İslam tasavvufunda velâyet anlayışı ilk
dönemlerden itibaren en çok tartışılan konulardan biri olmuştur. Sûfilerin de
iştirak ettiği bu tartışmaların temelinde, “Kimler velidir?”, “Veli olmanın
şartları nelerdir?” ve “Velilerin sahip olduğu hususi lütuflar nelerdir?” gibi
soruların olduğu söylenebilir. Bu tartışmalara iştirak edenlerden biri de Laʽlîzâde Abdülbâkî’dir. Laʽlîzâde Abdülbâkî, XVI. yüzyılın son çeyreğinde
ve XVII. yüzyılın ilk yarısında
Osmanlı Devleti’nde yaşamış
Melâmî
meşrep, aynı zamanda Nakşî bir Türk
mutasavvıftır.
Laʽlîzâde Abdülbâkî’nin velâyet
anlayışı aşk
ve cezbeye dayanan ve Vahdet-i vücud temelli bir velâyet anlayışıdır. Bu
açıdan bakıldığında, onun velâyet anlayışının temelini Bayramî-Melâmiliği’nin velâyet
anlayışının oluşturduğu söylenebileceği gibi İbnü’l-Arabî’nin etkisini de
görmek mümkündür.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Din Araştırmaları |
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 20 Eylül 2019 |
Gönderilme Tarihi | 28 Haziran 2019 |
Kabul Tarihi | 17 Eylül 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 6 Sayı: 11 |
Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi (ESOGUIFD) Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.