BEHÇET NECATİGİL’İN ŞİİRLERİNDE ‘ŞAİR ÖZNE’NİN YAZGISI

Yıl 2018, Cilt: 11 Sayı: 2, 1 - 13, 29.12.2018

Tacettin Şimşek

Öz

Anlatmaya
bağlı kurmaca metinlerdeki anlatıcı gibi, lirik metinlerde de şiiri söyleyen
bir kişi vardır. Ancak bu,  her zaman
şair olmayabilir. Şair başkaları adına da konuşabilir. Kamu vicdanını temsil
ederken olduğu gibi insan kimliğini öne çıkararak duyuş, düşünüş ve sezişlerini
şiirle dile getirebilir. Bir şairin bütün şiirlerinde olmasa da, “ben” zamirini
ve şiir yazma eylemini kullandığı şiirlerde ʽşair özneʼden söz edilebilir.

Necatigil’in
şiirlerinde ‘ben’ söyleyicinin üç görünümü söz konusudur. Birincisi insan
Necatigil, ikincisi öğretmen Necatigil, üçüncüsü de şair Necatigil’dir.

Yazma
eyleminin vurgulandığı şiirlerinde Necatigil, hayata katlanma, anlaşılamama,
yalnızlık, hayalle gerçek arasında sıkışıp kalma gibi yazgısal görünüşlerle,
bir tragedya kahramanına benzer.

Bu
makalede şair Necatigil’in şiirine yansımış portresiyle ‘şair özne’nin yazgısı irdelenmiş;
şairin ‘ben’ zamirini kullanarak söylediği “şiir yazma” eylemine doğrudan
işaret eden şiirlerindeki ‘özne’nin konumu incelenmiştir.

Anahtar Kelimeler

Behçet Necatigil, şiir, şair özne, yazgı

Kaynakça

• Çetin, N. (1997). Behçet Necatigil, Hayatı sanatı ve eserleri, Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları
• Necati[gil], B. (1942). Yeldeğirmenleri-Şiirler (1935-1942) (Tıpkıbasım), haz.: M. Sabri Koz, İstanbul: YKY.
• Necatigil, B. (2002). Şiirler, İstanbul: YKY.
• Necatigil, B. (2015). Bile/Yazdı, 4.Baskı, İstanbul: YKY.
• Necatigil, B. (2016). Düzyazılar 1, 3.Baskı, İstanbul: YKY.