YENİLİKÇİ İŞ DAVRANIŞINI BELİRLEYEN FAKTÖRLERİN AĞIRLIKLANDIRILMASI

Yıl 2020, Cilt: 31 , 17 - 31, 15.03.2020

Esra Ulusal Oya Yüreğir

Öz

Bu çalışmada, personelin
yenilikçi iş davranışı düzeyini belirleyecek olan karar destek sisteminin puan
hesaplama algoritmasında kullanılmak üzere, yenilikçi iş davranışını belirleyen
faktörlerin ağırlıklarının tespit edilmesi amaçlanmıştır. Bu doğrultuda, ilk
olarak yenilikçi iş davranışını belirleyen faktörler tespit edilmiş, daha sonra
faktörlerin puanlarını belirlemek için inovasyon deneyimi olan uzman
niteliğindeki 52 kişiye anket uygulanmıştır. Anketin ilk bölümünde demografik
sorular, ikinci bölümünde inovasyon algısına ve deneyimine yönelik sorular, son
bölümde ise faktörleri puanlama sorusu yer almaktadır. Anket verileri PASW
Statistics 18 programı ile Wilcoxon İşaret Testi, Kruskal Walllis ve Man
Whitney-U testleri kullanılarak analiz edilmiştir. Analiz yaparken,
katılımcılar tarafından yapılan yenilikçi iş davranışı belirleyicileri
puanlamasının, belirleyicilerin eşit önem düzeyi puanından önemli bir farklılık
gösterip göstermediği ile yapılan puanlamaların cinsiyete, yenilik önem
düzeyine, öğrenim ve yaş gruplarına göre farklılık gösterip göstermediği
araştırılmıştır. Analiz sonucunda, katılımcılar tarafından yapılan yenilikçi iş
davranışı belirleyicileri puanlamasının eşit önem düzeyi puanından
farklılaştığı, ayrıca yapılan puanlamanın genel olarak cinsiyet, yeniliğe
verilen önem, yaş ve öğrenim durumu gruplarına göre farklılık göstermediği tespit
edilmiştir. Yapılan puanlama sonucunda, en yüksek puan ortalamasına sahip
olarak en önemli bulunan ilk 3 belirleyici sırayla Fikir Üretme, İçsel İlgi ve
Liderin Etkisi olurken, Yenilikçiliğin Beklenen Olumsuz İmaj Etkisi en düşük
puan ortalamasına sahip belirleyici olmuştur.

Anahtar Kelimeler

bireysel yenilikçilik, inovasyon, inovatif iş davranışı, yenilik, yenilikçi iş davranışı

Destekleyen Kurum

Çukurova Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projeleri Koordinasyon Birimi

Proje Numarası

FYL-2019-11451

Teşekkür

Bu çalışma, Çukurova Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projeleri Koordinasyon Birimi tarafından FYL-2019-11451 kod numaralı, “İnovatif İş Davranışına Sahip Personeli Belirleyen Uzman Sistemin Geliştirilmesi ve Uygulaması” başlıklı proje ile desteklenmiştir.

