TURİZM AMAÇLI KONUT KİRASI SÖZLEŞMESİ

Yıl 2024, Cilt: 19 Sayı: 2, 609 - 633, 28.10.2024

Hakkı Mert Doğu

Öz

Kira sözleşmesi, kiraya verenin kira konusu şeyin kullanılmasını veya kullanmayla birlikte ondan yararlanılmasını kiracıya bırakmayı, kiracının da buna karşılık kararlaştırılan kira bedelini ödemeyi üstlendiği sözleşme olarak tanımlanır. Kira sözleşmesinin bir çeşidi olan konut kirasının alt türü turizm amaçlı konut kirasıdır.

Turizm amaçlı konut kirası sözleşmesi, 7464 Sayılı Konutların Turizm Amaçlı Kiralanması ve Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun ile Konutların Turizm Amaçlı Kiralanması Faaliyetlerinin Düzenlenmesine İlişkin Yönetmelik’te düzenlenir. Kanun ve buna bağlı çıkarılan Yönetmelik’te konutların gerçek ve tüzel kişilere turizm amaçlı kiralanmasına ilişkin usul ve esaslar belirlenmektir. Turizm amaçlı konut kirası sözleşmesinde turizm amacıyla hareket etme ön plana çıkar. Yasal düzenlemelere de bakıldığında turizm amacının öncelikli olduğu ve yapılan tespitlerin bu amaç dikkate alınarak ortaya koyulduğu söylenebilir.

Anahtar Kelimeler

kira sözleşmesi, Konut, Turizm Amaçlı Konut Kirası, Yükümlülük, İzin Belgesi

Residential Rental Agreement for Tourism Purposes

Öz

Rental agreement is defined as a contract in which the landlord undertakes to leave the use of the thing subject to rental or the benefit from it along with use to the tenant, and the tenant undertakes to pay the agreed rental amount in return. A special type of rental agreement, which is a type of rental agreement, can be referred to as a residential rental agreement for tourism purposes.

Residential rental agreements for tourism purposes are regulated in the Law No. 7464 on Renting of Residentials for Tourism Purposes and Amending Certain Laws and the Regulation on the Regulation of Activities of Renting Houses for Tourism Purposes. The Law and the Regulation issued accordingly determine the procedures and principles regarding the rental of residentials to real and legal persons for tourism purposes. Acting for tourism purposes comes to the fore in the residential rental agreement for tourism purposes. Considering the legal regulations, it can be said that tourism is the primary purpose and the findings are made taking this purpose into consideration.

In rentals for tourism purposes, the subject of the contract is residential. Residential using refers to any independent section that is registered in the land registry for residential purposes or has a residential floor easement or condominium on it. However, the subject of a residential rental agreement for tourism purposes can also be high quality residential. In addition, a residential rental agreement for tourism purposes can be made for tiny houses and buildings that have a building registration certificate.

The parties to the residential rental agreement for tourism purposes are the landlord and the tenant. In a residential rental agreement for tourism purposes, the landlord may be a real or legal person who owns the property or who possesses the property by establishing usufruct or superficies. In this agreement, the tenant is the renter. It is possible for the tenant to be a real or legal person.

In a residential rental agreement for tourism purposes, the tenant must pay a fee to the landlord. It is possible to benefit from comparable rents when determining the rental amount in this type of rental agreement. However, since the rental period cannot exceed one hundred days, the daily rental fee must be determined and the rental amount must be determined by calculating the number of days used.

The residential rental agreement for tourism purposes will be made for a period of one hundred days or less than one hundred days for a one time. There is a limitation in terms of the duration of the contract. Although the subject of the residential rental agreement for tourism purposes is the residentials, it is seen that there is a different application in terms of the rental period with the Law and Regulation.

Obligations arising within the scope of the contract are addressed in the Regulation from the perspective of the permit holder. To deliver accordingly, to carry out cleaning and maintenance works related to the residential after each user change, inform users about the rules taken by the site or building management, it is the obligation to fulfill the existing obligations in line with the Personal Data Protection Law and relevant regulations and to hang the plaque prepared by the Ministry at the entrance of the house.

