Rethinking the Relationship between Media and Reality in Global Biopolitic Digital Age

Yıl 2020, Cilt: 7 Sayı: 1, 507 - 532, 24.01.2020

Murat Özdemir Şeyma Yıldırım

https://doi.org/10.17680/erciyesiletisim.541652

Öz

This study focuses on the relationship between media and reality, focuses on the
transformation of the relationship between media and reality with the digitalization that
has become widespread after the traditional media. While the unilateral hierarchical
formation of communication in traditional media creates optimistic (liberal approaches),
pessimistic (Marxist approaches) and negotiative (cultural studies) approaches in
defining the effect of media on society, culture and social structures, the rise of the user as
content producer with the digital age complicates the social presence of the media, in the
digital age the object is reduced to both subject. Along with digitalization, a global mass
culture has emerged, the field of digital media has gone beyond being just an ideological
device, it has infiltrated into social communication, has created a cyber s panopticon
dijital and has expanded the scope of capitalist accumulation by transforming the user
into an object at the point of creating new accumulation. In this respect, the user, who has
been in contact with the media in the digital global age, has been transformed into both
the actor and the object of communication, and has undergone a process of bio-political
subjectivity by going beyond the manipulation function of traditional media. For now,
global communication has created global flows, which are not outside, by interlocking
work and leisure, private and public space. Digitalization has included the user in the
production of content, the information boom created by everyone’s ability to produce
content drowned the sound of reality.

Anahtar Kelimeler

Media, Reality, Digital, Communication

Medya ve Gerçeklik İlişkisini Küresel Biyopolitik Dijital Çağda Yeniden Düşünmek

Öz

Bu çalışma medya ve gerçeklik ilişkisine odaklanmakta, geleneksel medya sonrası
yaygınlaşan dijitalleşmeyle beraber medya ve gerçeklik ilişkisinin dönüşümünü ele
almaktadır. Geleneksel medyada iletişimin tek yönlü hiyerarşik olarak meydana gelmesi,
medyanın toplum, kültür ve toplumsal yapılar üzerindeki etkisini tanımlamada iyimser
(liberal), kötümser (Marksist), müzakereci (kültürel çalışmalar) yaklaşımları meydana
getirirken, dijital çağla beraber içerik üreticisi olarak kullanıcının yükselişi medyanın
toplumsal varlığını karmaşıklaştırmış, dijital çağda kullanıcı hem üretimin nesnesine hem
öznesine indirgenmiştir. Dijitalleşmeyle beraber küresel bir kitle kültürü belirmiş, dijital
medya alanı sadece ideolojik bir aygıt olmanın ötesine geçmiş, toplumsal iletişimin içine
sızarak hem siber “panoptikon”u yaratmış, hem de yeni birikim oluşturma noktasında
kullanıcıyı nesneye dönüştürerek kapitalist birikimin kapsamını genişletmiştir. Bu
bakımdan dijital küresel çağda medya ile ilişkiye geçen kullanıcı iletişimin hem aktörü
hem de nesnesine dönüşmüş, geleneksel medyanın manipülasyon işlevinin ötesine
geçerek bizzat biyo-politik özneleşme sürecine tabi tutulmuştur. Çünkü artık küresel
iletişim, iş ve boş zamanı, özel ve kamusal alanı iç içe geçirerek dışarının olmadığı küresel
akışları yaratmıştır. Dijitalleşme kullanıcıyı da içerik üretimine dâhil etmiş, herkesin içerik
üretimi yapabilmesinin yarattığı enformasyon patlaması, gerçekliğin sesini boğmuştur.