Kaynakça

• Amabile, T. M. (1988). A model of creativity and innovation in organizations. Research in Organization Behavior, 10, 123-167.
• Amabile, T. M., Conti, R., Coon, H., Lazenby, J. ve Herron, M. (1996). Assessing the work environment for creativity. The Academy of Management Journal, 39(5), 1154-1184.
• Axtell, C. M., Holman, D. J., Unsworth, K. L., Wall, T. D. ve Harrington, E. (2000). Shop floor innovation: Facilitating the suggestion and implementation of ideas. Journal of Occupational and Organizational Psychology, 73, 265–285.
• Bandura, A. (1988). Cognitive Perspectives on Emotion and Motivation: Self-regulation of motivation and action through goal systems(Hamilton V., Bower G.H., Frijda N.H. ed.), NATO ASI, 44, 37-61. Dordrecht, Hollanda: Springer.doi: https://doi.org/10.1007/978-94-009-2792-6_2
• Bunce, D. ve West, M. A. (1996). Stress Management and Innovation Intervention at Work. Human Relations, 49(2), 209-232.
• Çapraz, B., Ayyıldız Ünnü, N. A., Kelgokmen İlic, D., Kocamaz, M., Çiçekli, U. G., Aracıoğlu, B., Koçak, A., Kesken, J. ve Soyuer, H. (2014, Haziran). Çalışanlar Perspektifinden İnovatif İş Davranışının Belirleyicileri: İzmir İlindeki Öncelikli Sektörlere İlişkin Bir Araştırma. Girişimcilik ve İnovasyon Yönetimi Dergisi, 3(1), 49-72.
• De Jong, J. P. ve Den Hartog, D. N. (2007). How leaders influence employees’ innovative behaviour. European Journal of innovation management, 10(1), 41-64. doi: https://doi.org/10.1108/14601060710720546
• De Jong, J. ve Den Hartog, D. (2010). Measuring innovative work behaviour. Creativity And Innovation Management, 19(1), 23-36. doi: https://doi.org/10.1111/j.1467-8691.2010.00547.x
• Dorenbosch, L., van Engen, M. L. ve Verhagen, M. (2005). On-the-job innovation: The impact of job design and human resource management through production ownership. Creativity and Management, 14(2), 129-141.
• Drucker, P. F. (1985). Innovation and Entrepreneurship: Practice and Principles. London, UK: Heinemann.
• Gebert, D., Boerner, S. ve Kearney, E. (2006). Cross-functionality and innovation in new product development teams: A dilemmatic structureand its consequences for the management of diversity. European Journal of Work and Organizational Psychology, 15(4), 431-458. doi: https://doi.org/10.1080/13594320600826314
• Hurt, H. T., Joseph, K. ve Cook, C. D. (1977). Scales for the measurement of innovativeness. Human Communication Research, 4(1), 58-65.
• James, L. R., Hartman, A., Stebbins, M. W. ve Jones, A. P. (1977). An examination of the relationship between psychological climate and a VIE model for work. Personnel Psychology, 30, 229-254. doi: https://doi.org/10.1111/j.1744-6570.1977.tb02091.x
• Janssen, O. (2000). Job demands, perceptions of effort–reward. Journal of Occupational and Organizational Psychology, 73, 287–302.
• Kanter, R. M. (1996). When a thousand flowers bloom: Structural, collective, and social conditions for innovation in organizations. (P. S. Myers ed.), Knowledge Management and Organisational Design, 93-131, Butterworth, Malezya: Heinemann. (Yeniden Basım: Research in organizational behavior, B. M. Staw & L. L. Cummings (Ed), Greenwich, CT: JAI Press, 1988, 10: 169-211).
• Nybakk, E., Crespell, P. ve Hansen, E. (2011). Climate for innovation and innovation strategy as drivers for success in the wood industry: Moderation effects of firm size, industry sector, and country of operation. Silva Fennica research articles, 45(3), 415-430. doi: https://doi.org/10.14214/sf.110
• Scott, S. G. ve Bruce, R. A. (1994, Haziran). Determinants of innovative behavior: A path model of individual innovation in the workplace. The Academy of Management Journal, 37(3), 580-607.
• Shalley, C. E. (1995). Effects of coaction, expected evaluation, and goal setting on creativity and productivity. Academy of Management Journal, 38(2), 483–503. doi: https://doi.org/10.5465/256689
• Siegel, S. M. ve Kaemmerer, W. F. (1978). Measuring the perceived support for innovation in organizations. Journal of Applied Psychology, 63(5), 53-62.
• Taşgit, Y. E. ve Torun, B. (2016). Yöneticilerin inovasyon algısı, inovasyon sürecini yönetme tarzı ve işletmelerin inovasyon performansı arasındaki iİlişkiler: KOBİ’ler üzerinde bir araştırma. Yönetim Bilimleri Dergisi, 14(28), 121-156.
• Tierney, P., Farmer, S. M. ve Graen, G. B. (1999). An examination of leadership and employee creativity: The relevance of traits and relationship. Personnel Psychology(52), 591-620.
• Turgut, E. ve Beğenirbaş, M. (2013). Çaşılanların yenilikçi davranışları üzerinde sosyal sermaye ve yenilikçi iklimin rolü: sağlık sektöründe bir araştırma. KHO Bilim Dergisi, 23(2), 101-124.
• Unsworth, K. L. ve Parker, S. K. (2003). The New Workplace A Guide to the Humai Impact of Modern Working Practices: Proactivity and innovation: promoting a new workforce for the new workplace(D. Holman, T. D. Wall, P. Sparrow, & A. Howard ed.). (s. 175-196). Chichester, UK: John Wiley & Sons.
• Van de Ven, A. H. (1986). Central problems in the management of innovation. Management Science, 32(5), 590-607. doi: https://doi.org/10.1287/mnsc.32.5.590
• Woodman, R. W., Sawyer, J. E. ve Griff, R. W. (1993). Toward a theory of organizational creativity. The Academy of Management Review, 18(2), 293-321.
• Yuan, F. ve Woodman, R. W. (2010). Innovatıve behavıor in the workplace: The role of performance and image outcome expectations. Academy of Management Journal, 53(2), 323-342.
• Yukl, G. (2010). Leadership in Organizations (7 b.). Upper Saddle River, New Jersey: Pearson.(Yeniden basım: Upper Saddle River, New Jersey: Pearson, 2002)