YÜKSEK RÖNESANSTAN ÇAĞDAŞ DÖNEME,FİGÜRÜN MEKAN İÇERİSİNDEKİ KONUMU

Yıl 2019, Cilt: 12 Sayı: 1, 160 - 176, 30.06.2019

Hüseyin Öznülüer

Öz

 

“Sanat insanlığın var
oluşu ile başlar”

 İnsanlığın çıkışından günümüze değin hangi bin
yılda ya da çağda olursa olsun o günün koşullarını en iyi ifade eden ve
günümüze aktaran en önemli unsur Sanat’tır. Belki sanatın görevini yazının
bulunması ve kullanılması devralmış olsa da görsel olarak sanat hala her
yüzyılı ifadelendirmektedir.

 Mağara duvarlarında masumane tavrı ile ortaya
çıkan sanat bir çocuğun gelişimi gibi binlerce yıl süren emekleme sürecinden
sonra Rönesans’la birlikte ayağa kalkmış ve günümüze değin koşar adımla
ilerlemiştir. Bir dönem dinsel anlatılara daha sonrada aristokrasiye hizmet etmiş
olan sanat, zaman ilerledikçe kendine has kimliğini edinmeye başlayarak bilimle
yan yana yürümüştür. Sanattaki en teknik bilimsellik olan resim yüzeyinde
figürün dağılımı hususunda en doğru yerleştirmenin yapılabileceği perspektifte
bunlardan biridir.

 Sanatın ustaları sayesinde Yüksek Rönesans’a
kadar resim yüzeyindeki bütün bilimsellikler tamamlanmıştı. Bu dönemden sonra
gelen sanatçılar artık bilimsellik kurallarına başkaldırmaya başlamıştılar.
Sanat eserinin konusunu sadece toplumsal olayların yanı sıra sanatçının iç
dünyası da belirlemeye başlıyordu. Artık sanatçı bilimsel perspektifin
kurallarını fazla önemsemiyor tuval yüzeyine figürlerini özgürce yerleştiriyor
ve kendince kurallar oluşturuyordu.

 Bu çalışmada figürün resim sanatında tablo içerisindeki
seyri ele alınmıştır. Figürler iki boyutlu düzlemdeki yeri Yüksek Rönesans’ta
neredeydi günümüz sanatında nerede olduğudur.

Anahtar Kelimeler

Perspektif, figür, mekan

Kaynakça

• ACAR, B. (2007). Bir Biçem Analizi,”Dışavurum ile Dışavurum’un Ayrımlaştırılması”, Artist Modern,İstanbul (83):49.
• AKTAN, M.(2004). “Resim Sanatında Biçim Bozma Ve Doğaya Yeniden Biçim Verme”, Yüksek Lisans programı, Yeditepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sosyal Bilimler Enstitüsü Sanat Yönetimi, İstanbul,(40).
• APPİGNANESİ, R. VE CHRİS, G.(1998). “Herkes İçin Postmodernizm”, İstanbul: Milliyet Yayınları
• BAYAV, D. (2014). “Batı resminde mekanın ele alınışındaki değişimler, kübizmde mekanın irdelenmesi”, Edirne.
• ERDOK, N.(1977). “Figüratif Resimde Bakış Diyalektiği ve Bakış- Espas İlişkisi”, İstanbul Devlet Güzel Sanatlar Akademisi Yayınları, İstanbul.
• GOMBRICH, E.H.(1999). “Sanatın Öyküsü”,İstanbul: Remzi Kitabevi, İstanbul, 361,500.
• GÜNSOY, F. (2012). “Ulus, Devlet ve Yurttaşlık: Fransa Modeli”, Uludağ Üniversitesi Fen Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, Bursa, (23), 297-317.
• GÜR, ŞENGÜL. Ö.(1996). “Mekan Örgütlenmesi”, Gür Yayıncılık, Trabzon, (1996).
• HENSEL, M VE MENGES, A. VE HIGHT, C. (2009). “En route: Towards a Discourse on Heterogeneus Space beyond Modernist Space-Time and Post-Modernist Social Geography”, Hensel, M.; Menges, A.; Hight, C., Wiley-Academy,(2009).
• KANAÇ, A.R.(2018). “Resimde Manipülasyon Bağlamında Mekan ve Figür”, Konya,(9).
• MEGEP.(2007). “Meslekî Eğitim Ve Öğretim Sisteminin Güçlendirilmesi Projesi”, Ortak Alan Perspektif, Ankara.
• KAVUKÇU M,2013,Kübizmden Günümüz Sanatına Nesnenin Seyri, Erzurum.
• MORAN, L. (2003). “What is Installation Art, What is Series”, Press of Irish Modern Art Museum, İrlanda.
• MORKOÇ, M. (2013). “Sanat Nesnesi Ve Mekan İlişkisi Üzerine Uygulamalar”, Ankara, 115.
• SÖZEN, M. VE TANYELİ, U.(2001). “Sanat Kavram ve Terimleri Sözluğu”, Remzi Kitabevi, İstanbul.
• ÖZGÜLTEKİN B. (2003).“Marmara üniversitesi resim iş öğretmenliği doktora programı kompozisyon dersi notları”, İstanbul,
• ÖZSEZGİN K. (1988). “Teknolojik Toplumlarda Sanat ve Sanatçı”, II. Ulusal Sanat Sempozyumu Bildiri Kitapçığı. Hacettepe Üniversitesi. Ankara, (162).
• TUNALI İ.(1992). “Felsefenin Işığında Modern Resim”, Remzi Kitabevi, İstanbul, (121).
• TURAN S.(2016). “Çift Kaçış Noktalı Perspektif”, Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Pedagojik Formasyon Eğitim Programı Resim-İş Eğitimi Anabilim Dalı Ders Planı, Bursa,
• YERCE,N.E.(2007). “Enstalasyon ve Mekânı”, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul, (7).