Anahtar Kelimeler

Medya, Gerçeklik, Dijital, İletişim

Kaynakça

• Althusser, L. (2010). İdeoloji ve Devletin İdeolojik Aygıtları (Cilt 4. Baskı). (A. Tümertekin, Çev.) İstanbul: İthaki.
• Appadurai, A. (1996). Modernity at Large: Cultural Dimensions of Globalization. Minnesota : University of Minnesota Press.
• Bagdikian, B. H. (2016). Yeni Medya Tekeli. (E. Eminel, Çev.) Ankara: Akılçelen .
• Baley, O. G., Cammaerts, B., & Carpender, N. (2015). Alternatif Medyayı Anlamak. (Ç. Öztürk, Çev.) İstanbul: Kafka.
• Bell, D. (1999). The Coming of Post-Industrial Society: A Venture in Social Forecasting. New York: Basic Books.
• Bonefeld, W. (2013). Yıkıcı Akıl ve Olumsuzlama. (Ö. Yalçın, Çev.) İstanbul: Otonom.
• Bottomore, T. (2016). Frankfurt Okulu ve Eleştirisi. (Ü. H. Yolsal, Çev.) İstanbul: Say.
• Castells, M. (2013). Enformasyon Çağı: Ekonomi, Toplum ve Kültür. (E. Kılıç, Çev.) İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
• Chevron, N. T. (2014). Küresel İletişim. İstanbul: Ekslibris Yayıncılık.
• Clark, T. (2017). Sanat ve Propaganda. (E. Hoşsucu, Çev.) İstanbul: Ayrıntı.
• Clarke, R. (2015). Information Technology and Dataveillance. Canberra: Ashgate Library .
• Cote, M., & Pybus, J. (2014). Maddi Olmayan Emek 2.0’ı Öğrenme. M. Peters, & E. Bulut içinde, Bilişsel Kapitalizm, Eğitim ve Dijital Emek2014 (D. Öz, Çev., s. 240-270). Ankara: NotaBene.
• Çakır, M. (2014). Görsel Kültür ve Küresel Kitle Kültürü. Ankara: Ütopya.
• Deleuze, G. (2013). Foucault. (B. Yalım, & E. Koyuncu, Çev.) İstanbul: Norgunk Yayıncılık.
• Dijk, J. V. (2018). Ağ Toplumu. (Ö. Sakin, Çev.) İstanbul: Kafka.
• Dursun, Ç. (2013). İletişim Kuram Kritik. Ankara: İmge.
• Dursun, Ç. (2014). TV Haberlerinde İdeoloji. Ankara: İmge.
• Dyer-Witheford, N. (2004). Siber Marx, Yüksek Teknoloji Çağında Sınıf Mücadelesi. İstanbul: Aykırı.
• Eagleton, T. (1996). İdeoloji. İstanbul: Ayrıntı.
• Fiske, J. (1987). Television Culture: Popular Pleasures and Politics. Padstow, Cornwall: TJ International Ltd.
• Fiske, J. (2014). Postmodernizm ve Televizyon. S. İrvan (Dü.) içinde, Medya, Kültür, Siyaset (N. Gürkan, Çev., s. 29-48). Ankara: Pharmakon.
• Foucault, M. (1992). Hapishanenin Doğuşu. (M. A. Kılıçbay, Çev.) Ankara: İmge.
• Foucault, M. (2002). Toplumu Savunmak Gerekir. (O. Türkay, Dü., & Ş. Aktaş, Çev.) İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Foucault, M. (2003). Abnormal, Lectures at the College de France 1974...1975. (G. Burchell, Çev.) London: Verso.
• Foucault, M. (2007). Cinselliğin Tarihi. İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Foucault, M. (2012). Bilme İstenci Üzerine Dersler. (K. Eksen, Çev.) İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
• Foucault, M. (2013). Güvenlik, Toprak, Nüfus. (F. Taylan, Çev.) İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
• Foucault, M. (2015a). Biyopolitikanın Doğuşu. (A. Tayla, Çev.) İstanbul: Bilgi Üniversitesi Yayınları.
• Fuchs, C. (2014). Social Media a critical introduction. London: SAGE Publications.
• Fuchs, C. (2015). Dijital Emek ve Karl Marx. (T. Kalaycı, & S. Oğuz, Çev.) Ankara: NotaBene.
• Gandy, O. H. (1993). The Panoptic Sort: A Political Economy Of Personal Information. Boulder, Colorado: Westview Press.
• Golding, P., & Murdock, G. (2014). Kültür, İletişim ve Ekonomi Politik. S. İrvan (Dü.) içinde, Medya, Kültür, Siyaset (N. Gürkan, Çev., s. 49-75). Ankara: Pharmakon.
