Bu makalede, timar sisteminin 16. yüzyılın sonlarında başlayan zayıflama nedeniyle timarlı sipahilerin askeri görevlerini giderek azalan bir ölçekte yerine getirdikleri konusunda genel kabul gören iddianın doğruluk derecesini araştırdık. Süvarilerin ve atlarının enerji gereksinimlerinden hareketle, almaları gereken gıda miktarını, bunların güncel parasal değerini, “ortalama” bir timarlı sipahi ve cebelülerin 15-17. yüzyıllarda yapılan yedi seferde meydan savaşları ve kuşatmalar sırasında kullandıkları savaş araç ve gereçlerinin maliyetini hesapladık. Bu hesaplamalar sonucunda ortaya çıkan sefer maliyetlerini “ortalama” bir timarın geliri olarak kabul ettiğimiz parasal tutarla karşılaştırdık. Tüm bu seferlerde timar sisteminin askeri yükümlülüklerini büyük bir rahatlıkla yerine getirebilecek finansal güce sahip olduğu sonucuna vardık.
In this article we explore the validity of the argument that the timar system, starting with the last quarter of the sixteenth century, was crumbling financially and therefore was unable to perform its military obligations. Based on the energy requirements of an “average” timar contingent together with their horses we calculated the actual money cost of maintaining such a unit in seven different campaigns. We also calculated the depreciation cost of the weaponry in these campaigns. We compared these costs with the annual tax revenue of an “average” timar. We found no evidence of any such financial weakness with the conclusion that the timar system was perfectly viable in the two centuries under consideration.
Keywords: , , , ,,
Timar Ottoman campaigns economic history military history timar income
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Bölüm | MAKALELER |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Aralık 2020 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 Cilt: 35 Sayı: 2 |