Nizârî İsmâilîliğinde namaz, günde üç kez (güneşin doğuşu, gün batımı, gece) okunan Du‵â’dır. Bu Du‵â’yı, yalnızca İsmâilî olanlar, Cemaathâne adını verdikleri ibadet yerlerinde okuyabilirler. Diğer Müslümanların kıldığı namaz şekli onlara göre zâhirîdir. İsmâilîlikte, İslâm’ın şartlarının zâhirî biçimlerinin yanı sıra bâtınî boyutları da içerdiği anlaşılmaktadır. Bedeni temizlemeye yönelik abdest de aynı şekilde zâhirî olup, hakikat ise manevî ve ruhî temizliği sağlamaktır. Orijinali Urduca ve Arapça yazılmış olan ve altı bölümden oluşan Du‵â Risâlesi’nde her bölüm Kur’ân-ı Kerîm’den birkaç âyet, tesbih, dua ve secdeyi içermektedir. Risâle, Ali b. Ebû Talib ismi ile başlar ve bugün hayatta olan zamanın imâmı Şah Kerim el-Hüseynî ile biter. Bizi Du‵â risalesi’nin tercüme ve değerlendirmesini yapmaya iten etken, Pakistan’ın Gilgit-Baltistan bölgesinin kuzeyi olan Hunza’nın ağırlıklı o
larak Ağa Han İsmâilî olmasıdır. Bölgede kaldığımız süre zarfında ezan sesinin duyulmayışı ile başlayan merakımız onların namaza yaklaşımlarını ve namaz anlayışları konusunda bilgi edinmeye sevk etti. Bu anlamda Nizârîlerin namaz yerine okudukları Du‵â risalesi’nin ele alınıp değerlendirilmesi günümüz Nizari İsmaililiğinin Türkiye akademyasında daha sağlıklı bir şekilde anlaşılmasına katkı sağlayacaktır.
İslam Mezhepleri Tarihi Nizârî İsmâilîleri Du‵â Risâlesi Namaz Cemaathâne.
Bu çalışmanın hazırlanma sürecinde etik ilkelere uyulmuştur.
In Nizārī Ismā'īlism, the ritual prayer (namāz) is called duʿāʾ, which is recited three times a day (sunrise, sunset, and night). Only Ismāʿīlīs can recite this Duʿāʾ, and they do so in their places of worship called Jamāʿatkhāna. In their view, the form of prayer performed by other Muslims is exoteric (ẓāhir). In Ismā'īlism, it is understood that the conditions of Islam include both the exoteric and esoteric (bāṭin) dimensions. Similarly, the ablution, which purifiesthe body, is exoteric; while the true essence is the attainment of spiritual and inner purity. The DuʿāʾTreatise, originally written in Urdu and Arabic and consisting of six parts, includes a few verses from the Qur’ān, tasbīḥ (glorification of God), supplication, and prostration in each section. The treatise begins with the name of Alī b. Abī Ṭālib and ends with the name of Shāh Karīm al-Ḥusaynī, the imam of that time, who is still alive today. The motivation for translating and analysing this Duʿāʾ Treatise was our curiosity about the prayer practices of the Ismāʿīlīs of the Hunza region, located in the north of Pakistan’s Gilgit-Baltistan area, where the majority of the population is Aga Khan Ismāʿīlī. During our stay in the region, our interest was piqued by the absence of the call to prayer (adhan), which led us to explore their approach to and their understanding of prayer. In this sense, the evaluation of the Duʿāʾ Treatise, which Nizārīs recite in place of prayer,will contribute to a better understanding of contemporary Nizārī Ismā'īlism in Turkish academia.
History of Islamic Sects Nizārī Ismā The DuʿāʾTreatise Ritual Prayer (namāz) Jamāʿatkhāna.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | İslam Mezhepleri |
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Erken Görünüm Tarihi | 30 Aralık 2024 |
Yayımlanma Tarihi | 31 Aralık 2024 |
Gönderilme Tarihi | 13 Ağustos 2024 |
Kabul Tarihi | 24 Kasım 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024 Cilt: 17 Sayı: 2 |
_____________________________________ ISSN 1309-5803 e-Makâlât Mezhep Araştırmaları Dergisi _______________________________