BECERİYE DAYALI GRUPLA PSİKOLOJİK DANIŞMA EĞİTİMİ’NİN GRUPLA PSİKOLOJİK DANIŞMA BECERİLERİNE ETKİSİNİN İNCELENMESİ

Yıl 2017, , 448 - 465, 29.03.2017

Burcu Pamukçu , Dilek Yelda Kağnıcı

https://doi.org/10.17755/esosder.304685

Cited By: 2

Öz

Bu araştırmanın amacı, Beceriye Dayalı Grupla Psikolojik Danışma Eğitimi’nin (BDGPDE) grup lideri adaylarının grupla psikolojik danışma becerilerini kullanma sıklıklarına ve bu becerileri kullanmadaki etkililik düzeylerine etkisini ortaya koymak; BDGPDE alan grup lideri adaylarının söz konusu eğitime ilişkin görüşlerini incelemektir. Araştırmada yer alan 41 grup lideri adayından, deney grubunda yer alanlar BDGPDE, karşılaştırma grubunda yer alanlar Yaşantıya Dayalı Grupla Psikolojik Danışma Eğitimi (YDGPDE) alırken, kontrol grubunda yer alanlar ise herhangi bir eğitim almamıştır.  Araştırmanın nicel verileri Grupla Psikolojik Danışma Becerileri Ölçeği ve Etkililik Değerlendirme Ölçeği; nitel verileri ise Odak Grup Görüşme Formu kullanılarak elde edilmiştir. Nicel verilerin analizinde karışık ölçümler için varyans analizi, nitel verilerin analizinde ise içerik analizi kullanılmıştır. Araştırmanın nicel bulguları, BDGPDE’nin grup lideri adaylarının beden dili becerisini kullanmadaki etkililik düzeylerini YDGPDE ve kontrol grubuna göre göre anlamlı düzeyde arttırdığını; göz teması becerisini kullanmadaki etkililik düzeylerini ise kontrol grubuna göre anlamlı düzeyde arttırdığını ortaya koymuştur. Ancak, BDGPDE’nin grup lideri adaylarının açık uçlu soru sorma, kapalı uçlu soru sorma, içerik yansıtma, özetleme ve duygu yansıtma becerilerini kullanma sıklıklarını ve bu becerileri kullanmadaki etkililik düzeylerini anlamlı düzeyde arttırmadığı sonucuna ulaşılmıştır. Araştırmanın nitel bulguları ise Katkı, Öğretim Yöntemleri ve Öneriler olmak üzere üç kategori altında yer almıştır. 