• Hall, S. (1997). The Work of Representation. S. Hall (Dü.) içinde, Representation (s. 13-75). London: Sage Publication.
• Hall, S. (2005). İdeolojinin Yeniden Keşfi: Medya Çalışmalarında Baskı Altında Tutulanın Geri Dönüşü. M. Küçük (Dü.) içinde, Medya, İktidar, İdeoloji (M. Küçük, Çev., s. 73- 122). Ankara: Bilim ve Sanat.
• Hall, S. (2008). Kültürel Çalışmalar ve Teorik Mirası. S. Çelenk (Dü.) içinde, İletiişim Çalışmalarında Kırılmalar Uzlaşmalar (S. Çelenk, & A. Arslan, Çev., s. 85-114). Ankara: DeKi.
• Hardt, M., & Negri, A. (2011a). Çokluk. (B. Yıldırım, Çev.) İstanbul: Ayrıntı.
• Hardt, M., & Negri, A. (2011b). Ortak Zenginlik. İstanbul: Ayrıntı.
• Hardt, M., & Negri, A. (2015). İmparatorluk. (A. Yılmaz, Çev.) İstanbul: Ayrıntı.
• Kaya, R. (2016). İktidar Yumağı ve Medya-Devlet-Sermaye. Ankara: İmge.
• Keane, J. (2015). Medya ve Demokrasi. (H. Şahin, Çev.) İstanbul: Ayrıntı.
• Koloş, U. (2015). Foucault, İktidar ve Hukuk. İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yaynları.
• Kulak, Ö. (2018). Theodor Adorno: Kültür Endüstrisinin Kıskacında Kültür. İstanbul: İthakki.
• Lemke, T. (2013). Biyopolitika. (U. Özmakas, Çev.) İstanbul: İletişim.
• Lippman, W. (1922). Public Opinion. New York: Macmillan.
• Lundby, K., & Ronning, H. (2014). Medya, Kültür, İletişim: Medya Kültürü Aracılııyla Modernliğin Yorumlanışı. S. İrvan (Dü.) içinde, Medya, Kültür, Siyaset (N. Gürkan, Çev., s. 13-27). Ankara: Pharmakon.
• Lyon, D. (2006). An Electronic Panopticon? A Sociological Critique of Surveillance Theory. Oxfordshire England: Willan Publishing.
• Maigret, E. (2014). Medya ve İletişim Sosyolojisi. İstanbul: İletişim.
• Marx, K. (2012). Basın Özgürlüğü Üzerine. (Ö. Kulak, & K. Gülenç, Çev.) Ankara: Dipnot.
• McLuhan, M. (2001). Gutenberg Glaksisi. (G. Ç. Güven, Çev.) İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Oranlı, İ. (2012). Biyopolitikanın Doğuşu ve Foucaultcu Eleştiri. Cogito(70-71), 39-51.
• Oskay, Ü. (2014). Kitle İletişimin Kültürel İşlevleri. İstanbul: İnkılap.
• Özden, Ö. (2016). Biyolojik Ufka Karşı İki Modern: Agnes Heller Ferenc Feher. O. Kartal içinde, Biyopolitika, Foucault’dan Günümüze Biyopolitikanın İzdüşümleri (Cilt 2, s. 87-108). Ankara: NotaBene.
• Pavlik, J. V. (2013). Yeni Medya ve Gazetecilik. (M. Demir, & B. Kalsın, Çev.) İstabul: PHOENİX YAYINEVİ.
• Poster, M. (2007). The Mode of Information: Poststructuralism and Social Context. Cambridge: Politty Press.
• Poulantzas, N. A. (2000). State, Power, Socialism. London: Verso.
• Shoemaker, P., & Rees, S. (2014). İdeolojinin Medya İçeriği Üzerindeki Etkisi. S. İrvan (Dü.) içinde, Medya, Kültür, Siyaset (S. İrvan, Çev., s. 97-132). Ankara: Pharmakon.
• Silier, Y. (2016). Özgürlük Yanılsaması, Marx ve Rousseau (5. Basım b.). İstanbul: Yordam Kitap.
• Tekelioğlu, O. (2003). Foucault Sosyolojisi. Bursa: Alfa Aktüel.
• Toprak, A., Yıldırım, A., Aygül, E., Binark, M., Börekçi, S., & Çomu, T. (2014). Toplumsal Paylaşım Ağı facebook. İstanbul: Kalkedon.
• Tujan Jr., A. (2017). Lenin’s Imperialism in the 21st Century. Quezon City: Institute of Political Economy.
• Turner, G. (2003). British Cultural Studies. London: Routledge.
• Turner, G. (2016). İngiliz Kültürel Çalışmaları. (B. Özçetin, & D. Özçetin, Çev.) İstanbul: Heretik Yayıncılık.
• Virilio, P. (2003). Enformasyon Bombası. (K. Şahin, Çev.) İstanbul: Metis.
• Wayne, M. (2003). Marxism And Media Studies. London: Pluto Press.