A prediction study between patients with the presence of alarm symptoms and organic pathology in upper gastrointestinal tract endoscopy

Yıl 2015, , 44 - 49, 29.08.2015

Aslı Bilen Hakan Demirdağ Emrullah Erdem Süleyman Coşgun Refik Demirtunç

https://doi.org/10.17940/endoskopi.468248

Öz

Background and Aims: The absence of alarm symptoms in young patients
with dyspepsia are considered to be safe markers for the absence of malignancy.
However, the positive predictive value of alarm symptoms is weak,
respectively. In this study, we aimed to evaluate the diagnostic value of alarm
symptoms for upper gastrointestinal system malignancies and to determine
if there are different criteria that predict upper gastrointestinal system malignancy
as well as alarm symptoms. Materials and Methods: To evaluate
the presence of alarm symptoms in patients undergoing upper gastrointestinal
system endoscopy for various reasons, we prepared and administered
a questionnaire in 200 patients, 18-70 years of age, who were seen at the
Endoscopy Unit of Haydarpasa Numune Hospital between July 1, 2011 and
Dec 15, 2012. Sensitivities, selectivities, and positive and negative predictive
values of the presence of any alarm symptom were calculated to predict upper
gastrointestinal system malignancy. Results: Prevalence of upper gastrointestinal
system malignancy was found to be 3.5% in the study. Positive and
negative predictive values for the presence of any alarm symptom, and each
individual alarm symptom, were determined to be fewer and more, respectively.
A statistically significant correlation was seen among upper gastrointestinal
system malignancy and cases with weight loss, jaundice, abdominal
mass or lymphadenopathy. Using logistic regression analysis, we analyzed
the effects of the following parameters (≥ 45 years of age, dysphagia, weight
loss, anorexia, jaundice and gastric surgery history) in the diagnosis of malignancy;
the relation with malignancy was found to be statistically significant
(p: 0,002; p<0.01). Conclusion: In conclusion, our results showed that the
diagnostic value of alarm symptoms were less than optimal. A study of a
larger case series is required to determine the most efficient combination of
alarm symptoms and other factors.

Anahtar Kelimeler

Malignancy, endoscopy

Üst gis endoskopi yapılacak hastalarda alarm semptom varlığı ile organik patoloji arasındaki prediksiyon çalışması

Öz

Giriş ve Amaç: Dispepsili genç hastalarda alarm semptomlarının olmaması
malignite yokluğuna dair güvenilir bir gösterge olarak kabul edilmektedir.
Ancak alarm semptomlarının pozitif prediktif değeri nispeten zayıf kalmaktadır.
Bu çalışmadaki amacımız alarm semptomlarının üst gastrointestinal
sistem maligniteleri için tanısal değerini ve alarm semptomlarının yanısıra
üst gastrointestinal sistem malignitelerini predikte eden farklı kriterlerler
olup olmadığını araştırmaktır. Gereç ve Yöntem: 01.07.2011 ile 15.12.2012
tarihleri arasında Haydarpaşa Numune EAH Endoskopi Ünitesi’ne çeşitli nedenlerle
üst gastrointestinal sistem endoskopisi yapılması amacıyla yönlendirilen
18-70 yaş arasında 200 hastaya hazırlamış olduğumuz anket yapılarak
alarm semptomlarının olup olmadığı sorgulandı. Herhangi bir alarm semptomu
varlığının ve tek tek alarm semptomlarının üst gastrointestinal sistem
malignite prediksiyonu açısından duyarlılıkları, seçicilikleri, pozitif prediktif
değerleri ve negatif prediktif değerleri hesaplandı. Bulgular: Çalışmada üst
gastrointestinal sistem malignite prevalansı %3.5 olarak bulundu. Malignite
görülen olguların tamamında herhangi bir alarm semptomu tespit edilirken,
malignitesi olmayan olgularda alarm semptomu görülme oranı %91.2 idi.
Herhangi bir alarm semptomu varlığının ve her bir alarm semptomunun
pozitif prediktif değeri düşük, negatif prediktif değeri yüksek saptandı. Maligniteli
olguların %28’i iyi differansiye, %28’i orta differansiye, %44’ü az
differansiye idi. Üst gastrointestinal sistem malignitesi ile kilo kaybı olan ve
sarılık, abdominal kitle ya da lenfadenopati olan olgular arasında istatistiksel
açıdan anlamlı ilişki saptandı. Malignite tanısına 45 yaş ve üstünde olmak,
disfaji, kilo kaybı, anoreksi, sarılık ve gastrik cerrahi öykü parametrelerinin
etkilerini lojistik regresyon analizi ile değerlendirdiğimizde malignite
ile ilişkileri istatistiksel olarak anlamlı (p: 0.002; p<0.01) bulundu. Sonuç:
Sonuç olarak, bulgularımız alarm semptomlarının tanısal değerinin optimal
olmadığını gösterdi. En etkin (alarm semptomları ve diğer faktörlerin) kombinasyonun
tanımlanması için daha geniş olgu serilerine sahip çalışmalara
ihtiyaç vardır.

