A Bibliometric Analysis of Death Education Research: 1970-2021

Yıl 2021, , 98 - 113, 30.06.2021

Zeynep Funda Sonbul

https://doi.org/10.17244/eku.916222

Cited By: 2

Öz

Death education should be part of the process, if education means to provide the ultimate aim of human happiness and general well-being. Death education may help parents in tough conversations and support children's understanding of death by forestalling questions in children’s minds at this challenging period such as Covid-19 pandemic. This study aims to analyze the studies on “Death Education” which are indexed in the Web of Science Core Collection, KCI and SciELO databases within the Web of Science All Databases by bibliometric method. Since the first study on “Death Education" was conducted in 1970 in the reviewed literature, studies from 1970 to 2021 were included in the analysis. Web of Science All Data Bases were scanned using the keywords “death education”, “teaching death and dying”, “death and dying course” and “death pedagogy”. 442 publications were analyzed according to databases, research areas, years, authors, document types, journals, countries, languages and visual network maps of 314 publications were anlalyzed according to co-authorship, co-word and co-citation. Findings displayed that the most research was conducted in the field of Education and Educational Research, the most prolific author was Ines Testoni, the most published journal was Death Studies and the most published year was 2020. It was also observed that only two studies from Turkey took place. Given that studies on Death Education in the national literature is scarce and this study is the first bibliometric study on Death Education, it is believed that this study will shed light on future publications on Death Education.

Anahtar Kelimeler

Bibliometric analysis, Death education, Pandemic

Teşekkür

I would like to thank my mentor Doç. Dr. Raşit Çelik who contributed the development of this article with his valuable comments.

Ölüm Eğitimi İle İlgili Yapılan Çalışmaların Bibliyometrik Analizi: 1970- 2021

Öz

Eğitim, insan mutluluğunun ve genel refahın nihai hedefine katkıda bulunmaksa, ölüm eğitimi bu sürecin bir parçası olmalıdır. Okullarda verilecek olan ölüm eğitimi, çocukların akıllarındaki soruları cevaplayarak ebeveynlere zor konuşmalarda yardımcı olacaktır. Böylece çocukların pandemi gibi zor zamanlarda ölüm anlayışını destekleyecektir. Bu araştırmanın amacı Web of Science All Databases’ta yer alan 1970- 2021 yılları arasında “Ölüm Eğitimi” ile ilgili yapılan çalışmaların içerik analizi ve bibliyometrik analiz yöntemleriyle incelenmesidir. Veriler Web of Science All Databases‘ta “death education”, “death and dying course”, “teaching death and dying” ve “death pedagogy” kelimeleri taratılarak toplanmıştır. Derlenen verilerin veri tabanlarına, araştırma alanlarına, yıllarına, yazarlarına, doküman türlerine, dergilerine, ülkelerine, dillerine göre dağılımı analiz edilmiş, ortak yazar, ortak kelime ve ortak atıf analizlerinin görsel ağ haritaları çıkarılmıştır. Konu ile ilgili en fazla çalışmanın Eğitim ve Eğitimsel Araştırma alanında yapıldığı, en üretken yazarın Ines Testoni, en çok yayım yapılan derginin Death Studies, en fazla yayım yapılan yılın 2020 olduğu ortaya koyulmuştur. Derlenen 442 verinin arasında Türkiye’den sadece iki araştırmanın yer aldığı tespit edilmiştir. Ulusal alan yazında Ölüm Eğitimi ile ilgili yapılan çalışmaların bir elin parmaklarını geçmediği ve bu araştırmanın Ölüm Eğitimi ile ilgili yapılan ilk bibliyometrik çalışma olduğu göz önüne alındığında bu araştırmanın gelecekte Ölüm Eğitimi ile ilgili yapılacak yayınlara ışık tutacağı düşünülmektedir.

