), 229-245.
• Demirhan, G. (2015). Türkiye’de eğitim yönetimi alanında araştırma geleneği ve paradigmalarıngömülü teori bağlamında değerlendirilmesi. (Yayınlanmamış doktora tezi). Eskişehir Osmangazi Üniversitesi, Eskişehir.
• Doğan, H. ve Tok, T. N. (2018). Türkiye’de eğitim bilimleri alanında yayınlanan makalelerin incelenmesi: Eğitim ve Bilim Dergisi örneği. Curr Res Educ, 4(2), 94-109.
• Donmoyer, R. (2001). Evers and Lakomski’s search for leadership’s holy grail (and the intriguing ideas they encountered along the way). Journal of Educational Administration, 39(6), 554-572.
• Eacott, S. (2015). The principalship, autonomy, and after. Journal of Educational Administration and History, 47(4), 414-431.
• English, F. W. (2002). The point of scientificity, the fall of the epistemological dominos, and the end of the field of educational administration. Studies in Philosophy and Education, 21(2), 109-136.
• Evers, C. W., & Lakomski, G. (1996). Science in educational administration: A postpositivist conception. Educational Administration Quarterly, 32(3), 379-402.
• Evers, C. W., & Lakomski, G. (2001). Theory in educational administration: naturalistic directions. Journal of Educational Administration, 39(6), 499-520.
• Greenfield, T. B. (1986). The decline and fall of science in educational administration. Interchange, 17(2), 57-80.
• Griffiths, D. E. (1979). Intellectual turmoil in educational administration. Educational Administration Quarterly, 15(3), 43-65.
• Gulbenkian Komisyonu Raporu. (2016). Sosyal bilimleri açın: Sosyal bilimlerin yeniden yapılanması üzerine rapor (Çev. Şirin Tekeli) (11. Basım). Metis Yayınları: İstanbul.
• Gunter, H. M., & Fitzgerald, T. (2008). Educational administration and history part 1: Debating the agenda. Journal Of Educational Administration and History, 40(1), 5-21.
• Heck, R. H., & Hallinger, P. (2005). The study of educational leadership and management: Where does the field stand today? Educational Management Administration & Leadership, 33(2), 229-244.
• Hyung, P. S. (2001). Epistemological underpinnings of theory developments in educational administration. Australian Journal of Education, 45(3), 237-248.
• İşçi, S. (2013). Türkiye’de eğitim yönetimi alanında yapılmış lisansüstü tezlerin tematik, metodolojik ve istatistiksel açıdan incelenmesi. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Eskişehir Osmangazi Üniversitesi, Eskişehir.
• Karaca, O. (2018). Türkiye’de eğitim yönetimi alanında yazılan lisansüstü tezlerin metodolojik incelemesi. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Uşak Üniversitesi, Uşak.
• Karadağ, E. (2010). Eğitim bilimleri doktora tezlerinde kullanılan araştırma modelleri: Nitelik düzeyleri ve analitik hata tipleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 1(1), 49-71.
• Karataş, İ. H., Kyzy, J. A. ve Topuz, C. (2015). Okul yöneticileri ile eğitim yönetimi alanında yapılan bilimsel araştırmalar ve çalışan bilim insanları arasındaki ilişki. Kuramsal Eğitimbilim Dergisi, 8(1), 125-152.
• Kısa, N. (2016). Eğitim yönetimi alanındaki kuram-uygulama boşluğunun nedenleri ve çözüm önerileri. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
• Klein, J. T. (1993). Blurring, cracking, and crossing: Permeation and the fracturing of discipline. İçinde E. Messer-Davdow, D. D. Shumway & D. Sylvan (Ed.), Knowledges: Historical and critical studies in disciplinarity. (pp. 185-214). London: University of Virginia Press.
• Maxcy, S. J. (2001). Educational leadership and management of knowing: The aesthetics of coherentism. Journal of Educational Administration, 39(6), 573-588.
• Oplatka, I. (2009). The field of educational administration: A historical overview of scholarly attempts to recognize epistemological identities, meanings and boundaries from the 1960s onwards. Journal of Educational Administration, 47(1), 8-35.
