KEMALİYE (EĞİN)’DE SÜRDÜRÜLEBİLİR TURİZM YÖNETİMİ EKSENİNDE GELECEK PROJEKSİYONU1

Yıl 2018, Cilt: 11 Sayı: 1, 233 - 250, 15.06.2018

Memet Cem Danacı Fatma Aldırmaz Akkaya

Öz

Kentleşme ve sanayileşmenin
yanı sıra turizm faaliyetleri de doğal ve kültürel değerlerin zamanla tahribine
yol açmakta ya da özünden uzaklaştırabilmektedir. Sürdürülebilir turizm, turizm
endüstrisinin tahrip edici unsurlarını bertaraf ederek, ekolojik, toplumsal ve
ekonomik unsurları bir arada değerlendirmekte ve turizm endüstrisinin kıt
kaynaklarından hem bugünkü nesillerin hem de gelecek nesillerin yararlanmasını
sağlamaktadır. Sürdürülebilir turizm kapsamına giren kırsal turizm özünde
sürdürülebilirliği hedefleyen alternatif turizm türlerinden biridir.
Sürdürülebilir turizm yönetimi ile planlı bir gelişim sağlanabilirse kırsal
turizm destinasyonlarında ekonomik ve sosyal kalkınmanın yanı sıra yeterli
koruma faaliyetleri de geliştirilebilecektir.

Kemaliye eski adıyla Eğin,
Erzincan’a bağlı bir ilçemizdir. Fırat nehrinin Karasu kolu üzerinde, sarp
kayalık yamaçlarla çevrili, yemyeşil vadilerden oluşan bir coğrafyada yer
almaktadır. Özgün mimari dokusu, tarihi eserleri, kültürel değerleri, endemik
türler içeren flora ve faunasıyla, sarp kayalıkları ve Karasu nehriyle,
ülkemizin kırsal turizme elverişli turizm cennetlerinden biridir.

Bu çalışmada nitel araştırma
yöntemlerinden birincil ve ikincil veri toplama kaynaklarından ve doğrudan
gözlem ve görüşme tekniklerinden faydalanılarak Kemaliye (Eğin)’de gerçekleştirilen
turizm faaliyetleri sürdürülebilir turizm hedefleri kapsamında
değerlendirilecek ve bu hedefler çerçevesinde ilçede sürdürülebilir turizm
yönetiminin geliştirilebilmesi için çeşitli önerilerde bulunulacaktır.    

Anahtar Kelimeler

Kemaliye (Eğin), Kırsal Turizm, Sürdürülebilirlik, Sürdürülebilir Turizm Yönetimi

