Ergonomic Risk Evaluation on Road Construction Sites

Yıl 2019, Sayı: 17, 1357 - 1366, 31.12.2019

Kerim Yürek İrem Ersöz Kaya

https://doi.org/10.31590/ejosat.667469

Cited By: 4

Öz

Road construction sites take place on the top of the fields which comprise more than one risk at the same time. The aim of this study is to lay emphasis on the evaluation of ergonomic risk in terms of providing working conditions in compliance with their physical and psychological characteristics, protecting workers’ health and minimizing the risk of working accidents that may occur on construction sites. For ergonomic risk evaluation, making road line employees have been chosen for road construction craftmanship on the road construction sites. It has been discussed about the subjects including workers’ position and different situations such as their stance, strength, repeatition that have risk agent ergonomically. Later on, road construction site that road line work had been done was analyzed and ergonomic risk evaultion was made for the work done. OWAS, REBA and ManTRA methods were used for the ergonomic risk evaluation. As a result of this ergonomic risk evaluation, some works have been detected that caused difficulties on road line workers’ musculoskeletal systems. In the study, comparison of the methods according to each other and work was also made. It has been achieved that in all other works other than a few of the examined works, improvement is needed in the near future. In these jobs, the most difficult areas of the back muscles of the system will be presented to the cause of the situation. It has been found that the ManTRA method provides detailed assessment results on body parts, the work done is not sufficient in terms of prioritization, but it is supported by the risk level when used in conjunction with other risk assessment methods. In accordance with the main objective of the risk assessment, the best results in terms of level of action were obtained with OWAS and REBA methods. The action level obtained by the OWAS or REBA method together with the treatment priority obtained from the ManTRA method were used together to determine the fraction of the body to be focused. As a result of this ergonomic risk evaluation, the importance between the employees and suitable equipment used has been revealed.

Anahtar Kelimeler

Road Construction Sites, Ergonomic Risk Evaluation, Occupational Health and Safety, OWAS, REBA, ManTRA

Yol İnşaatı Şantiyelerinde Ergonomik Risk Değerlendirmesi

Öz

Yol inşaatı şantiyeleri, aynı anda birden fazla riski bir arada bulunduran çalışma alanlarının başında yer almaktadır. Bu çalışmanın amacı yol inşaatı şantiyelerinde işçilerin fiziki ve psikolojik özelliklerine uygun şekilde çalışma şartlarının sağlanması, işçilerin sağlığının korunması ve şantiyede meydana gelebilecek iş kazaları riskinin minimum düzeye indirilmesi bakımından ergonomik risk değerlendirmesinin önemini vurgulamaktır. Ergonomik risk değerlendirmesi için yol inşaatı şantiyelerinde, yol yapım ince işlerden yol çizgisi yapım işi çalışanları seçilmiştir. Çalışanların pozisyon ve yaptıkları işler üzerinden ergonomik açıdan risk etmeni oluşturan duruş, kuvvet, tekrarlama ve süreklilik gibi farklı durumları içeren işler ele alınmıştır. Daha sonra yol çizgi çalışması yapılan şantiye alanı incelenmiş ve yapılan işlere ergonomik risk değerlendirmesi yapılmıştır. Ergonomik risk değerlendirmesinde OWAS, REBA ve ManTRA yöntemleri kullanılmıştır. Yapılan ergonomik risk değerlendirmesi sonucunda, yol çizgi çalışma ekibinde kas iskelet sisteminde zorlamaya neden olan işler tespit edilmiştir. Çalışmada ayrıca, yöntemlerin birbirlerine ve işlere göre karşılaştırılması ortaya konulmuştur. İncelenen işlerden birkaç tanesi dışında diğer tüm işlerde yakın zamanda iyileştirme yapılması gerektiği sonucuna ulaşılmıştır. Bu işlerde vücudun en çok zorlanan sırt bölgelerinde kas iskelet sistemi rahatsızlığına neden olacak durumlar sunulmuştur. ManTRA yönteminin vücut bölümleri ile ilgili ayrıntılı değerlendirme sonuçları sağladığı, yapılan işin öncelik bakımından düzenleme yapılıp yapılmayacağı konusunda tek başına yeterli olmadığı ama diğer risk değerlendirme yöntemleri ile birlikte kullanıldığında işin risk düzeyini desteklediği görülmüştür. Risk değerlendirmesinin temel amacına uygun olarak eylem seviyesi açısından en iyi sonuç OWAS ve REBA yöntemleri ile elde edilmiştir. OWAS veya REBA yöntemleri ile elde edilen eylem seviyesi ile birlikte ManTRA yönteminden elde edilen işlem önceliği birlikte kullanılarak vücudun odaklanılması gereken bölümü belirlenmiştir. Ergonomik risk değerlendirmesi sonucunda, çalışan ile kullanılan uygun makine-araç arasındaki önem ortaya koyulmuştur.

