İnsan Onuru Bağlamında Sorumluluk Bilinci

Yıl 2015, Cilt: 8 Sayı: 2, 97 - 120, 26.04.2016

Harun Çağlayan

https://doi.org/10.18403/emakalat.31405

Cited By: 2

Öz

Bu çalışma, bireysel bir canlı olmasına karşın toplumsal yönü ağır basan insanın kişilik bütünlüğüne sahip olmasında ve sürdürmesinde sorumluluk bilincinin rolünün ne olduğunu konu edinmektedir.

İnsan toplum içinde doğar, büyür ve ölür. İnsan, doğuştan getirdiği kalıtsal özelliklerini toplumsal ilişkiler ağı içerisinde geliştirdiği oranda şekillenerek olgunluğa ulaşır. Bireyin insan onuruna yaraşır bir yaşam sürmesi ancak kendisinden beklenilen görevleri yerine getirebilmesiyle mümkündür. Bu bağlamda bireyin aile, din ve devlet gibi toplumsal düzenin temelini oluşturan kurumlarla barışık bir kişisel olgunluğa ulaşması oldukça önemlidir.

Çalışmada kalıtsal ve toplumsal özelliklerin bireyin kişilik gelişiminde hangi oranlarda etkin olduğu benlik, tanrı ve aile bilinci esas alınarak belirlenmeye çalışılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Kişilik, Sorumluluk, Tanrı, Çevre.

Kaynakça

• Akbulut Ahmet (2001). Sahabe Dönemi İktidar Kavgası. Ankara: Pozitif.
• Aydın, Mehmet Zeki (2012). Din Öğretiminde Yöntemler, Ankara: Nobel.
• Başaran, İbrahim Ethem (1996). Eğitim Psikolojisi. Ankara:Gül.
• Beyza, Bilgin& Selçuk, Mualla, (1991). Din Öğretimi. Ankara:Akid.
• Bolay, Süleyman Hayri, (1999). Felsefi Doktrinler ve Terimler Sözlü- ğü. Ankara:Akçağ.
• el-Buhârî, Ebû Abdullah Muhammed b. İsmail, (h.1400). el-Câmiu’s Sahîh, Thk. Muhibbuddîn el-Hatîb-Muhammed Fuâd Abdulbâkî, Kâhire:el-Matbaatü’s-Selefiyye.
• Çağrıcı, Mustafa (1991). Ana Hatlarıyla İslâm Ahlakı. İstan- bul:Ensar.
• Çilingir, Lokman (2003). Ahlâk Felsefesine Giriş. Ankara:Elis.
• Dodurgalı, Abdurrahman (1999). Din Eğitimi ve Öğretiminde İlkeler ve Yöntemler. İstanbul: Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakül- tesi Vakfı.
• ------, (2010). Ailede Din Eğitimi. İstanbul:Timaş.
• Erdem, Hüsameddin (2002). Ahlak Felsefesi. Konya:Hür-Er.
• el-Fârâbî, Ebû Nasr (2011). Mabâdı’ Ara’ Ehl el-Medînetû’l-Fâdıla. Çev.Ahmet Arslan. Ankara:Divan.
• Fişek, Güler Okman&Yıldırım, Serap, Maktav (1993). Çocuk Gelişi- mi. İstanbul:MEB.
• Güngör, Erol (1995). Ahlak Psikolojisi ve Sosyal Ahlak. İstanbul: Ötüken.
• İbn Haldun, Ebû Zeyd Veliyyüddîn Abdurrahman b. Muhammed (1997). Mukaddime. Çev.Zakir Kadîri Ugan. Ankara:Milli Eği- tim Bakanlığı.
• Hançerlioğlu, Orhan (1996). Felsefe Sözlüğü. İstanbul:Remzi.
• Hökelekli, Hayâtî. (2001). Din Psikolojisi. Ankara:Türkiye Diyanet Vakfı.
• İbn Kesîr, Ebulfidâ İsmâil ed-Dimeşkî, (1421/2000). Tefsîru’l Kurâni’l Azîm. Thk. Mustafa Seyyîd Muhammed vd. Cîze: Müessetu Kurtuba.
• Karaköse, Şaban (2007). Din Eğitiminde Bireyi Tanımak. İstanbul: Mavi.
• Kılıç, Recep (1996). Ahlakın Dînî Temeli. Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı.
• MEB, Komisyon (1995). Örnekleriyle Türkçe Sözlük, Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı.
• Müslim, Ebû’l Hüseyin b. Haccâc, (h.1426). Sahîhu Muslim. Thk. Muhammed Fâriyâbî. Rıyad: Dâr Tayyibe
• Onur, Bekir, (2000). Gelişim Psikolojisi, Yetişkinlik, Yaşlılık, Ölüm. Ankara: KİT.
• Özbek, Abdullah (1995). Bir Eğitimci Olarak Hz. Muhammed. Konya: Esra.
• Pressey, Sindey L. & Robinson, Francis P. (1991). Psikoloji ve Yeni Eğitim. Çev. Hasan Tan. İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
• Selçuk, Muallâ (1991). Çocuğun Eğitiminde Dinî Motifler. Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı.
• et-Taberî, Ebû Cafer Muhammed b. Cerir, (1422/2001). Cami’l- Beyân an Te’vil’l-ur’ân. Thk. Dr. Abdullah İbn Abdulmuhsîn el-Turkî. Kâhire:Hicr.
• TDK, Komisyon, (1998). Türkçe Sözlük, Ankara:Türk Dil Kurumu.
• Ülken, Hilmi Ziya (1967). Eğitim Felsefesi. İstanbul:Milli Eğitim Ba- kanlığı.
• Ünver, Günay (1998). Din Sosyolojisi. İstanbul:İnsan.
• Yavuz, Kerim (1987). Çocukta Dînî Duygu ve Düşüncenin Gelişimi. Ankara:Diyanet İşleri Başkanlığı.
• Wolf, Sula (1981). Children Under Stress. Second Edition. Great Britain:Penguin Books.
• Zâhir el-Hıcrî, el-İbâdıyye fî’l-Mağribi’l-İslâmî, Mektebetu’l-Cîli’l
• Vâıd, Maskat Umân, 1433/2012.
• Züheyr Teğlât, “el-İmâmetu’l-İbâdıyye”, İslâmî İlimler Dergisi, X/1,
• Ank., 2015, (ss. 252-270).