An Analysis of the Relationship Between Digital Storytelling Patterns And the Level of Self-Respect

Yıl 2019, Cilt: 6 Sayı: 1, 539 - 554, 21.01.2019

Tuba Livberber , Salih Tiryaki

https://doi.org/10.17680/erciyesiletisim.462420

Cited By: 1

Öz

Digital storytelling is the traditional storytelling carried out by using the digital tools.
This narration is based on a process which involves sound, visuals, graphics, image,
music and text in an interactive environment. Today the individuals who are not only
the content consumers but also the content producers, quite often use the digital
storytelling. Therefore, this study aims to analyse the relationship between the
digital storytelling patterns and the level of self-respect. It was concluded at the end
of the study that the most prominent motives of the participants for using the digital
storytelling are communication, sharing information, having fun and overcoming
boredom. Sharing the photos or videos of “anything” or of “themselves” in their
moments/stories has the biggest percent among the participants’ digital storytelling
patterns. Sharing the photos or videos of “someone else” in their moments/stories
constitutes the smallest percent. There is a meaningful difference between sharing a
photo or video of one’s self in moments/stories and the level of self-respect.  

Anahtar Kelimeler

Digital Storytelling, Self-Respect, Social Media, Communication, Student

Dijital Hikâye Anlatım Biçimleri ile Benlik Saygısı Düzeyi Arasındaki İlişkinin İncelenmesi

Öz

Dijital hikâye anlatımı, geleneksel hikâye anlatımının dijital araçlar kullanılarak
yapılmasıdır. Bu anlatım interaktif bir ortamda, ses, resim, grafik, görüntü, müzik
ve metni kapsayan bir sürece dayanmaktadır. Günümüzde yalnızca içerik tüketicisi
olmaktan çıkıp aynı zamanda hem içerik tüketicisi hem de üreticisi haline gelen
bireyler, benlik sunumlarında dijital hikâye anlatımını oldukça yoğun bir şekilde
kullanmaktadır. Bu sebeple bu çalışmada, dijital hikâye anlatım biçimleri ile benlik
saygısı düzeyi arasındaki ilişkinin incelenmesi amaçlanmıştır. Çalışma sonucunda
katılımcıların dijital hikâye anlatımı kullanmalarının en güçlü nedenlerinin insanlarla
iletişim kurmak, bilgi paylaşımı sağlamak, eğlenmek ve can sıkıntısı geçirmek
olduğuna ulaşılmıştır. Katılımcıların dijital hikâye anlatımı biçimleri arasından en
yüksek oranını “herhangi bir şeyin” ve “kendinin” fotoğraf ya da videosunu çekerek
anlarını/anılarını paylaşmak oluşturmaktadır. En düşük oranı ise “başkalarının”
fotoğraf ya da videosunu çekerek anlarını/anılarını paylaşmak oluşturmaktadır.
Kendinin fotoğraf ya da videosunu çekerek anları/anıları paylaşma ile benlik saygısı
düzeyi arasında ise anlamlı bir farklılık olduğu görünmektedir.