• Oplatka, I. (2010). The legacy of educational administration: A historical analysis of an academic field. Frankfurt: Peter Lang.
• Örücü, D. ve Şimşek, H. (2011). Akademisyenlerin gözünden Türkiye’de eğitim yönetiminin akademik durumu: Nitel bir analiz. Kuram ve Uygulamada Egitim Yönetimi Dergisi, 17(2), 167-197.
• Özdemir, M. (2011). Kamu Yönetimi ve İşletme Yönetimi Arakesitinde Bir Bilim: Eğitim Yönetimi. Amme İdaresi Dergisi, 44 (2), 29-42.
• Özdemir, M. (2017). Eğitim yönetiminde epistemik bunalımın arkeolojisi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi, 23(2),281-304.
• Özdemir, M. (2018). Eğitim yönetimi: Alanın temelleri ve çağdaş yönelimler. Anı Yayıncılık: Ankara.
• Papa, R. (2009). The discipline of education administration: Crediting the past. http://citeseerx.ist.psu.edu/viewdoc/download?doi=10.1.1.512.7379&rep=rep1&type=pdf adresinden elde edildi.
• Polat, G. (2010). Eğitim yönetimi ve denetimi anabilim dalında yapılmış lisansüstü tez çalışmalarının incelenmesi. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Maltepe Üniversitesi, İstanbul.
• Riffel, J. A. (1978). The theory problem in educational administration. Journal of Educational Administration, 16(2), 139-149.
• Sezgin, F., Kavgacı, H., ve Kılınç, A. Ç. (2011). Türkiye'de Eğitim Yönetimi ve Denetimi Lisansüstü Öğrencilerinin Öz Değerlendirmeleri. Yüksekögretim ve Bilim Dergisi, 1(3), 161-169.
• Şişman, M. (1998). Eğitim yönetiminde kuram ve araştırmada alternatif paradigma ve yaklaşımlar. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 16(16), 395-422.
• Turan, S. (2004). Modernite ve postmodernite arasında bir insan bilimi olarak eğitim yönetimi. Akdeniz Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1(1), 1-8.
• Turan, S., ve Şişman, M. (2013). Eğitim yönetimi alanında üretilen bilimsel bilgi ve batılı biliş tarzının eleştirisine giriş. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 19(4), 505-514.
• Turan, S., Karadağ, E., Bektaş, F., ve Yalçın, M. (2014). Türkiye’de eğitim yönetiminde bilgi üretimi: Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi 2003-2013 yayınlarının incelenmesi. Kuram ve Uygulamada Egitim Yönetimi Dergisi, 20(1), 93-119.
• Türk Dil Kurumu Sözlüğü, (2018). Güncel Türkçe sözlük. http://www. gov.tr/index.php?option=com_bts&arama=kelime adresinden elde edildi.
• Uysal, Ş. (2013). Türkiye’de eğitim yönetimi teftişi planlaması ve ekonomisi alanındaki doktora tezlerinin incelenmesi. (Yayınlanmamış doktora tezi). Eskişehir Osmangazi Üniversitesi, Eskişehir.
• Yıldırım, Y. (2016). Eğitim yönetimi ve denetimi alanında yapılmış lisansüstü tez çalışmalarının liderlik teması açısından incelenmesi. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Aydın Üniversitesi, İstanbul.
• Waite, D. (2002). The paradigm wars in educational administration: an attempt at transcendence. International Studies in Educational Administration, 30(1), 66-81.
• Watkins, P. (1986). From managerialism to communicative competence: Control and consensus in educational administration. Journal of Educational Administration, 24(1), 86-106.
• Whitley, R. (2000). The intellectual and social organization of the sciences (2nd ed.). New York: Oxford University Press.
• Willower, D. J. (1975). Theory in educational administration. Journal of Educational Administration, 13(1), 77-91.
• Willower, D. J., & Forsyth, P. B. (1999). A brief history of scholarship on educational administration. Handbook of Research on Educational Administration, 2, 1-24.