ÇOK ALANLI SANAT EĞİTİMİ YÖNTEMİNİN 7. SINIF ÖĞRENCİLERİNİN RESİMSEL YARATICIILIĞINA KATKILARININ CİNSİYET DEĞİŞKENİNE GÖRE İNCELENMESİ

Yıl 2016, Cilt: 15 Sayı: 56, 0 - 0, 15.01.2016

Enver Yolcu , Sevda Subaşı

https://doi.org/10.17755/esosder.36185

Öz

Bu araştırmanın temel amacı, Görsel Sanatlar dersindeki eğitim sürecinde Çok Alanlı Sanat Eğitimi Yönteminin çocuğun resimsel yaratıcılığına getireceği katkıların cinsiyet değişkenine göre farklılaşıp farklılaşmadığının incelenmesidir. Bu araştırma ’Yarı Deneme Modellerinden’’ “Son Test Kontrol Gruplu Model” yöntemiyle yapılmıştır. Araştırmanın çalışma grubu 2013-2014 eğitim öğretim yılında Edirne ili Keşan ilçesi Rasim Ergene Ortaokulu’nda öğrenim gören 48 öğrenciden oluşmaktadır. Deney grubuna Çok Alanlı Sanat Eğitimine uygun öğretim yöntemleri, kontrol grubuna ise geleneksel öğretim yöntemleri uygulanmıştır. Araştırmaya dair verilerin elde edilmesinde araştırmanın amacı doğrultusunda uygulanan programdan sonra, Yolcu’nun (2001) geliştirdiği “Resimsel Yaratıcılık Testi” öğrencilere uygulanmıştır. Cinsiyet değişkenine göre farklılık analizlerinde Non parametrik testlerden olan Mann Whitney U testi kullanılmıştır. Araştırma sonucunda elde edilen verilere cinsiyet değişkenine göre bakıldığında, deney grubu kız öğrencilerin erkek öğrencilere göre ortalama puanlarının yüksek olmasından dolayı Çok Alanlı Sanat Eğitimi Yönteminin kızların resimsel yaratıcılık düzeylerini olumlu yönde etkilediğini söylemek mümkündür.

Kaynakça

• Argun, Y. (2012). Okul öncesi dönemde yaratıcılık ve eğitimi. İstanbul: Anı Yayıncılık.
• Artut, K. (2009). Sanat eğitimi kuramları ve yöntemleri. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Çapar, M. (2006). Temel eğitimde 9-12 yaş çocuklarda üç boyutlu çalışmaların yaratıcılık eğitimine etkisi. (Yayımlanmamış doktora tezi). Gazi Üniversitesi, Ankara.
• Demirel, Ö. (1993). Genel öğretim yöntemleri. Ankara: Usem Yayınları.
• Greer, D. (1984). Discipline-based art education: approaching art as a subject of study. Studies İn Art Education, 25 (4), s.212-218.
• Erinç, S. (2004). Sanatın boyutları. Ankara: Ütopya.
• Karasar, N. (2011). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Akademik.
• Kırışoğlu, O. (2005). Sanatta eğitim (Görmek öğrenmek yaratmak). Anakara: Pegama Yayıncılık.
• San, İ. (1979). Yaratıcılık iki düşünce biçimi ve çocuğun yaratıcılığı. Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 12 (4), s.77-190.
• San, İ. (1979). Sanatsal yaratma, çocukta yaratıcılık. Ankara: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
• Subaşı, S. (2014). Çok alanlı sanat eğitimi yönteminin çocuğun resimsel yaratıcılığına katkıları. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi, Çanakkale.
• Yolcu, E. (2001). Sol yanlı çocuklarda sanatsal yaratıcılık. (Yayımlanmamış doktora tezi). Marmara Üniversitesi, İstanbul.
• Yolcu, E. (2009). Sanat eğitimi kuramları ve yöntemleri. Ankara: Nobel.