BİR TEKSTİL İŞLETMESİNDE ERGONOMİK RİSK DEĞERLENDİRME UYGULAMASI

Yıl 2022, Cilt: 5 Sayı: 2, 72 - 83, 15.08.2022

Şebnem Demirkol Akyol

https://doi.org/10.33439/ergonomi.1086636

Cited By: 7

Öz

İş ortamının ergonomik açıdan yetersiz olmasının sonucu olarak, çalışanların kas iskelet sistemi rahatsızlıklarına yakalanma olasılığı artmaktadır. Kas iskelet sistemi rahatsızlıkları meslek hastalıklarının önemli bir bölümünü oluşturur. Kas iskelet sistemi rahatsızlıkları bir defa ortaya çıktıktan sonra tedavisi oldukça zaman alıcı ve masraflıdır; ayrıca çalışanın devamsızlığına yol açar. Dolayısıyla, işletmelerin insan kaynağını verimli bir şekilde kullanarak üretkenliğini arttırması için çalışma ortamındaki ergonomik risk seviyesini belirli bir kabul edilebilir seviyenin altında tutması gerekir. Bu kabul edilebilir risk seviyesini belirlemek amacıyla bilimsel yazında çeşitli ergonomik risk değerlendirme teknikleri kullanılmaktadır. Bu teknikler temelde analizcinin, iş sırasında operatörün vücut uzuvlarının duruş pozisyonlarını incelemesine ve bir sınıflandırma ile değerlendirmesine dayanır. Bu çalışmada, bir tekstil işletmesindeki ergonomik risk faktörlerini belirlemek amacıyla REBA, NIOSH ve OCRA teknikleri kullanılmıştır. Bu üç farklı risk değerlendirme tekniğinin kullanılmasının sebebi, her bir tekniğin analiz ettiği vücut bölümlerinin farklı olmasıdır. Böylelikle, çalışanın ergonomik zorlanma seviyesi bütüncül olarak belirlenebilir. Yapılan çalışma sonucunda, çalışanın ergonomik olarak uygun olmayan koşullarda çalıştığı tespit edilmiştir. İleride çalışanda ortaya çıkabilecek kas iskelet sistemi rahatsızlıkları ve buna bağlı olarak işletmede yaşanabilecek iş gücü ve verimlilik kayıplarının önüne geçebilmek için çalışma ortamında acilen düzenlemeler yapılması gerekliliği açıklanmış ve bir takım çözüm önerileri sunulmuştur.

Anahtar Kelimeler

Ergonomi, Risk değerlendirme, Çalışma duruşu

Destekleyen Kurum

Dokuz Eylül Üniversitesi

Proje Numarası

2019.KB.FEN.035

Teşekkür

Bu çalışma Dokuz Eylül Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projeleri Koordinasyon Birimi tarafından 2019.KB.FEN.035 nolu proje kapsamında desteklenmiştir.

ERGONOMIC RISK ASSESSMENT IMPLEMENTATION IN A TEXTILE COMPANY

Öz

As a result of the ergonomic inadequacy of the working environment, the probability of employees getting musculoskeletal diseases increases. Musculoskeletal diseases constitute an important part of occupational diseases. Once musculoskeletal diseases occur, their treatment is time-consuming and costly; also leads to operator absenteeism. Therefore, businesses should keep the ergonomic risk level in the working environment below a certain acceptable level in order to increase productivity by using human resources efficiently. Various ergonomic risk assessment techniques are used in the literature to determine this acceptable risk level. These techniques are basically based on the analyst examining the posture positions of the body parts of the operator during the job and evaluating it with a classification. In this study, REBA, NIOSH and OCRA techniques are used in order to determine ergonomic risk factors in a textile company. The reason for using these three different risk assessment techniques is that the body parts analyzed by each technique are different. Thus, the ergonomic strain level of the employee can be determined holistically. As a result of the study, it is determined that the employee is working under unfavorable ergonomic conditions. In order to prevent future musculoskeletal diseases in employees, as well as labor and productivity losses in the firm, the importance of making immediate arrangements in the working environment has been explained, and some solution recommendations have been offered.