Kaynakça

• Acuner, E. (2015). Zigana turizm merkezi’nin sürdürülebilir turizm kriterleri çerçevesinde yerel destinasyon yönetim örgütleri tarafından değerlendirilmesi. Gazi Üniversitesi Turizm Fakültesi Dergisi, 1, 62-93. Akpınar, E. (2004). Doğu Anadolu Bölgesi’nde alternatif turizm merkezi olmaya aday bir ilçe: Kemaliye. Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 6 (2), 207-236. Aksın, A. (2003). XIX. yüzyılda Eğin. İstanbul: Kemaliye (Eğin) Kültür Turizm ve Folklor Derneği Kültür Yayınları No:1. Aksu, C.. (2011). Sürdürülebilir Kalkınma ve Çevre. Denizli: Güney Ege Kalkınma Ajansı. Albayrak, A. (2013). Alternatif turizm. (1. baskı). Ankara: Detay Yayıncılık. Aldırmaz Akkaya, F. ve Güngör, H. Y. (2016). Kemaliye (Eğin)’de kültür ve doğa turizmi. Birinci Alternatif Turizm Kongresi Bildiri Kitabı, 7-9 Nisan 2016, Erzincan, 148-157. Aldırmaz Akkaya, F. (2013). Kemaliye (Eğin)’de kültür ve doğa turizminin yöreye finansal katkıları. Yayınlanmamış Doktora Seminer Çalışması, İnönü Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, TR. Altunışık, R., Coşkun, R., Yıldırım, E. ve Bayraktaroğlu, S. (2010). Sosyal bilimlerde araştırma yöntemleri. (6.baskı). Sakarya: Sakarya Kitabevi. Asheim, G. B. (1994). Sustainability. [Çevrim-içi: http://dictionary.reference.com/browse/sustainability], Erişim tarihi: 30.04.2015. Bal, Y. (2010). Rekabet avantajı yaratmada kaynak temelli yaklaşım bağlamında insan kaynaklarının rolü. Selçuk Üniversitesi İ.İ.B.F., Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 14(20), 267-278. Bozok, D., Kaya, Ç., Açıksözlü, Ö. (2014). Alanya’nın engelli turizmine ilişkin durumunun belirlenmesine yönelik bir çalışma. Gazi Üniversitesi Turizm Fakültesi 15. Ulusal Turizm Kongresi Engelsiz Turizm Bildiriler Kitabı, 16-31. Can, E. (2013). Turizm destinasyonlarında sürdürülebilir turizmin sürdürülebilir rekabet açısından değerlendirilmesi. İstanbul Journal of Social Siciences, 4, 23-40. Cernat, L. and Gourdon, J. (2007). Is the concept of sustainable tourism sustainable? - developing the sustainable tourism benchmarking tool. Geneva: United Nations Publications. Çevre ve Kültür Değerlerini Koruma ve Tanıtma Vakfı (ÇEKÜL). (2011). Kemaliye ilçesi tescilli anıtsal ve sivil tescilli yapı envanteri. İstanbul: ÇEKÜL Yayınları. Demirkıyık, H., (2013, 10 Nisan), Kemaliye Belediyesi turizm gelir ve giderleri. Yüzyüze mülakat, Kemaliye Belediyesi Hesap İşleri Müdürü, Kemaliye. Demirsoy, A. (2011). Kemaliye’nin biyolojik zenginliği. Kemaliye Kültür ve Kalkınma Vakfı (KEMAV) Kemaliye Kent Rehberi. İstanbul: KEMAV Yayınları. Emekli, G. (2008). Sürdürülebilir turizmde çeşitlendirmenin önemi: Çeşme-İzmir. A.Ü. Türkiye Coğrafyası Araştırma ve Uygulama Merkezi 2008 Bildiriler Kitabı, 1-10. English Tourism Council (ETC). (2001). Working for the countryside – a strategy for rural tourism in England 2001-2005. London: English Tourism Council. Gültekin, Ş. (2013, 5 Nisan). Kemaliye turizmi. Yüzyüze Mülakat, Doğaperest Tur Sahibi, Kemaliye. Güneysu, R. (2013, 10 Nisan). Kemaliye’de doğa sporları. Yüzyüze mülakat. KEMAV Temsilcisi, Kemaliye. Hür, A. (2009, 3 Temmuz). Lozan'ın 38 yıllık ihlali: Heybeliada Ruhban Okulu. Agos Gazetesi, s.4. Kahraman, N. ve Türkay, O. (2014). Turizm ve çevre. (6. Baskı). Ankara: Detay Yayıncılık. Karakaş, E. (2004). Kemaliye’nin kuruluşu, gelişmesi ve fonksiyonel özellikleri. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 14(2), 19-48. Kemaliye Belediyesi. (2013). İlçemizin tarihçesi. [Çevrim-içi: http://www.kemaliye.bel.tr/belde.htm], Erişim Tarihi: 09.12.2015. Kemaliye Kültür ve Kalkınma Vakfı (KEMAV). (2012). Kemaliye Kültür ve Kalkınma Vakfı 2012 yılı faaliyet raporu, İstanbul: KEMAV Yayınları. Küçük Ermeni Ansiklopedisi. (2011). Akın. [Çevrim-içi: http://akunq.net/tr/?p=6289]. Erişim Tarihi: 9.12.2015. Nulty, P. M. (2004). Keynote presentation: establishing the principles for sustainable rural tourism, rural tourism in Europe: experiences, development and perspectives. Spain: World Tourism Organization. Onions, C.T.(Ed). (1964). The shorter Oxfort English dictonary on historical principles. (3rd edition). Oxford: Clarendan Press. Özkök, F. (2006). Yoksulluğun azaltılmasında turizmin yeri. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 5 (15), 85-98.[ http://dergipark.gov.tr/download/article-file/69883], Erişim tarihi: 23.04.2017. Soykan, F. (2006). Avrupa’da kırsal turizme bakış açısı ve kazanılan deneyim. III. Balıkesir Turizm Kongresi (20-22 Nisan 2006) Bildiriler Kitabı, Balıkesir, ss. 71-87. Soykan, F. (2003). Kırsal turizm ve Türkiye turizmi için önemi. Ege Coğrafya Dergisi, 12, 1-11. Sezgin, M., Karaman, A. (2008). Turistik destinasyon çerçevesinde sürdürülebilir turizm yönetimi ve pazarlaması. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 19, 429-438. Taluğ, C., Birden, B. (2014). Sürdürülebilir tüketim ve üretim. Türkiye Bioetik Dergisi 1 (2), 78-91. Türkiye İstatistik Kurumu (TUİK). (2017). ADNKS İlçelere göre il/ilçe merkezi ve belde/köy nüfusu. [Çevrim-içi: https://biruni.tuik.gov.tr/medas/?kn=95&locale=tr], Erişim tarihi: 21.04.2017. TÜSİAD. (2012). Sürdürülebilir Turizm. İstanbul: SİS Matbaacılık. United Nations (UN). (2015). Resolution adopted by the general assembly on 25 September 2015 - transforming our world: the 2030 agenda for sustainable development. [http://www.un.org/ga/search/view_doc.asp?symbol=A/RES/70/1&Lang=E], Erişim tarihi: 23.04.2017. United Nations Environment Programme and World Tourism Organisation (UNEP&WTO). (2005). Making tourism more sustainable – a guide for policy makers. France: UNEP & WTO. Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. (9. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık. Yorke, V. W. (1896). A journey in the valley of The Upper Euphrates. The Geografical Journey, 4(8), 317-335. Yüksek Planlama Kurulu (YPK). (2014). Ulusal Kırsal Kalkınma Stratejisi (2014 – 2020). Ankara. World Tourism Organisation (WTO). (2001). Agenda 21 for the travel & tourism industry: toward environmentally sustainable development. Spain: WTO.