A regulation regarding the termination of the contract is included in the ninth paragraph of Article 3 of the Law. Accordingly, the residential rental agreement for tourism purposes terminates automatically at the end of the rental period specified in the agreement. This regulation is especially applicable if the tenant evicts at the end of the term. However,
there is no regulation on what to do if the tenant does not vacate the residential, neither in the Law nor in the Regulation.

Anahtar Kelimeler

Rental Agreement, Residential, Residential Rental for Tourism Purposes, Obligation, Permit Certificate

Kaynakça

• Acar, Faruk. Kira Hukuku Şerhi (TBK m. 299-326). İstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım, B.3, 2016.
• Aral, Fahrettin ve Ayrancı, Hasan. Borçlar Hukuku Özel Borç İlişkileri. Ankara: Yetkin Yayınları, B.15, 2022.
• Aydoğdu, Murat ve Kahveci, Nalan. Türk Borçlar Hukuku Özel Borç İlişkileri (Sözleşmeler Hukuku). Ankara: Adalet Yayınevi, B.4, 2019.
• Baş, Seda, Kozanoğlu, Gonca ve Baş, Sezgin. “Hukuki Boyutlarıyla Tiny House”. Adalet Dergisi. 2/71 (2023): 999-1038.
• Bayram, Aziz Erman, “Kira Sözleşmesinde Kiracının Kiralananı Geri Verme Borcu”, Gazi Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 21/4 (2017): 131-181.
• Burbulla, Rainer. Aktuelles Gewerberaummietrecht. Berlin: Erich Schmidt Verlag GmbH & Co. KG, 2017.
• Çelik, Aytekin ve Doğu, Hakkı Mert. “Kira Uyuşmazlıklarında Dava Şartı Arabuluculuk ve Ticari Dava Şartı Arabuluculuk Üzerindeki Etkileri”. Selçuk Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi. 32/2 (2024): 811-860.
• Das schweizerische Mietrecht Kommentar (SVIT-Kommentar). Zürich-Basel-Genf: Schulthess Juristische Medien AG, 2008.
• Demir, Erol. “Kısa Süreli (Saatlik, Günlük, Haftalık) Konut Kiralama Faaliyetinden Elde Edilen Gelirin Vergilendirilmesi”. Ordu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi. 5/11 (2015): 51-65.
• Doğu, Hakkı Mert. “Yapı Kayıt Belgesinin Yalan ya da Yanlış Beyanlarla Düzenlenmesinden Doğan Hukuki Sorumluluk”. Terazi Hukuk Dergisi. 14/153 (2019): 985-990.
• Doğu, Hicret. Kira Sözleşmesinde Kiralananın Geri Verilmesi. Ankara: Seçkin Yayıncılık, 2024.
• Dursun, Esra, “Kiralananın Geri Verilmesi Kapsamında Kiraya Verenin Gözden Geçirme ve Kiracıya Bildirme Külfetleri”, Sakarya Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 11/1 (2023): 403-442.
• Emmerich, Volker ve Sonnenschein, Jürgen. Miete: Handkommentar §§ 535 bis 580a des Bürgerlichen Gesetzbuches. BerlinBoston: Walter de Gruyter GmbH & Co. KG, 2011.
• Eren, Fikret. Borçlar Hukuku Özel Hükümler. Ankara: Yetkin Yayınları, B.10, 2022.
• Erol Durak, Yasemin. Kira Sözleşmesinde Alt Kira ve Kira Hakkının Devri. Ankara: Adalet Yayınevi, 2017.
• Gauch, Peter ve Higi, Peter. Zürcher Kommentar zum schweizerischen Zivilgesetzbuch, Obligationenrecht, Teilband V 2b, Erste Lieferung: Art. 253-265 OR. Zürich: Schulthess Polygraphischer Verlag, 1994.