Anahtar Kelimeler

Bibliyometrik analiz, Ölüm eğitimi, Pandemi

Kaynakça

• Aiken, R. L. (2001). Dying, Death, and Bereavement. Mahwah, NJ, Lawrence Erlbaum.
• Bellibaş, M. Ş., & Gümüş, S. (2018). Eğitim yönetiminde sistematik derleme çalışmaları. K. Beycioğlu, N. Özer, & Y. Kondakçı (Ed.), Eğitim yönetiminde araştırma içinde (ss. 507- 575). Ankara: Pegem Akademi.
• Bensley, Jr, L. B. (1975). Death education as a learning experience. SCIP No. 3, (ERIC Document Reproduction Service No. ED 115580). https://eric.ed.gov/?q=death+education+as+a+learning&id=ED115580
• Bölükbaşı Macit, Z., & Tümlü, C. (2019). Temel eğitim düzeyinde çalışan psikolojik danışmanlar için okullarda “Ölüm Eğitimi”. Eğitimde Nitel Araştırmalar Dergisi, 7 (4), 1571-1589. Retrieved from https://dergipark.org.tr/en/pub/enad/issue/49738/638168
• Brennan, M. (2014). ADEC. In M. Brennan (Ed.), The A–Z of death and dying: Social, medical, and cultural aspects (p. 6). Santa Barbara, California: Greenwood.
• Cobo, M. J., López‐Herrera, A. G., Herrera‐Viedma, E., & Herrera, F. (2011). Science mapping software tools: Review, analysis, and cooperative study among tools. Journal of the American Society for Information Science and Technology, 62(7), 1382-1402. doi: 10.1002/asi.21525
• Çalık, M., & Sözbilir, M. (2014). Parameters of content analysis. Education and Science, 39 (174), 33-38. Retrieved from https://www.researchgate.net/publication/269574996_Parameters_of_Content_Analysis
• Crase, D. R., & Crase, D. (1985). Death education in the schools for older children. Issues in Comprehensive Pediatric Nursing, 8, 345-363. doi: 10.3109/01460868509006371
• Fonseca, L. M., & Testoni, I. (2012). The emergence of thanatology and current practice in death education. OMEGA- Journal of Death and Dying, 64(2), 157-169. doi: 10.2190/OM.64.2.d
• Friesen, H., Harrison, J., Peters, M., Epp, D., & McPherson, N. (2020). Death education for children and young people in public schools. International Journal of Palliative Nursing, 26(7), 332- 335. doi: 10.12968/ijpn.2020.26.7.332
• İnci, F. (2008). Hemşirelere uygulanan ölüme ilişkin eğitimin hemşirelerin kaygı, depresyon ve tutumlarına etkisi. Doktora Tezi. Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
• Köylü, M. (2004). Ölüm olayının çocuklar üzerine etkisi ve “Ölüm Eğitimi”. Ondokuz Mayıs Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 17(17), 95-120. Retrieved from https://dergipark.org.tr/en/download/article-file/188566
• Martinez-Heredia, N., & Moreno, M. B. (2020). Impacto de la producción científica acerca de la educación para muerte: Revisión bibliométrica en Scopus y Web of Science. Revista Iberoamericana de Educación, 82 (2),65-79. https://doi.org/10.35362/rie8223553
• Morgan, E. & Morgan, J. (2001). Dealing creatively with death: a manual of death education and simple burial. Hinesburg, VT: Upper Access.
• Silverman, A. (1987). Children and death education. In J. E. Schowalter, P. Buschman, P. R. Patterson, A. H. Kutscher, M. Tallmer, & R. G. Stevenson (Eds.), Children and death: Perspectives from birth through adolescence (pp. 35- 40). NY: Praeger.
• Tanhan, F. (2007). Ölüm kaygısıyla baş etme eğitiminin ölüm kaygısı ve psikolojik iyi olma düzeyine etkisi. Doktora Tezi. Ankara Üniversitesi, Ankara.
• Özteke Kozan, H. İ. (2020). Okul psikolojik danışmanlığı ile ilgili yapılmış çalışmaların bibliyometrik analizi: 1980-2019. Okul Psikolojik Danışmanlığı Dergisi, 3 (1), 1-28. Retrieved from https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/1176684
• Van Eck, N. J., & Waltman, L. (2010). Software survey: VOSviewer, a computer program for bibliometric mapping. Scientometrics, 84 (2), 523- 538. doi: 10.1007/s11192-009-0146-3
• Wass, H. (2003a). Death education. In R. Kastenbaum (Ed.), Macmillan encyclopedia of death and dying (pp. 211-219). New York: Macmillan.
• Wass, H. (2003b). Death education for children. In I. Corless, B. B. Germino, & M. A. Pittman (Eds.), Dying, death, and bereavement: a challenge for living (pp. 25–41). New York: Springer.
• Zupic, I., & Čater, T. (2015). Bibliometric methods in management and organization. Organizational Research Methods, 18(3), 429-472. doi:10.1177/1094428114562629