PERCEPTION OF TELEVISION CONTENT IN THE CONTEXT OF VIOLENCE AGAINST WOMEN BY WOMEN VICTIMS: A PHENOMENOLOGICAL RESEARCH

Yıl 2024, Cilt: 38 Sayı: 4, 766 - 789, 30.12.2024

Gül Döker , Mustafa Koçer

https://doi.org/10.48070/erciyesakademi.1545128

Öz

This study was designed with a phenomenological approach to determine the effects of violent television broadcasts on the violence experienced by women, to discover the meaning of the experience of violence, and to try to understand the essence of the experience in question. For this purpose, the phenomenological research method was used and in-depth interviews were conducted with seven women who were subjected to violence. The findings obtained were analyzed using a statistical program. While the participants shared their experiences of how violent television broadcasts against women triggered, normalized, and directly caused the violence they experienced, they reported that these broadcasts caused negative behaviors such as irritability, jealousy, and humiliation in men. At the same time, the participants believed that such broadcasts had effects on women's psychology such as feeling lonely and inadequate, isolating themselves from their surroundings, seeking blame, turning to or escaping from their families, remembering the past, fear, and not being able to socialize. In addition, all of the women stated that violent broadcasts against women created hostility towards women and encouraged men. the tables, figures and the references.

Anahtar Kelimeler

Women, Violence, Experience of violence, Television, Violent broadcasts

KADINA YÖNELİK ŞİDDET BAĞLAMINDA TELEVİZYON İÇERİKLERİNİN ŞİDDET MAĞDURU KADINLAR TARAFINDAN ALGILANMASI: FENOMENOLOJİK BİR ARAŞTIRMA

Öz

Bu çalışma televizyonda yayınlanan şiddet içerikli yayınların, kadınların deneyimledikleri şiddete etkisini tespit etmek, şiddet deneyiminin ne anlama geldiğini keşfetmek, söz konusu deneyimin özünü anlamaya çalışmak amacıyla fenomenolojik bir yaklaşımla oluşturulmuştur. Bu amaç doğrultusunda fenomenolojik araştırma yöntemi kullanılmış olup, şiddete maruz kalan yedi kadınla derinlemesine görüşme yapılmıştır. Elde edilen bulgular istatistik programı kullanılarak analiz edilmiştir. Katılımcılar televizyonda gösterilen kadına yönelik şiddet içerikli yayınların yaşadıkları şiddeti tetiklemesine, normalleştirmesine ve direkt sebep olmasına yönelik deneyimlerini aktarırken; bu yayınların erkek üzerinde asabilik, kıskançlık, aşağılama gibi olumsuz davranışlar oluşturduğunu bildirmişlerdir. Aynı zamanda katılımcılar bu tür yayınların kadın psikolojisi üzerinde; kendini yalnız ve yetersiz hissetme, çevreden soyutlama, suçu kendinde arama, aileye yönelme ya da aileden kaçma, geçmişi hatırlama, korku, sosyalleşememe gibi etkiler yarattığı görüşündedir. Ayrıca kadınların tümü kadına yönelik şiddet içeren yayınların kadın erkek düşmanlığı yaratığını ve erkeğe cesaret verdiğini de dile getirmişlerdir.

Anahtar Kelimeler

Kadın, Şiddet, Şiddet deneyimi, Televizyon, Şiddet içeren yayınlar

Etik Beyan

Bu çalışma için etik kurul izni Erciyes Üniversitesi Sosyal ve Beşeri Bilimler Kurulu’nun 28/03/2023 tarih ve 90 numaralı kararı ile alınmıştır.