• Gök, Hasan. “Küçük Ev (Tıny House) ve Ağaç Evlerin (Bungalov) İmar Hukukundaki Yeri”. Kırklareli Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi. 1/2 (2023): 559-574.
• Gökyayla, Emre. “Konut ve Çatılı İşyeri Kiralarına İlişkin Hükümlerin Uygulama Alanı (TBK. m. 339)”. Aydın Zevkliler’e Armağan (Cilt II), Journal of Yaşar. 8 (2003): 1203-1251.
• Gümüş, Mustafa Alper. “Yeni” 6098 Sayılı Türk Borçlar Kanunu’na Göre Kira Sözleşmesi (TBK m. 299-356). İstanbul: Vedat Kitapçılık, 2012.
• Gündoğdu, Süleyman Burak. “Kira Uyuşmazlıklarında Dava Şartı Arabuluculuk Uygulaması Üzerine Bazı Düşünceler”. Necmettin Erbakan Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi. 6/2 (2023): 851-880.
• Gürzumar, Osman Berat. Türk Medeni Hukuku’nda Üst Hakkı. İstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım, 1998.
• Honsell, Heinrich. Kurzkommentar OR. Basel: Helbing Lictenhahn Verlag, 2014.
• Huguenin, Claire. Obligationenrecht (Allgemeiner und Besonderer Teil). Zürich-Basel-Genf: Schulthess Juristische Medien AG, 2019.
• Pelin Işıktan, “Bankacılık İşlemlerinde Tüketicinin Aydınlatılması Yükümlülüğü”, içinde Tüketici Hukukunun Güncel Sorunları, ed. Gözde Zeytin Çağrı, 245-280, İstanbul: On İki Levha Yayıncılık, 2020.
• İnceoğlu, M. Murat. Kira Hukuku (Cilt 2). İstanbul: On İki Levha Yayıncılık, 2014.
• Kahveci, Nalan. Alt Kira ve Kiranın Devri. İzmir: Güncel Yayınevi, 2005.
• Kara Kılıçarslan, Seda. “Tüketici Sözleşmelerinde Bilgilendirme Yükümlülüğü”. Hacettepe Hukuk Fakültesi Dergisi. 5/2 (2015): 183-222.
• Karauz, Agâh Kürşat. Üst Hakkının Süresinin Sona Ermesi. Ankara: Seçkin Yayıncılık, 2022.
• Lachat, David ve Roncoroni, Giacomo. Mietrecht für die Praxis. Zürich: Stämpfli AG, 2016.
• Lützenkirchen, Klaus. Mieterecht Kommentar. Köln: Verlag Dr. Otto Schmidt, 2015.
• Oğuzman, M. Kemal, Seliçi, Özer ve Oktay-Özdemir, Saibe. Eşya Hukuku. İstanbul: Filiz Kitabevi, B.23, 2021.
• Özen, Burak. Türk Medeni Hukukunda Eşya Üzerinde İntifa Hakkı. İstanbul: Vedat Kitapçılık, 2008.
• Özkaya Özlüer, Ilgın. “İmar Barışı Düzenlemesine Hukuki Bir Yaklaşım”. İnönü Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi. 9/2 (2018): 313-340.
• Özmen, E. Saba vd., İmar Barışı ve Sonrasında Doğacak Uyuşmazlıklarda Çözüm Yolları. İstanbul: Aristo Yayınevi, 2019.
• Permann, Richard. Kommentar zum Mietrecht. Zürich: Orell Füssli Verlag AG, 2007.
• Süzer, Aysu ve Yamaçlı, Ruşen. “Barınma Sorununa Sürdürülebilir Bir Çözüm Olarak Tiny House”. Journal of Architecture, Engineering & Fine Arts. 5/1 (2023): 17-32.
• Tandoğan, Halûk. Borçlar Hukuku Özel Borç İlişkileri (Cilt I/2). İstanbul: Vedat Kitapçılık, 2008.
• Yavuz, Cevdet, Acar, Faruk ve Özen, Burak. Türk Borçlar Hukuku Özel Hükümler (Birinci Cilt). İstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım, B.11, 2022.
• Yücer, İpek. “Alt Kira”. Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi. 57/3 (2008): 791-829.
• Zevkliler, Aydın ve Gökyayla, K. Emre. Borçlar Hukuku Özel Borç İlişkileri. İstanbul: Vedat Kitapçılık, B.21, 2021.