Yeni Medyanın Kültürel Miras Konulu Uygulamaları

Yıl 2017, , 89 - 110, 04.05.2018

Üftade Muşkara

https://doi.org/10.32704/erdem.471009

Öz

Yeni medya, kültürel miras alanında kısmen yeni bir ortamdır. Yeni medya genellikle dijital ve teknolojik tabanlı bir alternatif olarak kabul edilir. Yeni medya kavramının kültürel miras alanında daha iyi anlaşılması kültürel miras unsurlarının korunması, canlandırılması ve yönetimi açısından yeni ve dinamik olanaklar yaratır. Kültürel miras unsurları yeni medyanın öznesi olduğunda, yeni medya uygulamalarının geliştirilmesinde her iki alanda da uzmanların ortak çalışması gereklidir. Yeni medya uygulamaları arkeoloji bilimi ile koruma ve onarım ilkelerine göre yapılandırılmazsa, kültür mirasına konu olan eserler kolaylıkla manipüle edilebilir ve kullanıcılar yanlış yönlendirilebilir. Çalışmada, kültürel miras alanında uygun ve etkin yeni medya uygulamalarının geliştirilebilmesine yönelik önerilerin sunulması amacıyla yeni medya kavramı ile arkeolojik sit alanlarında ve yapılarda son dönemin popüler uygulamaları incelenmiştir. Yeni medya uygulamalarının amacı, öznesi olan kültürel miras ve kullanıcı üzerindeki etkisi olarak üç bileşen belirlenmiş ve bu bileşenler bazında yeni medyanın kültürel miras alanındaki uygun kullanımı değerlendirilmiştir. Bunun yanı sıra, bugün bazı tanımlara göre eski medya ortamları olarak kabul edebileceğimiz analog medyalarının dijital değerlere dönüştürülerek melez metotlarla, kültürel miras alanında uygulanabileceği olasılığı da belirtilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Yeni medya, dijital medya, kültürel miras, koruma ve onarım, arkeoloji, mimari miras

Kaynakça

• Aktaş, Celalattin (2007). “Yeni Medyanın Geleneksel Medya ile Karşılaştırılması”, Ed. Gülbuğ Erol, Medya Üzerine Çalışmalar, İstanbul: Beta Yayınları, s.84-98.
• Akyazı, Ayşenur (2014). “Yeni İletişim Ortamı Olarak Dijital Katılımcı Sözlüklerde Nefret Söylemi”, Marmara İletişim Dergisi 22(1), s.183-194.
• Courtney, Rosemary (1986). Longman Dictionary of Phrasal Verbs, Harlow, Essex: Longman.
• Damaiano, Rossana ve Vincenzo Lombardo, Antonio Lieto, Davide Borra (2016). “Exploring Cultural Heritage Repositories with Creative Intelligence. The Labyrinth 3D System”, Entertainment Computing 16, s.41-52.
• Holzmann, Steven (1997). Digital Mosaics: The Aesthetics of Cyberspace, New York: Simon and Schuster.
• Kalay, Yehuda (2008). “Introduction: Preserving Cultural Heritage Through Digital Media”, Ed. Yehuda Kalay, Thomas Kvan, Janice Affleck, New Heritage, New Media and Cultural Heritage, London and New York: Routledge, s. 1-10.
• Kalaycı, İbrahim ve Sermet Öğütcü, Güngör Karauguz (2016). “3D Model of Hittite Yalburt Monument”, IOP Conf. Series: Earth and Environmental Science 44 (032009).
• Kaplan, Kenan ve Elif Ertürk (2012). “Dijital Çağ ve Bireyin İdeolojik Aygıtları”, The Turkish Online Journal of Design, Art and Communication 2 (4), s.7-12.
• Khan, Muqeem ve Penny de Byl (2011). “Preserving Our Past with Toys of the Future”, ed. G. Williams, P. Statham, N. Brown, B. Cleland, Ascilite 2011 Changing Demands, Changing Directions, Tasmania: University of Tasmania.
• Liritzis, I. ve F.M. Al-Otaibi, P. Volonakis, A. Drivaliari (2015). “Digital Technologies and Trends in Cultural Heritage”, Mediterranean Archaeology and Archaeometry 15(3), s.313-332.
• Lister, Martin ve Jon Dovey, Seth Giddings, Ian Grant, Kieran Kelly (2009). New Media: A Critical Introduction, London and New York: Routledge.
• Manovich, Lev (2001). The Language of New Media, Cambridge: MIT Press.
• Mcluhan, Marshall (1964) Understanding Media: The Extensions of Man, New York: McGraw-Hill.
• Mcluhan, Marshall ve Quentin Fiore (1967). The Medium is The Massage, London: Penguin Books.
• Mcluhan, Marshall ve Quentin Fiore (1968). War and Peace in Global Village, New York: Bantam Books.
• Mcluhan, Marshall (2014). Gutenberg Galaksisi: Tipografik İnsanın Oluşumu, İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Nemeth Adam (Eylül 2016). “Adam Nemeth’s Virtual Reconstructions”, (Erişim tarihi: 9 Ekim 2017), http://virtualreconstruction.com/ wp/?p=579.
• Odabaş, Osman (2016). “Yeni bir Karışık Teknik: Dijital Tasarım ve Geleneksel Yüzey”, Made by Artist I. International Art and Design Symposium, İstanbul: İkinciadam Yayınları, s.463-472.
• Özmen, Can ve Selim Balcısoy (2006). “A Framework for Working with Digitized Cultural Heritage Artefacts”, ISCIS’06, Lecture Notes in Computer Science, 4263, s.394-400.
• Özmen, Can ve Selim Balcısoy (2008). “Bimanual Interactive Tools for Cultural Heritage Researchers”, Proceedings of the International Conference on Cyberworlds 2008, Hangzhou, China, 22-24, s.439-446.
• Poster, Mark (1995). The Mode of Information, Cambridge: Polity Press.
• Poster, Mark (1999). “Underdetermination”, New Media and Society 1(1), s.12-17.
• Rheingold, Howard (1991). Virtual Worlds, London: Secker and Warburg.
• Robins, Kevin (1996) Into the Images: Culture and Politics in the Field of Vision, London and New York: Routledge.
• Şahin, Serpil (2015). “Dijital Çağ ve Sanatta Yaptığı Dönüşümler”, Görünüm 1(1), s.38-50.
• Themistocleous, Kyriacos (2016). “Model Reconstruction for 3D Vizualization of Cultural Heritage Sites Using Open Data from Social Media: The Case Study of Soli, Cyprus”, Journal of Archaeological Sciences 14(4) s.774-781.
• Türk Dil Kurumu (2017). Büyük Türkçe Sözlük, (Erişim tarihi: 9 Ekim 2017), http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_bts.
• Wands, Bruce (2006) Art of The Digital Age, London: Thames & Hudson.
• Weibel, P. (1996). “The World as Interface”, ed. Timothy Druckrey, Electronic Culture, New York: Aperture.
• Williams, Raymond (1974). Television, Technology and Cultural Form, London: Fontana Communications Series.
• Williams, Raymond (1976). Keywords: A Vocabulary of Culture and Society, London: Fontana Communications Series.
• Yaylagül, Levent (2010). Kitle İletişim Kuramları, Ankara: Dipnot Yayınevi.
• Youngblood, Gene (1999). “A Medium Matures: Video and the Cinematic Enterprise”, ed. T. Druckrey, Ars Electronica Facing the Future, Cambridge: MIT Press.