Kaynakça

• Aladağ, M., Kağnıcı, D. Y., Cihangir Çankaya, Z., Özeke Kocabaş, E. ve Yaka, B. (2011). Psikolojik danışman eğitiminde grupla çalışma yeterliğinin kazandırılması: Ege Üniversitesi örneği. Ege Eğitim Dergisi, 12(2), 22-43.
• Aladağ, M., Yaka, B. ve Koç, İ. (2014). Psikolojik danışma becerileri eğitimine ilişkin psikolojik danışman adaylarının görüşleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 14(3), 859-886.
• Association for Specialists in Group Work (ASGW, 2000). Professional standards for the training of group workers. Alexandria VA: Author. www.asgw.org adresinden Kasım 2014’te elde edildi.
• Bandura, A. (1982). Self-efficacy mechanism in human agency. American Psychologist, 37(2), 122-147.
• Bogdan, R. C. ve Biklen, S. K. (1998). Qualitative research in education: An introduction to theory and methods (3.baskı). Needham Heights, MA: Allyn & Bacon.
• Büyükgöze-Kavas, A. (2011). Bireysel ve grupla psikolojik danışma uygulamalarına yönelik bir değerlendirme. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 9(2), 411-432.
• Chen, M. ve Rybak, C. J. (2004). Group leadership skills: Interpersonal process in group counseling and therapy. Belmont, CA: Brooks/Cole.
• Christensen, T. M. ve Kline, W. B. (2000). A qualitative investigation of the process of group supervision with group counselors. The Journal for Specialists in Group Work, 25(4), 376-393.
• Corey, G. ve Corey, M. S. (1997). Groups: Process and practice (5.Baskı). Pasific Grove, CA: Brooks/Cole.
• Creswell, J. W. (2003). Research design: Qualitative, quantitative, and mixed method approaches. Thousand Oaks: Sage.
• DeLucia-Waack, J. L. ve Fauth, J. (2004). Effective supervision of group leaders: Current theory, research and implications for practice. İçinde J. L. DeLucia-Waack, D. Gerrity ve C. Kalodner (Ed.). Handbook of group counseling and psychotherapy. (136-151). Thousand Oaks, California; Sage Publications.
• Denizli, S. (2010). Danışanların algıladıkları terapötik çalışma ve oturum etkisi düzeylerinin bazı değişkenlere gore yordanması: Ege Üniversite Örneği. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Ege Üniversitesi, İzmir.
• Downing, T. K. E., Smaby, M. H., ve Maddux, C. D. (2001). A study of the transfer of group counseling skills from training to practice. The Journal for Specialists in Group Work, 26(2), 156-167.
• Elliott, R. (1985). Helpful and nonhelpful events in brief counseling interviews: An empirical taxonomy. Journal of Counseling Psychology, 32, 307-322.
• Hill, C. E., Stahl, J. ve Roffman, M. (2007). Training novice psychotherapists: Helping skills and beyond. Psychotherapy: Theory, Research, Practice, Training.44(4), 364-370.
• Harvill, R., Masson, R. L. ve Jacobs, E. E. (1983). Systematic group leader training: A skills development approach. The Journal for Specialists in Group Work, 8(4), 226-232.
• Heppner, P. P., Wampold, B. E. ve Kivlighan, D. M. (2008). Research design in counseling (3. Baskı). Belmont, CA:Thomson Brooks/Cole.
• Ivey, A. E., Pedersen, P. B. ve Ivey, M. B. (2001). Intentional group counseling: A microskills approach. Belmont, CA: Brooks/Cole.
• Johnson, D. W. ve Johnson, F. P. (2006). Joining together (9.baskı). Boston: Allyn & Bacon.
• Ohrt, J. H., Ener, E., Porter, J. ve Young, T. L. (2014). Group leader reflections on their training and experience: Implications for group counselor educators and supervisors. The Journal for Specialists in Group Work, 39(2), 95-124.
• Pearson, R. E. (1985). A group-based training format for basic skills of small-group leadership. The Journal for Specialists in Group Work, 10(3), 150-156.
• Pierre, B. K. (2014). Student attitudes and instructor participation in experiential groups. The Journal for Specialists in Group Work, 39(3), 194-211.
• Riva, M. T. ve Korinek, L. (2004). Teaching group work: Modeling group leader and member behaviors in the classroom to demonstrate group theory. The Journal for Specialists in Group Work, 29(1), 55-63.
• Riva, M. T., Wachtel, M. ve Lasky, G. (2004). Effective group leadership: Research and practice. İçinde J. DeLucia-Waack, D. Gerrity, C. Kalodner ve M. T. Riva (Ed.). Handbook of Group Counseling and Psychothreapy. (pp. 37-48). Thousand Oaks, CA: Sage.
• Robison, F. F., Jones, E. N. ve Berglund, K. E. (1996). Research on the preparation of group counselors. The Journal for Specialists in Group Work, 21(3), 172-177.
• Romano, J. L. (1998). Simulated group counseling: An experiential training model for group work. The Journal for Specialists in Group Work, 23(2), 119-132.
• Romano, J. L. ve Sullivan, B. A. (2000). Simulated group counseling for group work training: A four-year research study of group development. The Journal for Specialists in Group Work, 25(4), 366-375.
• Smaby, M. H. ve Maddux, C. D. (2011). Basic and advanced counseling skills: The Skilled Counselor Training Model. Belmont, CA: Brooks/Cole.
• Smaby, M. H., Maddux, C. D., Torres-Rivera, E. ve Zimmick, R. (1999). A study of the effects of a skills-based versus a conventional group counseling training program. The Journal for Specialists in Group Work, 24(2), 152-163.
• Tabachnick, B. G. ve Fidell, L. S. (1996). Using Multivariate Statistics (3.Baskı). New York: Harper Collins College Publishers.
• The Council for Accreditation of Counseling and Related Programs (CACREP, 2009). 2009 Standards. http://www.cacrep.org/2009Standards.html adresinden Kasım 2014’te elde edildi.
• Tollerud, T. R., Holling, D. W. ve Dustin, D. (1992). A model for teaching in group leadership: The pre-group interview application. The Journal for Specialists in Group Work, 17(2), 96-104.
• Toth, P. L. ve Stockton, R. (1996). A skill-based approach to teaching group counseling interventions. The Journal for Specialists in Group Work, 21(2), 101-109.
• Trotzer, J. P. (2006). The counselor and the group: Integrating theory, training, and practice (4. baskı). New York: Taylor & Francis.
• Yükseköğretim Kurulu (2007). Eğitim fakültesi öğretmen yetiştirme lisans programları. Ankara.
• Yalom, I. D. (2005). The theory and practice of group psychotherapy. New York: Basic Books.
• Zimmick, R. (1999). Basic and advanced group counseling skills as a core and theory based curriculum. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). University of Nevada: Reno.