SAİD NURSÎ’NİN MESNEVÎ-İ NURİYE ESERİNDE İNSAN ALGISI

Yıl 2016, Sayı: ÖS-III, 135 - 146, 10.12.2016

Mehmet Göktaş

Öz

Said Nursî (1878-1960), son yüz yılın en çok
dikkat çeken simalarındandır. Seksen yedi yıllık renkli hayatı romanlara ve
filmlere konu olan Nursi, mücadelesi, mefkûresi, maruz kaldığı sıkıntılar
neşrettiği eserler ve bu eserler etrafında teşekkül eden cemaatiyle devamlı
toplum gündeminde olmuş bir kişidir. Mesnevî-i Nuriye, Nursi’nin ilk neşrettiği
eserlerindendir ve Arapça olarak telif edilmiştir. Diyanet işleri Başkanlığı
tarafından da basımı yapılan bu eser, Nursi’nin daha sonraki dönemlerde Türkçe
olarak neşrettiği ve Risale-i Nûr adını verdiği Külliyatı’nın
özeti niteliğindedir. İşte biz bu çalışmamızda Said Nursî’nin Mesnevî-i
Nuriye isimli eserinde insanın nasıl ve ne şekilde ele alındığına temas
etmek istiyoruz.

Anahtar Kelimeler

Said Nursi, Mesnev-i Nuriye, insan

Kaynakça

• Aclûnî, İsmail b. Muhammed. (1988). Keşfu’l-hafâ. Beyrut.
• Alûsi, Bağdadî. (1985). Ruhu’l-meanî fî tefsîri’l-Kur'ani’l-azîm. Beyrut.
• Atalay, M. (2013). Düşünce tarihinde epistemolojik bir denge unsuru olarak ayna metaforu. Kutadgubilig Felsefe – Bilim Araştırmaları. Sayı: 12, ( Ekim – 2007), İstanbul: ss. (136-172).
• Başar, A. (2013). Risale-i Nûr’dan dersler. İstanbul: Zafer Yayınları.
• Erzurumlu İbrahim Hakkı. (1997). Divan. (Haz. Numan Külekçi; Turgut Karabey). Erzurum: Atatürk Üniversitesi Yayınları.
• İzutsu, T. (1998). İbn Arabî’nin Fusus’undaki anahtar kavramlar, (Trc. Ahmet Yüksel Özemre), İstanbul.
• Kara, M. (1994). Niyazi-i Mısrî. Ankara.
• Kılıç, S. (1999). Bir Damla Endîşe. Erzurum: EKEV Akademi Dergisi.
• Levend, A. S. (1984). Divan edebiyatı. İstanbul: Enderun Yayınevi.
• Mevlâna Celaleddin-i Rûmî. (2002). Mesnevî. (Haz. Şefik CAN). İstanbul.
• Müslim b. el- Haccac. (1992). Sahih. İstanbul.
• Nursî, S. (1992c). Mektubât. İstanbul: Envar Neşriyat.
• Nursî, S. (1991a). Mesnevi-i Nûriye. (Terc. Abdülmecid Nursî), İstanbul: Envar Neşriyat.
• Nursî, S. (2014). Nurun Arabî mesnevisi. (Trc. Şadi Eren, Mesnevi Dersleri), İstanbul.
• Nursî, S. (1991b). Sözler. İstanbul: Envar Neşriyat.
• Nursî, S. (1992d). Tarihçe-i Hayat. İstanbul: Envar Neşriyat.
• Öğke, A. (2009). İbnü’l-Arabî’nin Fusûsu’l-Hikem’inde ayna metaforu. Tasavvuf, İlmî ve Akademik Araştırma Dergisi (İbnü’l-Arabî Özel Sayısı-2), yıl: 10 [2009], sayı: 23, ss.75-89.
• Öztürk, Y. N. (1997). Kur’an ve Sünnete Göre Tasavvuf. İstanbul: Yeni Boyut Yayınları.
• Taylan, N. (1991) Ana Hatlarıyla İslâm Felsefesi. İstanbul: Ensar Neşriyat.
• Türer, O. (1995). Ana Hatlarıyla Tasavvuf Tarihi. İstanbul: Seha Neşriyat.