Anahtar Kelimeler

Ergonomics, Risk assessment, Working posture

Proje Numarası

2019.KB.FEN.035

Kaynakça

• Akalp, H.G., Saklangiç, U., ve Çirakoğlu, S. (2021). Zeytin Tariminda Çalişan İşçilerin Çalişma Duruşlarinin REBA Yöntemi İle Analizi. Ergonomi, 4(2), 88-96.
• Battini, D., Faccio, M., Persona, A. ve Sgarbossa, F. 2007. Linking Ergonomics Evaluation and Assembly System Design Problem in a New Integrated Procedure. In the Proceedings of the 19th International Conference on Production Research. 29 Temmuz-2 Ağustos, Bildiriler Kitabı, Valparaiso, Şili.
• Battini, D., Delorme, X., Dolgui, A. ve Persona, A. 2015. Ergonomics in assembly line balancing based on energy expenditure a multi objective model. International Journal of Production Research, 54(3), 824-845.
• Baykasoğlu, A., Demirkol Akyol, Ş. 2014. Ergonomik Montaj Hattı Dengeleme, Gazi Üniversitesi Mühendislik-Mimarlık Fakültesi Dergisi, 29(4), 785-792.
• Ekinci, E.B.M. ve Can, G.F. (2018). Algilanan iş yükü ve çalişma duruşlari dikkate alinarak operatörlerin ergonomik risk düzeylerinin çok kriterli karar verme yaklaşimi ile değerlendirilmesi. Ergonomi, 1(2), 77-91.
• Engür, M. (2021). Ormanda Yüksekte Çalişma:“Tirmanici/Budayici” Orman Çalişanlarinin Güvenlik Performansinin Geliştirilmesine Yönelik Önlemler. Ergonomi, 4(1), 22-34.
• Erginel, N., Toptancı, Ş. ve Acar, I. 2018. Bulanık REBA ile Bir Mobilya İmalat Firmasında Ergonomik Risk Değerlendirmesi. Mühendislik Bilimleri ve Tasarım Dergisi, (ÖS: Ergonomi2017), 92 – 101, 2018.
• Hignett, S. ve McAtamney, L. 2000. Rapid entire body assessment (REBA). Applied Ergonomics, 31, 201-205.
• Moreau, M. 2003. Corporate Ergonomics programme at Automobiles Peugeot-Sochaux. Applied Ergonomics, 34 (6), 29–34.
• Niebel, B.W., & Freivalds, A. (2003). Methods, standards, and work design. McGraw-Hill, USA.
• Occhipinti, E. (1998) OCRA: A Concise Index for the Assessment of Exposure to Repetitive Movements of Upper Limb. Ergonomics, 41 (9), 1290–1311.
• Otto, A., & Scholl, A, (2011). Incorporating ergonomic risks into assembly line balancing. European Journal of Operational Research, 212, 277–286.
• Otto, A. ve Battaia, A. 2017. Reducing physical ergonomic risks at assembly lines by line balancing and job rotation: A survey. Computers & Industrial Engineering, 111, 467–480.
• Sökmen, Ö.Ç., ve Yılmaz, M. (2019). İş Zorlanma İndeksi ile Ergonomik Risk Değerlendirme ve Bir Uygulama. Ergonomi, 2(1), 25-31.
• Vieira, E.R. ve Kumar, S. 2004. Working Postures: A Literature Review, Journal of Occupational Rehabilitation, 14 (2), 143–159.
• Waters, T.R., Putz-Anderson, V., ve Garg, A. (1994). Applications manual for the revised NIOSH lifting equation.
• World Health Organization. (1986). Early detection of occupational diseases. World Health Organization.