Analysis of Course Transfer Systems Used in Distance Education

Yıl 2020, Cilt: 18 , 180 - 184, 31.12.2020

Erol Kocoglu

Öz

Each discipline has its own methods, systems and goals. The communication discipline has some features unlike the others. In this way, people express themselves, receive and transmit news and interact with their environment through their sense organs. Distance education can be defined as a system in which teachers and students in different physical spaces interact and perform teaching-learning activities with the help of various communication technologies in order to provide educational services to wider audiences and to ensure equal opportunities in education. Course transfer systems are used to achieve the main purpose in distance education. Lesson delivery systems enable people to communicate interactively. These systems, which enable the realization of data transfer over the Internet, emphasize synchronous and asynchronous motion picture transmission to very large masses, one-to-one, with small and large groups. In the meantime, however, features such as speaker focus, screen and file sharing, scratch and drawing board are offered to create interaction between users. In this study carried out with the scanning model, these transmission systems have been examined and evaluated in detail.

Anahtar Kelimeler

Distance education, analysis, Course Transfer Systems

Kaynakça

• Aydın, A.C. (2001). Uzaktan eğitimin geleceğine ilişkin eğilimler. Elektrik Mühendisliği Dergisi, 41, 28-36.
• Büyüköztürk Ş. (2011). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
• Google Meet (2020). 14 Haziran 2020 tarihinde https://apps.google.com/meet/?hl=tr adresinden erişildi.
• Güzel Candan, D. & Ergen, G. (2014). 3. Sınıf hayat bilgisi ders kitaplarının temel evrensel değerleri içermesi bakımından incelenmesi. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7(1), 134-161.
• İneç, Z.F. (2020). Sosyal bilimlerde uzaktan eğitim çalışmalarının ders aktarım sistemleri açısından analizi. (Ed. Erol KOÇOĞLU). Sosyal Bilimlere Uzaktan Eğitimde Bakış, Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
• Kaya, Z. (2002). Uzaktan eğitim. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
• Koçoğlu, E. (2020). Sosyal bilimlerde uzaktan eğitimin kavramsal açıdan analizi. . (Ed. Erol KOÇOĞLU) Sosyal bilimlere uzaktan eğitimde bakış, Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
• McIsaac, S.M. & Gunawardena, S.L. (1996). Distance education. In Jonassen, D. (Ed.). Handbook of research in educational communication and technology. New York: Simon & Shuster Macmillan.
• Saba, F. (2001). Professor says distance education will flop unless universities revamp themselves. Chronicle of Higher Education, 47(42), 33.
• Skype Features (2020). 23 Haziran 2020 tarihinde https://www.skype.com/tr/features/ adresinden erişildi.
• Turco, D.M. (2001). Trends in distance education. 21 Haziran 2020 tarihinde http://www.prr. msu.edu/ trends2000/pdf/turcointernet.pdf adresinde erişildi.
• Verduin, J. R. & Clark, Jr. T. A. (1994) Uzaktan Eğitim: Etkin Uygulama Esasları (Çev: İ. Maviş), Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Basımevi.
• WhatsApp About (2020). 16 Haziran 2020 tarihinde https://www.whatsapp.com/about/ adresinden erişildi.
• WhatsApp Features (2020). 16 Haziran 2020 tarihinde https://www.whatsapp.com/features/ adresinden erişildi.
• Yalın H.İ. (2001). Öğretim teknolojileri ve materyal geliştirme. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Yıldırım, A. & Şimşek H. (2008). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Zoom About. (2020). 19 Haziran 2020 tarihinde https://zoom.us/about adresinden erişildi.