Başlık:Yaşam
sonu dönem, yetişkin, kanıt
Özet:Bir kişinin yaşam sonu dönemde olup olmadığının
kararını multiprofesyonel bir klinik ekip vermektedir. Bu klinik ekip aynı
zamanda gerektiğinde bakıma da odaklanır. Son bir yıl içerisinde “yaşam sonu
bakım” adı altında terminal dönemdeki kişilerin bakımının iyileştirilmesi
hedefi gündeme oturmuştur.
Birinci basamak sağlık hizmetleri, bakım evleri,
huzurevleri, hospisler, hastaneler, toplum sağlığı bakım merkezleri ya da
evlerde terminal döneme girmiş kişilerin sağlık ve sosyal bakımını üstlenen
birçok sağlık bakım çalışanı ya da uzman olmadan çalışan bireyler
bulunmaktadır. Makalede terminal süreçteki yetişkin bireye bakım veren bu kişilere
kanıta dayalı uygulamaların sunulması amaçlanmıştır.
Bu makalede; 18 yaş ve üzerindeki yaşam sonu döneme
girmiş yetişkin bireyin tanımlanması, kişi ile etkili iletişimin sağlanması ve
alınan kararların paylaşılması, klinik destekli hidrasyonun, ağrı, nefes darlığı, bulantı-kusma,
anksiyete, deliryum, ajitasyon ve solunum sekresyonları için etkili ilaç
yönetiminin sağlanmasındaki kanıta dayalı uygulamalara yer verilmiştir. Kanıta
dayalı uygulamaların yaygınlaştırılması ile terminal süreçteki bireylere
gereksiz bakım ve uygulamalardan kaçınılacağı; bilinçli, kanıta dayalı bakım ve
uygulamaların gerçekleştirileceği düşünülmektedir.
Anahtar kelimeler: Yaşam
sonu dönem, yetişkin, kanıt
Destekleyen kurumlar: Ege Üniversitesi Hemşirelik Fakültesi Cerrahi Hastalıkları Hemşireliği Anabilim Dalı
Kaynakça:Abbott KH, Sago JG, Breen CM, et al. Families looking back:
one year after discussion of with drawal or with holding of life-sustaining support.
Critical Care Medicine. 2001; 29(1):197-201.
Anderson
WG, Arnold RM, Angus DC et al. Post traumatic stres and complicated grief in
family members of patients in the intensive care unit. J Gen Intern Med
2008;23:1871-6.
Abarshi E, Echteld M, Donker G, et al. Discussing end-of-life
issues in the last months of life: a nation wide study among general
practitioners. Journal of Palliative Medicine. 2011; 14(3).
Back IN, Jenkins K, Blower A, et al. Study comparing hyoscine
hydrobromide and glycopyrrolate in the treatment of death rattle. Palliative Medicine.
2001; 15(4):329-336.
Boot M, Wilson C. Clinical nurses pecialists perspectives on
advance care planning conversations: a qualitative study. International Journal
of Palliative Nursing. 2014; 20(1):9-14.
Borasio
GD. Translating the World Health Organization definition of palliative care into
scientific practice. Palliat Support Care 2011;9:1-2.
Candy B, Jackson KC, Jones L, et al. Drug therapy for symptoms associated with anxiety
in adult palliative care patients. Cochrane Database of Systematic Reviews.:
John Wiley&Sons, Ltd. 2012;(10):1-20.
Çavdar İ.
Kanserli hastanın terminal dönemdeki bakımı. Türk Onkoloji Dergisi
2011;26:142-7.
De Jonge
KE, Sulmasy DP, Gold KG et al. The timing of do-not-resuscitate orders and hospital
costs. J Gen Intern Med 1999;14:190-2.
DiCenso,
A. Cullum, N. Ciliska, D. Implementing Evidence-Based Nursing: Some
Misconception 1998.
Emanuel
EJ, Ash A, Yu WE et al. Managedcare, hospiceuse, site of death, and medical expenditures
in the last year of life. Arch Intern Med 2002;162:1722-8.
Fadıloğlu Ç, Aksu T. İyi Ölüm Ölçeğinin Geçerlilik ve
Güvenirliği. Ege Üniversitesi Hemşirelik Fakültesi Dergisi 2013; 29: 1-15.
Fields A, Finucane AM, Oxenham D. Discussing preferred place
of death with patients: staff experiences in a UK specialist palliative care setting.
International Journal of Palliative Nursing. 2013; 19(11):558-565.
Heidrich DE. The Dying Process.
Kuebler KK, Heidrich DE, eds. Palliative&End of Life Care: Clinical Practice
Guıdelines. 2 nd ed. St Louis: Saunders Elsevier, 2007. 33-44.
Heyland
DK, Rocker GM, Dodek PM et al. Family satisfaction with care in the intensive care
unit: results of a multi plecenter study. Crit Care Med 2002;30:1413-8.
Hugel H, Ellershaw J, Gambles M. Respiratory tract secretions
in the dying patient: a comparison between glycopyrronium and hyoscinehydrobromide.
Journal of Palliative Medicine. 2006; 9(2):279-284.
Kumagai Y, Maekawa A, Abe M. Prognostic items for the last 10
and 3 days of life of cancer patients at home. Cancer Nursing. 2012;
35(5):390-396.
Kabalak
AA, Kahveci K, Gökçınar D, et al.
Structuring of palliative care in Ankara Ulus State Hospital, Turkey:
2012-2013. J Palliat Care Med 2013;3:162.
Kocaman
G. Hemşirelikte Kanıta Dayalı Uygulama. Hemşirelikte Araştırma Geliştirme
Dergisi2003;5(2):61-9.
Kabalak
AA, Ozturk H, Çağıl H. Yaşam sonu bakım organizasyonu: Palyatif bakım. Yoğun
Bakım Dergisi 2013;11:56-70.
Matsunuma R, Tanbo Y, Asai N, et al. Prognostic factors in
patients with terminal stage lung cancer. Journal of Palliative Medicine. 2014;
17(2):189-194.
Mullhal,
A. EBN notebook. Nursing, Research and the Evidence. Evidence Based
Nursing,1998; 1 (1): 4-6.
Morrison
RS, Penrod JD, Jassel JB et al. Cost savings associated with US hospital palliative
care consultation programs. Arch Intern Med 2008;168:1783-90.
National Collaborating Centre for Mental Health. Dementia:
the NICE-SCIE guideline on supporting people with dementia and their carers in National
Clinical Guideline Centre. Health and social care. NICE clinical guideline 42.
London. Royal College of Psychiatrists and The British Psychological Society,
2006. Available from: http://www.nice.org.uk/CG42
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | İyi Klinik Uygulamalar |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 25 Aralık 2018 |
Gönderilme Tarihi | 8 Ekim 2018 |
Kabul Tarihi | 30 Kasım 2018 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Cilt: 34 Sayı: 3 |