Supranasyonel ve hükümetlerlerarası özellikleri içinde taşıyarak nev-i şahsına münhasır bir yapı olan Avrupa Birliği’nin, topluluktan birliğe evirilirken geçirdiği dönüşüm sürecinin analizi geçmişten günümüze önem arz etmektedir. Bu noktada, kökeni çok eskiye dayansa da II. Dünya Savaşı sonrasındaki konjontür doğrultusunda somut olarak 1950’lerde Avrupa bütünleşmesine yönelik başlayan sürecin teorik bir zeminde incelenmesi, topluluktan birliğe dönüşen ve içinde birbiriyle etkileşim içinde olan farklı niteliklere sahip bir yapının geçirdiği değişim sürecinin gözler önüne serilmesine yol açmaktadır. Ekonomik bütünleşmeden, siyasi bütünleşmeye evirilme hedefiyle yola çıkan, son dönemde tüm Avrupa’yı etkileyen çeşitli problemler yaşayan, henüz siyasi bütünleşme hedefine ulaşamayan ve yakın gelecekte bu hedefi gerçekleştirme olasılığı bulunmayan Birliğin kuruluşunda ve derinleşme döneminin ortaları (1950 ve 1960’lar) boyunca neofonksiyonalizm kuramının etkin olduğu bilinen bir realitedir. Bu minvalden hareketle çalışmada Avrupa bütünleşmesinde önem arz eden neofonksiyonalizm kuramı, kuramın iki önemli teorisyeninin varsayımları ekseninde analiz edilip, akabinde kuramın Avrupa dışındaki bir bölgede bulunan Karayipler Topluluğu (Caricom) üzerindeki işlerliği test edilecektir.
Neofonksiyonalizm Avrupa Bütünleşmesi Ernst B. Haas Philippe Schmitter Karayipler Topluluğu
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 31 Ocak 2020 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 |