Kaynakça

• Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı. (ASPB, 2014). Türkiye aile yapısı araştırması: tespitler, öneriler. Çizge Tanıtım ve Kırtasiye Ltd. Şti. https://www.aile.gov.tr/media/50219/taya2013trk.pdf
• Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanun, 6284 (2012). https://www.mevzuat.gov.tr/mevzuat?MevzuatNo=6284&MevzuatTur=1&MevzuatTertip=5
• Akkaş, İ., & Uyanık, Z. (2016). Kadına yönelik şiddet. Nevşehir Hacı Bektaş Veli Üniversitesi SBE Dergisi, 6(1), 32-42. http://hdl.handle.net/20.500.11787/6205
• Avcı, S. (2020). Kadına yönelik aile içi şiddete genel bakış. Hiperlink Yayınevi.
• Boyce, C., & Neale, P. (2006) Conducting in-depth interview: a guide for designing and conducting in-depth interviews for evaluation input. Pathfinder International Tool Series: Monitoring and Evaluation.
• Deloitte. (2014). Dünyanın en renkli ekranı: Türkiye’de dizi sektörü. https://www2.deloitte.com/tr/tr/pages/technology-media-and-telecommunications/articles/ turkish-tv- series-industry.html
• Dutton, M. A., Green, B. L., Kaltman, S. I., Roesch, D. M., Zeffiro, T. A., & Krause, E. D. (2006). Intimate Partner Violence, PTSD, and Adverse Health Outcomes. Journal of Interpersonal Violence, 21(7), 955-968. https://doi.org/10.1177/0886260506289178
• Erdal, C. (2012). Medyanın efendisi şiddet. Doruk Yayınları.
• Erdoğan, İ., & Alemdar, K. (1990). İletişim ve toplum. Bilgi Yayınevi.
• Erdoğan, M. (2019). Şiddet örneğinde kadın sorununun Türkiye’deki yasal ve toplumsal durumu [Yayımlanmamış doktora tezi]. Karadeniz Teknik Üniversitesi.
• Eron, L. D. (1994). Theories of agression: From drives to cognitions. İçinde L. R. Huesmann (Ed.), Agressive behavior: Current perspectives (ss. 3-11). Plenum Press.
• Erten, Y., & Ardalı, C. (1996). Saldırganlık, şiddet ve terörün psikososyal yapıları. Cogito, Yapı Kredi Yayınları, 6, 143-164.
• Ertürk, Y. (2015). Sınır tanımayan şiddet: Paradigma, politika ve pratikteki yönleriyle kadına şiddet olgusu. Metis Yayınları.
• Gerbner, G., Gross, L., Morgan, M., & Signorielli, N. (1980). The “Mainstreaming” of America: Violence Profile No. 11. Journal of Communication, 30(3), 10-29. https://doi.org/10.1111/j.1460-2466.1980.tb01987.x
• Giorgi, A. (1997). The theory, practice, and evaluation of the phenomenological method as a qualitative research procedure. Journal of Phemomenological Psychology, 28(2), 235-260. https://doi.org/10.1163/156916297X00103
• Halıcı, C. (2007). Gazete haberlerinde kadına yönelik şiddet: Posta ve takvim gazetelerinde kadına yönelik şiddet haberleri üzerine bir araştırma [Yayımlanmamış doktora tezi]. Anadolu Üniversitesi.
• Kars, N. (2003). Televizyon programı yapalım herkes izlesin. Derin Yayınları.
• Kocacık, F., Kutlar, A., & Erselcan, F. (2007, Aralık). Domestic violence against women: A field study in Turkey. The Social Science Journal, 44(4), 698-720. http://dx.doi.org/10.1016/j.soscij.2007.10.016
• Koçak, A. (2001). Televizyon izleyici davranışları -Televizyon izleyicilerinin tercihleri ve doyumları üzerine teorik ve uygulamalı bir çalışma-. [Yayımlanmamış doktora tezi]. Selçuk Üniversitesi.
• Koçer, M. (2013). Televizyon izleme alışkanlıkları ve motivasyonları: Kayseri örneği. NWSA Academic Journals, 8(2), 207-225. https://doi.org/10.12739/NWSA.2013.8.2.4C0165
• Maigret, E. (2013). Medya ve iletişim sosyolojisi (H. Yücel, Çev.). İletişim Yayınları.
• Michaud, Y. (1991). Şiddet (C. Muhtaroğlu, Çev.). İletişim Yayınları.
• Özusta, H. Ş. (1995). Çocuklar için durumluk-sürekli kaygı envanteri uyarlama, geçerlik ve güvenirlik çalışması. Türk Psikoloji Dergisi, 10(34), 32-44.
• Picard, R. G. (1989). Media economics: Concepts and issues. Sage Publications.
• Rose, P., Beeby, J., & Parker, D. (1995). Academic rigour in the lived experience of researchers using phenomenological methods in nursing. Journal of Advanced Nursing, 21(6), 1123- 1129.https://doi.org/10.1046/j.1365-2648.1995.21061123.x
• Sheafor, B. W., & Horejsi, C. R. (2015). Techniques and guidelines for social work practice (10. Baskı). Pearson Education.
• Trend, D. (2008). Medyada şiddet efsanesi: Eleştirel bir giriş (G. Bostancı, Çev.). Yapı Kredi Yayınları (1. Baskı).
• Van Manen, M. (1997). Researching lived experience: Human Science for an action sensitive pedagogy (2. Baskı). Routledge. https://doi.org/10.4324/9781315421056
• Vatandaş, C. (2003). Aile ve şiddet: Türkiye’de eşler arası şiddet. Afyon Kocatepe Üniversitesi Yayınları.
• Wilson, A. (2015). A guide to phenomenological research. Nursing Standard, 29(34), 38-43. https://doi.org/10.7748/ns.29.34.38.e8821
• World Health Organization. (2014). Global status report on violence prevention 2014. World Health Organization. https://iris.who.int/handle/10665/145086
• Yaylagül, L. (2006). Kitle iletişim kuramları: Egemen ve eleştirel yaklaşımları. Dipnot Yayınları.
• Yıldırım, A., & Şimşek, H. (2016). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Seçkin Yayıncılık.