A Repertoire Model Proposal for Teaching Work-Based Bozuk Düzen (Tuning System) Bağlama in Institutions Providing Professional Music Education

Yıl 2020, , 191 - 213, 31.12.2020

Hakan Aykurt , Alper Börekçi

https://doi.org/10.31722/ejmd.844849

Cited By: 1

Öz

This research was conducted in order to classify the Turkish folk songs used in the bozuk düzen (tuning system) bağlama education given at the undergraduate level of professional music education institutions according to their difficulty levels through the opinions and experiences of the bağlama educators and to facilitate the educators in the selection of Turkish folk songs for students at different levels. Participants of this study, which is a descriptive case study, consist of 23 lecturers from 15 different universities. The datas of the research were obtained via the evaluation questionnaire prepared. In the study, 261 Turkish folk songs that were determined to be used in bağlama education were classified according to difficulty levels as a result of the scores given by the bağlama educators by considering the notations in the TRT repertoire. As a result of the obtained results, 28 works at beginner level, 183 works at intermediate level and 50 works at advanced level were determined. Accordingly, the easiest work was "Uzun İnce Bir yoldayım" with an average of 2.21, while the most difficult works were "Nihavend Üvertür" and "Naz Nazı" with an average of 11.6 points. As a result of the obtained results, various suggestions were made for the composition of new instrumental works in order to improve the technical skills of performers in baglama and to include them in the bağlama training programs.

Anahtar Kelimeler

Bağlama, bağlama education, bağlama repertoire, repertoire model, Turkish Folk Music

MESLEKİ MÜZİK EĞİTİMİ VEREN KURUMLARDA ESER TEMELLİ BOZUK DÜZENİ BAĞLAMA ÖĞRETİMİ İÇİN BİR REPERTUVAR MODELİ ÖNERİSİ

Öz

Bu araştırma, mesleki müzik eğitimi veren kurumların lisans düzeyinde verilen bozuk düzeni bağlama eğitiminde kullanılmakta olan eserleri bağlama eğitimcilerinin görüş ve deneyimleri doğrultusunda zorluk düzeylerine göre sınıflandırmak ve farklı seviyelerdeki öğrencilere yönelik eser seçiminde eğitimcilere kolaylık sağlamak amacıyla yapılmıştır. Betimsel bir durum çalışması olan bu çalışmanın katılımcılarını, 15 farklı üniversiteden 23 öğretim elemanı oluşturmaktadır. Araştırmanın verileri, hazırlanan değerlendirme anketi aracılığıyla elde edilmiştir. Araştırmada bağlama eğitimcilerinin kişisel deneyimlerine bağlı görüşleri doğrultusunda bağlama eğitiminde kullanıldığı tespit edilen 261 adet eserin TRT repertuvarında yer alan notasyonları esas kabul edilerek, bağlama eğitimcilerinin verdiği puanlar sonucu zorluk derecelerine göre sınıflandırılması yapılmıştır. Elde edilen sonuçlar neticesinde, başlangıç düzeyinde 28 adet eser, orta düzeyde 183 eser, ileri düzeyde ise 50 eser belirlenmiştir. Buna göre, en kolay eser 2,21 puan ortalamasıyla “Uzun İnce Bir Yoldayım” olurken, en zor eserler ise 11,6 puan ortalamasıyla “Nihavend Uvertür” ve “Naz Nazı” olarak belirlenmiştir. Elde edilen sonuçlar neticesinde, bağlamada icracıların teknik becerilerini geliştirmeye yönelik yeni çalgısal eserlerin bestelenmesi ve bunların bağlama öğretim programlarına dahil edilmesine yönelik çeşitli önerilerde bulunulmuştur.

Anahtar Kelimeler

Bağlama, bağlama eğitimi, bağlama repertuvarı, repertuvar modeli, Türk Halk Müziği