Anahtar Kelimeler

Yol İnşaatı Şantiyeleri, Ergonomik Risk Değerlendirmesi, OWAS, REBA, İş Sağlığı ve Güvenliği, ManTRA

Kaynakça

• Akay, D.A. & Dağdeviren, M. (2003). Çalışma Duruşlarının Ergonomik Analizi. Gazi Üniversitesi Mühendislik Mimarlık Fakültesi Dergisi, 18 (3), 73-84.
• Aksöyek, A. R. (2002). Türk inşaat Sektöründe İş Kazalarının ve İş Güvenliği Sorunun İncelenmesi, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Teknik Üniversitesi.
• Atasoy Mert, E. (2014). Ergonomik Risk Değerlendirme Yöntemlerinin Karşılaştırılması ve Bir Çanta İmalat Atölyesinde Uygulanması, İş Sağlığı ve Güvenliği Uzmanlık Tezi, Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı İş Sağlığı ve Güvenliği Genel Müdürlüğü.
• Corlett, N., Wilson, J., Manenica, I., (1985). The Ergonomics of Working Postures, International Occupational Ergonomics Symposium, s. 100-105, Zadar, Yugoslavya.
• Erkan, N. (1997). Ergonomi Verimlilik, Sağlık ve Güvenlik İçin İnsan Faktörü Mühendisliği, Ankara: Milli Prodüktivite Merkezi Yayınları.
• Gönenç, İ. G. (2016). Yol Şantiyelerinde ve Çevresinde İş Sağlığı ve Güvenliği Risklerinin Değerlendirmesi, İş Sağlığı ve Güvenliği Uzmanlık Tezi, Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı İş Sağlığı ve Güvenliği Genel Müdürlüğü.
• Hignett, S. & McAtamney, L. (2000) Rapid entire body assessment (REBA). Applied Ergonomics, 31(2), 2015-205. Kocabaş, M. (2009). Ağır ve Tehlikeli İşlerde Çalışan İş Görenlerde Zorlanmaya Neden Olan Çalışma Duruşlarının Analizi, Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi.
• Koç, S., Testik, Ö. M., (2016). Mobilya Sektöründe Yaşanan Kas-İskelet Sistemi Risklerinin Farklı Değerlendirme Metotları ile İncelenmesi ve Minimizasyonu, Endüstri Mühendisliği Dergisi, 2-27.
• Kuruoğlu, M. Albayrak Kuruoğlu, Y. Sarı, A., Haznedaroğlu, F. (2015). Ergonomi ve Antropometri Alanındaki Çalışmaların İnşaat Sektöründeki Yeri ve İş Güvenliği Açısından Önemi, 5. İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği Sempozyumu, İzmir, Türkiye.
• Limerick, R.B. (2016). Further Risk Assessment Methods for Hazardous Manual Tasks. http://ergonomics.uq.edu.au/ download/mantra2.pdf adresinden alındı, Erişim Tarihi: 18.12.2016.
• Müngen, U. (2011). İnşaat Sektörümüzdeki Başlıca İş Kazası Tipleri. Türkiye Mühendis Haberleri, 2011(5), 469. Özcan, E., Kesiktaş, N., (2007). Meslek Kas İskelet Hastalıklarından Korunma ve Ergonomi. İş Sağlığı ve Güvenliği Dergisi, Sayı:34-2007/7, Ankara, Türkiye.
• Stanton, N., Hedge, A., Brookhuis, K., Salas, E., Hendrick, H. (2005). Handbook of Human Factors and Ergonomics Methods, Florida: CRC Press.
• Yürek, K. (2018). Yol İnşaatı Şantiyelerinde Ergonomik Rsk Değerlendirmesi, Yüksek Lisans Tezi, Mersin Üniversitesi.