Anahtar Kelimeler

Malignite, endoskopi

Kaynakça

• 1. Özden A. Dispepsi. Gastroenteroloji. 2002;105:85-93.
• 2. Özden A. Dispepsi. Güncel Gastroenteroloji. 2012;118:273-282.
• 3. Fielding JWL, Ellis DJ, Jones BG, et al. Natural history of “early” gastric cancer: results of a 10-year regional survey. BMJ. 1980; 281: 965-7.
• 4. Health and Public Policy Committee, American College of Physicians. Endoscopy in the evaluation of dyspepsia. Ann Intern Med. 1985;102:266–269.
• 5. Talley NJ, Silverstein MD, Agreus L, et al. AGA technical review: evaluation of dyspepsia. Gastroenterology. 1998;114:582–595.
• 6. Bytzer P, Talley NJ. Dyspepsia. Ann Intern Med. 2001;134:815–822
• 7. Voutilainen M, Mantynen T, Kunnamo I, et al. Impact of clinical symptoms and referral volume on endoscopy for detecting peptic ulcer and gastric neoplasms. Scand J Gastroenterol. 2003;38:109–113.
• 8. Gillen D, McColl KE. Does concern about missing malignancy justify endoscopy in uncomplicated dyspepsia in patients aged less than 55?. Am J Gastroenterol. 1999;94:2329–2330.
• 9. Talley NJ, Axon A, Bytzer P, et all. Management of uninvestigated and functional dyspepsia: a Working Party report for the World Congresses of Gastroenterology 1998. Aliment Pharmacol Ther. 1999;13:1135– 1148.
• 10. Gillen D, McColl KE. Does concern about missing malignancy justify endoscopy in uncomplicated dyspepsia in patients aged less than 55?. Am J Gastroenterol. 1999;94:2329–2330.
• 11. Locke GR 3rd, Talley NJ, Fett SL, et all. Prevalence and clinical spectrum of gastroesophageal reflux: a population-based study in Olmsted County. Gastroenterology. 1997;112:1448–1456.
• 12. British Society of Gastroenterology (BSG). Dyspepsia Management Guidelines. London. BSG. 1996.
• 13. Anonymous. Helicobacter pylori in peptic ulcer disease. NIH Consens Statement. 1994; 12: 1–23.
• 14. Malfertheiner P, Megraud F, O’Morain C, et al. Current concepts in the management of Helicobacter pylori infection – the Maastricht 2-2000 Consensus Report. Aliment Pharmacol Ther. 2002; 16: 167–80.
• 15. European Society for Primary Care Gastroenterology. The management of H. pylori in primary care. J Fam Pract. 2000; 17( 2): 1–35.
• 16. Fransen GAJ , Janssen MJR, Muris JWM, et al. Meta-analysis: the diagnostic value of alarm symptoms for upper gastrointestinal malignancy. Aliment Pharmacol Ther. 2004; 20: 1045–1052.
• 17. Meineche-Schmidt V, Jorgensen T. ‘Alarm symptoms’ in dyspepsia: How does the general practitioner investigate? Scand J Prim Health Care. 2003; 21: 224–9.
• 18. Talley NJ. Dyspepsia. Gastroenterology. 2003; 125: 1219-1226.
• 19. Boldys H, Marek TA, Wanczura P, et al. Even young patients with no alarm symptoms should undergo endoscopy for earlier diagnosis of gastric cancer. Endoscopy. 2003; 35: 61–7.
• 20. Hindmarsch A, Cheong E, Rees L, et al. National referral guidelines for cases of suspected upper GI cancer in the UK: are they working? Gut. 2003; 52 (VI): A17.
• 21. Ahmad I, Azam A. To assess the effectiveness of two-week referrals for oesophageal and gastric cancer in accordance with united Kingdom department of health guidelines. Gut. 2003; 52 (VI): A17.
• 22. Kubota H, Kotoh T, Masunaga R, et al. Impact of screening survey of gastric cancer on clinicopathological features and survival: retrospective study at a single institution. Surg. 2000; 128: 41–7.
• 23. Siersema PD, Dees J, Tilanus HW, et al. Early detection and treatment of oesophageal and gastric cancer. Neth J Med. 1995; 47: 76–86.
• 24. Martin IG, Young S, Sue-Ling H, et al. Delays in the diagnosis of oesophagogastric cancer: a consecutive case series. BMJ. 1997; 314: 467–70.