Media and Nihism: Turkish Media Example

Yıl 2020, , 1525 - 1547, 24.07.2020

Pınar Basmacı

https://doi.org/10.17680/erciyesiletisim.709051

Öz

Nihilism, which corresponds to the word “nothingness”, is the lack of essence and value and purpose. Qualified as the philosophy of illusion, nihilism is classified as active and passive by Nietzsche, and transparent nihilism is added to it by Baudrillard. However, nihilism, which is divided into political, moral, epistemological, cosmic and existentially, has much different meanings with the media. Transformation of the roles of the media, centering the entertainment or exaggerating the events are described as media nihilism, while different definitions are presented for the types of nihilism. In the study where the types of nihilism and nihilism are tabulated and the parameters of each type of nihilism are determined in this table, the parameters in question were determined within the scope of media and nihilism. From this point on, in the study where the connection between media and nihilism, in other words, nihilism in the media, the problem of the study is to reveal how nihilism in the media is; The purpose of the study is to determine whether there is nihilism in the media. In this context, a purposeful sampling method was used in the study, in which a sample was taken from newspaper news, television news, social media posts, television daytime programs, series and cinema films, and samples were analyzed using discourse analysis method. As a result of the study, it has been concluded that all media texts offer nihilistic propositions and drag the audience towards nihilism.

Anahtar Kelimeler

Radio Television and Cinema, Nihilism, Types Of Nihilism, Nietzsche and Media

Medya ve Nihilizm: Türk Medyası Örneği

Öz

Hiççilik kelimesine karşılık gelen nihilizm, öz ile değer ve amaç yoksunluğudur. Yanılsama felsefesi olarak da nitelendirilen nihilizm, Nietzsche tarafından aktif ve pasif olarak sınıflandırılmakta, Baudrillard tarafından da buna saydam nihilizm eklenmektedir. Bununla birlikte politik, ahlaki, epistemolojik, kozmik ve varoluşsal olarak da ayrılan nihilizm, medyayla çok daha farklı anlamlara bürünmektedir. Medyanın rollerinin dönüşmesi, eğlenceyi merkezine alması ya da olayları abartması medyadaki nihilizm olarak nitelendirilirken, nihilizm çeşitleri için de farklı tanımlamalar ortaya konmaktadır. Nihilizm ve nihilizm çeşitlerinin tablolaştırıldığı ve bu tabloda her nihilizm türüne ait parametrelerin belirlendiği çalışmada, söz konusu parametreler, medya ve nihilizm kapsamında belirlenmiştir. Bu noktadan hareketle, medya ve nihilizm arasındaki bağlantının, başka bir deyişle, medyadaki nihilizmin ele alındığı çalışmada, medyadaki nihilizmin nasıl olduğu ortaya koymak çalışmanın problemini; medyada nihilizmin olup olmadığının tespit edilmesi ise çalışmanın amacını oluşturmaktadır. Bu bağlamda tüm medyayı temsil edebilmesi için gazete haberinden, televizyon haberinden, sosyal medya paylaşımlarından, televizyon gündüz kuşağı programlarından, dizi ve sinema filmlerinden birer örneklemin alındığı çalışmada, amaçsal örnekleme metodu kullanılmış olup, örnekler söylem analizi yöntemi kullanarak çözümlenmiştir. Çalışmanın sonucunda bütün medya metinlerinin nihilistik önermeler sunarak, izleyicileri de nihilizme doğru sürüklediği sonucuna ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Radyo Televizyon ve Sinema, Nihilizm, Nihilizm Türleri, Nietzsche ve Medya

Kaynakça

• Alpay, Y. (2018). Yalanın Siyaseti. İstanbul: Destek Yayınları.
• Baudrillard, J. (2011). Simülakrlar ve Simülasyon. (O. Adanır, Çev.) Ankara: Doğu Batı Yayınları.
• Baurdillard, J. (1991). Sessiz Yığınların Gölgesinde. (O. Adanır, Çev.) İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Crosby, D. A. (1998). The Specter of Absurd: Sources and Criticisms of Modern Nihilism. New York: State University of New York Press.
• Devran, Y., & Özcan, Ö. F. (2019). Dil. Nihilizm ve Televizyon. Online Academic Journal of Information Technology, 10(39), 181-196.
• Diken, B. (2011). Nihilizm. (A. Onacak, Çev.) İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Gülsoy, D. (2005). Chomsky. N. Rigel, G. Batuş, G. Yücedoğan, & B. Çoban içinde, Kadife Karanlık (s. 139-192). İstanbul: Su Yayınevi.
• Güngör, N. (2018). İletişim-Kuramlar, Yaklaşımlar. Ankara: Siyasal Kitapevi.
• Hibbs, T. S. (2012). Shows About Nothing: Nihilism in Popüler Culture. Texas: Baylor University Press.
• Kaya, R. (1999). Medya, Toplum, Siyaset. K. Alemdar içinde, Medya Gücü ve Demokratik Kurumlar (s. 23-32). İstanbul: Alfa Yayıncılık.
• Kellner, D. (2013). Medya Gösterisi. (Z. S. Doğruer, Çev.) İstanbul: Açılım Kitap.
• Keyes, R. (2017). Hakikat Sonrası Çağ-Günümüzün Dünyasında Yalancılık ve Aldatma. (D. Özçetin, Çev.) İzmir: Tudem Yayın Grubu.
• Lee, J. R. (tarih yok). Nihilism and the Internet Age. 04 22, 2019 tarihinde http:// anamnesisjournal.com/2015/10/nihilism-and-the-internet-age/ adresinden alındı
• Lundby, K., & Ronning, H. (2014). Medya-Kültür-İletişim: Medya Kültürü Aracılığıyla Modernliğin Yorumlanışı. S. İrvan içinde, Medya Kültür Sİyaset (s. 13-29). Ankara: Pharmakon Yayınevi.
• Mengü, M. (2006). Friedrich Nietzsche’nin “Tanrı Öldü” Sözü ve Bunun Modern Felsefi Düşünce İçinde Kapladığı Yer. İzmir: Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Nietzsche, F. (2000). Deccal-Hristiyanlığa Lanet. (O. Aruoba, Çev.) Hil Yayınları: İstanbul.
• Nietzsche, F. (2001). İyinin ve Kötünün Ötesinde. (A. İmam, Çev.) İstanbul: Yorum Yayınevi.
• Nietzsche, F. (2010). Güç İstenci. (N. Epçeli, Çev.) İstanbul: Say Yayınları.
• Özçınar, Ş. (2002). Albert Camus›nün Başkaldırı Felsefesinde «Varoluşçuluk» ve «Nihilizm». Felsefelogos, 3(2), 79-98.
• Pritchard, R. S. (2010). Confronting Media Nihilism: How Transparency Builds Meaning During Crises. Public Relations Journal, 4(1).
• Safa, P. (2005). Nihilizm Devrinde Miyiz? Cogito Dergisi-Nietzsche: Kayıp Bir Kıta, 284-285.
• Stevenson, N. (2008). Medya Kültürleri-Sosyal Teori ve Kitle İletişimi. (G. Orhan, & B. Aksoy, Çev.) Ankara: Ütopya Yayınevi.