Anahtar Kelimeler

Dijital Hikâye Anlatımı, Benlik Saygısı, Sosyal Medya, İletişim, Öğrenci

Kaynakça

• Adams, J. F. (1995). Ergenliği Anlamak. İstanbul: İmge.
• Arıcak, O.T. (1999). Grupla Psikolojik Danışma Yoluyla Benlik Saygısı ve Mesleki Benlik Saygısının Geliştirilmesi. (Yayınlanmamış Doktora Tezi). İstanbul: Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Balcı, Ş. ve Bünyamin A. (2007). Üniversite Öğrencilerinin İnternet Kullanım ve Doyumları Üzerine Bir Saha Araştırması. Selçuk İletişim 5, (1), 174-197.
• Bull, G., Bull, G. and Kajder, S. (2004). Tapped In The New Incarnation Of This Valuable Resource Is Now Available. Mining the Internet. Learning & Leading with Technology, 31, (5), 34-37.
• Burgess, J. (2006). Hearing Ordinary Voices: Cultural Studies, Vernacular Creativity and Digital Storytelling. Continuum: Journal of Media & Cultural Studies, 20, (2), 201-214.
• Çığ, Ü. (2011). “George Gerbner”, Kadife Karanlık II: Ayna Şövalyeleri, (Ed. Barış Çoban). İstanbul: Su Yayınları.
• Dijital Hikâye Anlatma Merkezi, Erişim: 02 Ağustos 2017. http://digitalstorytelling.coe.uh.edu/page.cfm?id=27&cid=27&sublinkid=31
• Eagleton, T. (2015). Postmodernizmin Yanılsamaları (3. Basım). İstanbul: Ayrıntı.
• Gecas, V. (2000). Socialization. Edgar F. Borgatta, Rhonda J. V. Montgomery (Eds.). Encyclopaedia of Sociology (2855-2864). Vol: 1, New York: Macmillan Reference.
• Gerbner, G. (1997). The Electronic Storyteller, 02 Ağustos 2017. http://www.mediaed.org/discussion-guides/Gerbner-Series-Killing-Screens-Discussion-Guide.pdf
• Gerbner, G., Gross, L., Morgan, M. and Signorielli, N. (1976). Living With Television: The Dynamics of the Cultivation Process. Jennings Bryant and Dolf Zillman (Eds.). Perspectives on Media Effects (17-40). New Jersey: Lawrence Erlbaum.
• Giddens, A. (2014). Modernite ve Bireysel Kimlik Geç Modern Çağda Benlik ve Toplum. İstanbul: Say.
• Goffman, E. (2014). Günlük Yaşamda Benliğin Sunumu. İstanbul: Metis.
• Goody, J. (2013). Yazılı ve Sözel Arasındaki Etkileşim: Okur-Yazarlık, Aile, Kültür ve Devlet Üzerine Incelemeler. İstanbul: Pinhan.
• Hartley, J. (2013). A Trojan Horse in the Citadel of Stories?. Journal of Cultural Science, 6, (1), 71-105.
• Hogg, M.A. ve Vaughan, G.M. (2007). Sosyal Psikoloji. İbrahim Yıldız ve Aydın Gelmez (Çev.). Ankara: Ütopya.
• Innis, H. A. (1986). Empire and Communication (Ed. David Godfrey). Victoria/Toronto: Press Porcepic.
• Kabakcı, G.Z. ve Şimşek, B. (2015). Kültürler Arasında Göçmen Haller: “Erasmus Maceram” Dijital Hikâyeleri. Hacettepe Üniversitesi İletişim Fakültesi Kültürel Çalışmalar Dergisi, 2, (1), 153-185.
• Karaoglan Yilmaz, F. G. and Durak, H. (2017). Examining Pre-Service Teachers’ Opinions about Digital Story Design. Education and Information Technologies, 23, (3), 1277-1295.
• Karaoglan Yilmaz, F. G., Gökkurt Özdemir, B. and Yasar, Z. (2018). Using Digital Stories to Reduce Misconceptions and Mistakes about Fractions: An Action Study. International Journal of Mathematical Education in Science and Technology, 49, (6), 867-897.
• Kuga Thas, A.M. (2015). Digital Storytelling: Resistive Stories and the “Measurement” of Change. Journal of Cultural Science, 8, (2), 89-105.
• Lambert, J. (2010). Digital Storytelling Cookbook. Berkeley, CA: Digital Diner Press.
• Lambert, J. (2013). Digital Storytelling Capturing Lives, Creating Community (4th edition). New York and London: Routledge.
• Livberber-Göçmen, T. (2016). Digitalized Culture Of New Generation. Bünyamin Ayhan (Ed.). Digitalization and Society (201-210). Frankfurt: Peter Lang.
• McLuhan, E. and Zingrone, F. (1995). Essential McLuhan. (eds.). London: Routledge.
• McWilliam, K. and Bickle, S. (2017). Digital storytelling and the ‘problem’of sentimentality. Media International Australia, 165, (1), 77-89.
• Ong, W. J. (2002). Orality and Literacy the Technologizing of the Word. London and New York: Routledge.
• Oskay, Ü. (2000). Tek Kişilik Haçlı Seferleri. İstanbul: İnkılap Yayınları.
• Phillips, D. (2001). Online Public Relations. London: IPR Kogan Page.
• Rule, L. (2010). “Digital Storytelling: Never Has Storytelling Been So Easy or So Powerful”. Knowledge Quest, 38, (4), 56-57.
• Russmann, U. and Svensson, J. (2017). Introduction to Visual Communication in the Age of Social Media: Conceptual, Theoretical and Methodological Challenges. Media and Communication, 5, (4), 1–5.
• Sanders, B. (2013). Öküzün A’sı Elektronik Çağda Yazılı Kültürün Çöküşü ve Şiddetin Yükselişi. İstanbul: Ayrıntı.
• Schreiber, M. (2017). Showing/Sharing: Analysing Visual Communication from a Praxeological Perspective. Media and Communication, 5, (4), 37–50.