MEME KANSERİNDE GENETİK RİSK FAKTÖRLERİ: BRCA1 VE BRCA2 GENLERİ

Yıl 2021, Cilt: 8 Sayı: 1, 23 - 25, 14.07.2021

Şule Olgun

Öz

Meme kanserinde erken tanı tedavinin başarını oranını artırmaktadır. Erken tanı için bireyin meme kanser risk faktörleri, belirti, bulguları ve tarama yöntemleri hakkında bilgi sahibi olması gerekmektedir. Özellikle ailesinde meme kanser öyküsü bulunan bireylerin genetik risk faktörü açısından tarama yaptırması önerilmektedir. Breast Cancer-1 ve Breast Cancer-2 genleri tümör baskılayıcı ve hücrelerin anormal büyümelerini önleyici birer gendir. Tümör oluşumu bu gen proteinlerinin herhangi birinin inaktivasyonu ya da mutasyonu sonucunda oluşmaktadır. Literatür bilgilerinden yola çıkılarak hazırlanan bu derlemede; meme kanseri tanısı almada genetik risk faktörü taşıyan bireylerde özellikle Breast Cancer-1 ve Breast Cancer-2 protein genlerinin araştırılmasının önemi konusunda farkındalık sağlanması amaçlanmıştır.

Anahtar Kelimeler

Meme Kanseri, Genetik, Breast Cancer-1, Breast Cancer-2

Destekleyen Kurum

T.C İzmir Kavram Meslek Yüksekokulu

Proje Numarası

ORCID ID: 0000-0001-8037-9134

Kaynakça

• T.C Sağlık Bakanlığı Halk Sağlığı Genel Müdürlüğü, 2015 https://hsgm.saglik.gov.tr/depo/birimler/kanserdb/istatistik/Turkiye_Kanser_Istatistikleri_2015.pdf Erişim Tarihi: 08.01.2020
• Wong AS, Auersperg N. Ovarian surface epithelium: family history and earky events in ovarian cancer. Reprod Biol Endocrinol 2003;7;1(1):70.
• Erdim, A. Meme Kanseri. Marmara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Fakültesi Cerrahi Hastalıkları Hemşireliği Anabilim Dalı, 2014. http://www.istanbulsaglik.gov.tr/w/anasayfalinkler/belge/meme_ca_2014.pdf Erişim Tarihi 08.01.2020
• Altunkan H, Akın B, Ege E. 20-60 Yaş arası kadınların kendi kendine meme muayenesi uygulama davranışları ve farkındalık düzeyleri. Meme Sağlığı Dergisi. 2008;4:84-91.
• Bavbek S. Meme Kanserinde Prognostik Faktörler. Topuz E, Aydıner A, Dinçer M. (Ed.). Meme Kanseri. İstanbul: Nobel Tıp Kitapevleri, 2003; 72-89.
• Gençtürk N. Kadın sağlık profesyonellerinin meme kanseri erken tanı yöntemlerini bilme ve uygulama durumları. Meme Sağlığı Dergisi. 2013; 9(1):5-9.
• Greggi S, Dursun P. BRCA1, BRCA2 ve Over Cancer.In: Genazzani A. R. Ayhan A. Hormon Replasman Tedavisi ve Kanser: Güneş Kitabevi Ltd. Şti., Parthenon Publishing: 2003; 25:207-217.
• Kanbur A, Çapık C. Servikal kanserden korunma, erken tanı-tarama yöntemleri ve ebe/hemşirenin rolü. Hacettepe Üniversitesi Hemşirelik Fakültesi Dergisi. 2011;61-72.
• Olgun Ş. Meme Kanserini Önlemede İhmal Edilen Bir Grup: Birinci Derece Yakın Akrabalar, Journal of Awareness, 2018; Cilt:3, Sayı: Özel, E-ISSN: 2149-6544. DOI: 10.26809/joa.2018548631.
• Smeltzer SC, Bare, BG,Brunner and Suddarth. Medical Surgical Nursing, 10th Edition, Lippincott Williams &Wilkins, USA. 2005; 1445-1484.
• Kılıç S, Uçar M, Seymen E, İnce S, Ergüvenli Ö, Yıldırım A. Kendi kendine meme muayenesi bilgi ve uygulamasının GATA Eğitim Hastanesinde görevli hemşire, hemşirelik öğrencileri ve hastaneye müracaat eden kadın hastalarda araştırılması. Gülhane Tıp Dergisi. 2006;48:200-204.
• Modugno F. Ovarian cancer and high-risk women- implications for prevention, screening, and early detection. Gynecologic Oncology 2003; 91:15-31.
• Kaymakçı Ş. Meme Hastalıkları. Karadakovan A, Eti A. (Ed.). Dahili ve Cerrahi Hastalıklarda Bakım. İstanbul: Nobel Matbacılık. 2014; S: 975-987.
• Öztürk M. Meme Kanserinin Genetiği ve Risk Faktörleri. İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Sürekli Tıp Eğitimi Etkinlikleri. Sempozyum Dizisi. 2006; S: 15-26.