Yahya b. Hamza (ö. 749/1348) Şiîliğin Ehl-i Sünnet’e en yakın kolu olan Zeydiyye’nin önde gelen imamlarından olup Zeydiyye mezhebinin tarihinde önemli bir yere sahiptir. Özgün yorum ve değerlendirmeleriyle dikkat çekmekle birlikte temel kelamî konularda Zeydiyye mezhebinin genel çizgisine uygun şekilde Mu‘tezile’ye yakın görüşler benimsemiştir. Nitekim bazı alimlere göre o mutlak müçtehiddir. Onun özellikle tekfir gibi hassas konularda Ehl-i Sünnet’in yaklaşımına benzer bir ihtiyat ve temkin tutumu göze çarpmaktadır. Çeşitli alanlarda yüzü aşkın eseri bulunan üretken ve “ansiklopedik” bir âlim olan Yahya b. Hamza’nın er-Râik fî tenzîhi’l-Hâlik adlı eseri, Zeydiyye mezhe-bindeki kelamî düşüncenin temel kaynaklarından kabul edilmekte olup, özellikle tenzih anlayışına dair müstakil bir çalışma olması bakımından özgün ve önemli bir eserdir. Eserinde müellif Allah’ın hem cisim ve araz olmaktan, hem de cisim ve araz olmayı gerektiren bir cihet veya mekânda bulunmak, bir mekâna hulûl etmek, bir varlığa mahal olmak, acı veya haz duymaktan münezzeh olduğunu aklî ve naklî delillerle ortaya koymuştur. Müellifin, Allah’ın sıfatları konusunda mutedil çizgiyi temsil ettiğini düşündüklerini eserinde Münezzihe diye terimleştirmesi dikkat çeken hususlardandır.
Kelam Zeydiyye Tenzih Yahya b. Hamza er-Râik fi tenzîhi’l-Hâlik
Yahya bin Hamza (d. 749/1348) was one of the leading imams of Zaydiyya, the branch of Shiism closest to Ahl al-Sunnah, and had an important place in the sectarian thought in his later periods. In fundamental theological matters, he generally aligned with Mu‘tazilite views, in accordance with the doctrinal orientation of Zaydiyya, yet his original interpretations and assessments set him apart. Some scholars even consider him an absolute mujtahid. Notably, his cautious and measured approach to sensitive issues such as takfīr reflects a stance similar to that of Ahl al-Sunnah. A prolific and “encyclopedic” scholar with over a hundred works spanning various disciplines, Yahya bin Hamza’s al-Rāiḳ fī Tanzīhi’l-Khāliḳ is recognized as a seminal source in Zaydī theological thought. It holds particular significance as an independent treatise dedicated to the doctrine of tanzīh (divine transcendence). In this work, the author systematically demonstrates—through both rational and scriptural evidence—that God is beyond corporeality and accidents, and that he does not occupy a direction or place, does not enter a location, is not a locus for any entity, and is free from sensations such as pain or pleasure. A striking aspect of his approach is his designation of those he deems to represent a moderate stance on divine attributes as Munezziha.
Theology Zaydiyya Tanzih Yahya bin Hamza al-Rāiḳ fī Tanzīhi’l-Khālīḳ
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | İslam Araştırmaları (Diğer) |
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 30 Haziran 2025 |
| Gönderilme Tarihi | 27 Nisan 2025 |
| Kabul Tarihi | 24 Haziran 2025 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 18 Sayı: 1 |
_____________________________________ ISSN 1309-5803 e-Makâlât Mezhep Araştırmaları Dergisi _______________________________