Kaynakça

• Algı, S. (2006). Üniversitelerimizin Eğitim Fakültelerine Bağlı Müzik Eğitimi Ana Bilim Dallarında Bağlamada Yöresel Tezene Tavırlarının Kullanım Durumlarına Yönelik Bir Çalışma (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi), Selçuk Üniversitesi, Konya.
• Behar, C. (2015). Osmanlı/Türk Musıkisinin Kısa Tarihi. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Behar, C. (2016). Aşk Olmayınca Meşk Olmaz. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Bulut, F. (2008). Piyano Eğitiminde Geleneksel Türk Halk Müziği Kaynaklı Eserlerin Seslendirilmesine Yönelik Oluşturulan Bir “Çoklu Analiz Modeli” ve Bu Modelin Öğrenci Başarısı Üzerine Etkileri (Yayımlanmamış doktora tezi), Gazi Üniversitesi, Ankara.
• Demirkaya, E. (2015). Müzik Eğitimi Ana Bilim Dallarında Bireysel Çalgı Bağlama Derslerinde Konya Tavrının Öğretilme Durumu (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi), Necmettin Erbakan Üniversitesi, Konya.
• Duygulu, M. (2014). Türk Halk Müziği Sözlüğü. İstanbul: Pan Yayıncılık.
• Ekici, S. (2018). Bağlama Eğitimi Yöntem ve Teknikleri. Ankara: Yurt Renkleri Yayınları.
• Ekim, G. (2002). Bağlamanın Tarihsel Gelişimi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi), Ege Üniversitesi, İzmir.
• Ekim, G. (2019). Geçmişten Günümüze Bağlama ile İlgili, Resmi İcra ve Eğitim Kurumundaki Uygulamalar Çerçevesinde Bir Değerlendirme. Turkish Studies 14(4), 2235- 2241.
• Gazimihâl, M. G. (1975). Ülkelerde Kopuz ve Tezeneli Sazlarımız. Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.
• Haşhaş, S. (2017). Uzun Sap Bağlama Metodu-Bozuk Düzeni. Ankara: Gece Kitaplığı.
• Haşhaş, S. (2020). Türk Halk Müziğinde Enstrümantal (Sözsüz) Türler. İstanbul: Efe Akademi Yayınları.
• Iglewicz, B. & Hoaglin, D. C. (1993). How To Detect and Handle Outliers. Milwaukee, WI: ASQC Quality Press.
• Kalender, C. ve Keskin, L. (2018). Uzun ve Kısa Sap Bağlama Eğitimi. Ankara: Arkadaş Yayınları.
• Kaynar, Ü. (1996). Türk Halk Kültürü ve Halk Müziği. İstanbul: Egemen Matbaacılık.
• Oral, M. (2010). Bağlamada Belli Başlı Yöresel Tavırların İcrasında Bozuk Düzen ile Bağlama Düzeni Arası Transpozisyonda Oluşan Duyum Farklılıkları (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi), Haliç Üniversitesi, İstanbul.
• Ögel B. (1991). Türk Kültür Tarihine Giriş. Ankara: Başbakanlık Basımevi.
• Özata, C. (2019). Başlangıç Düzeyi Bağlama Eğitiminde 'Programlı Öğretim Modeli’nin Çalma Performansına Etkisi: Halk Eğitim Merkezi Örneği (Yayımlanmamış doktora tezi), Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Bolu.
• Özdek, A. (2014). Bağlama İçin Etüt Egzersiz ve Eserler. Ankara: Gerçek Şahıs/Plaka Matbaacılık.
• Özkan, B. ve Özkan Y. (2017). R ile Programlama. İstanbul: Papatya Yayıncılık.
• Püsküllüoğlu, A. (2004). Arkadaş Türkçe Sözlük (8. Baskı). Ankara: Arkadaş Yayınevi.
• Sönmez, V. ve Alacapınar, F.G. (2011). Örneklendirilmiş Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Sönmez, V. (2012). Program Geliştirmede Öğretmen El Kitabı. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Tuncer, M. (2003). 9-11 Yaş Çocuklarında Viyola Eğitimi Üzerine, Cumhuriyetimizin 80. Yılında Müzik Sempozyumu. İnönü Üniversitesi, Malatya.
• Uslu, M. (1996). Türkiye de Çalgı Eğitiminin Yaygınlaştırılmasında ve Geliştirilmesinde Çok Sesli Müzik Eğitimi Görüşü, II. Ulusal Eğitim Sempozyumu. Marmara Üniversitesi, İstanbul.
• Yaşar, S. (2015). Temel Bağlama Öğretimi Yöntem ve Teknikler. Afyon: Kocatepe Akademi Yayınları.
• Yılmaz, A. (2011). Günümüzde Profesyonel Bağlama İcrasında Değişimler (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi), Haliç Üniversitesi, İstanbul.
• Yılmaz, Ö. (2015). Makam, Çok Seslilik ve Yöresel Tavırlar Kapsamında Bağlama’da Düzenler (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi), Necmettin Erbakan Üniversitesi, Konya.