AİLE İÇİNDE YAŞANAN ANLAŞMAZLIKLAR: EBEVEYNLERİN VE ÇOCUKLARIN GÖRÜŞLERİ

Yıl 2017, Cilt: 16 Sayı: 64-Ek Sayı, 1510 - 1530, 01.12.2017

Fatih Camadan , Zeki Karataş , Sakine Bozali

https://doi.org/10.17755/esosder.306804

Cited By: 1

Öz

tepkileri; sorunu doğrudan
deneyimleyen anne, baba ve çocukların öznel bakış açısıyla anlamaya
çalışmaktır. Aile içi ilişkileri deneyimleyen katılımcılarla derinlemesine
görüşmelerin yapıldığı bu araştırmada, nitel araştırma yaklaşımına dayalı durum
tespiti niteliğinde betimsel bir çalışma gerçekleştirilmiştir. Bu kapsamda 10
evli çift ve bu çiftlerin birer çocukları (5 kız ve 5 erkek) olmak üzere toplam
30 kişiyle yüz yüze görüşmeler yapılmıştır. Görüşmelerde çocuklar ve
anne-babalar için tasarlanan yarı yapılandırılmış görüşme formları
kullanılmıştır. Katılımcılardan elde edilen veriler içerik analizine tabi
tutularak kodlanmış ve bu kodlar ortak temalar altında sınıflandırılmıştır. Araştırmadan
elde edilen sonuçlara göre toplumun en küçük sosyal birimi olan ailede;
çocuklarla ilgili konular, olumsuz alışkanlıklar, tercihlerin farklı olması ve
sorumlulukların aksatılması konularında anlaşmazlıklar yaşandığı ve bu
anlaşmazlıklar karşısında aile bireylerinin uzlaşmacı tepkiler yerine,
saldırgan ve kaçınmacı tepkiler ortaya koydukları görülmüştür. Bu nedenle aile
üyelerinin doğru ve etkili iletişim becerileri geliştirebilmeleri için
psiko-sosyal açıdan desteklenmeleri gerektiği anlaşılmıştır. 

Anahtar Kelimeler

Aile, Aile İçi Anlaşmazlıklar, Ebeveyn

DISAGREEMENTS IN THE FAMILY: VIEWS OF PARENTS AND CHILDREN

Öz

The aim of this study is to
comprehend the disagreements arising in a family and reactions to these
disagreements from a subjective perspective of mothers, fathers, and children (5
female and 5 male) who directly experience the problem. The present study, in
which in-depth interviews were conducted with participants who have experienced
family relationships, is a descriptive study based on qualitative research
approach. Within this scope, face-to-face interviews were conducted with a
total of 30 people including 10 married couples and their children. In the
interviews, semi-structured interview forms developed for children and parents
were used. The data obtained from the participants were coded by content
analysis and these codes were classified under the common themes. According to
the study results, members of a family, which is the smallest social unit of
the society, have disagreements over children’s issues, negative habits, have
different preferences and interruption of responsibilities and they provoke
aggressive and avoidant reactions rather than reconciliatory reactions against
these disagreements. Therefore, it is seen that family members need to be
psycho-socially supported so that they can develop accurate and effective
communication skills.

Anahtar Kelimeler

Family, Disagreements in the Family, Parent

Kaynakça

• ASPB. (2015). Türkiye Boşanma Nedenleri Araştırması-2014. İstanbul: Çizge Tanıtım.
• Aydın, B. (2013). Çocuk ve Ergen Psikolojisi (4. b.). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
• Ayçiceçi Dinn, A. and Caldwell-Harris, C. L. (2016). How collectivism and family control influence depressıve symptoms ın Asian American and European American college students. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi (www.esosder.org). 15(57), 579-599.
• Babahanoğlu, R., & Özdemir, S. G. (2016). Aile İçi Şiddetin Çocuk Üzerindeki Etkisi Konusunda Sosyal Hizmet ve Hukuk Fakültesi Öğrencilerinin Görüşlerinin İncelenmesi. Hitit Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 9(2), 1067-1087.
• Balcı, S., & Yılmaz, M. (2000). Çocukları Anaokuluna Devam Eden Annelere Verilen İletişim Becerileri Eğitiminin Ailenin İşlevlerine Etkisi. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 2(14), 17-24.
• Başoğul, C., Lök, N., & Öncel, S. (2017). Çocukların Aile İçi Şiddetten Korunmasında Ailelere Yönelik Girişimler. Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar, 9(2), 123-135.
• Baumrind, D. (1971). Current Patterns of Parental Authority. Devolopmental Psychology Monograps, 4(2), 1-103.
• Becker, G. S. (1993). A Treatise on the Family. Cambridge: Harvard University Press.
• Berg, B. L., & Lune, H. (2015). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Konya: Eğitim Yayınevi.
• Carlson, M. J., Pilkauskas, N. V., McLanahan, S. S., & Brooks-Gunn, J. (2011). Couples as Partners and Parents Over Children's Early Years. Journal of Marriage and Family, 73(2), 317–334.
• Creswell, J. W. (2013). Nitel Araştırma Yöntemleri. (M. Bütün, & S. B. Demir, Çev.) Ankara: Siyasal Kitabevi.
• Cummings, E. M., & Davies, P. T. (2002). Effects of Marital Conflict on Children: Recent Advances and Emerging Themes in Process-Oriented Research. Journal of Child Psychology and Psychiatry, 43(1), 31-63.
• Cummings, E. M., & Davies, P. T. (2014). Çocuklar ve Evlilik Çatışması: Aile Anlaşmazlığı ve Çözümünün Etkisi. (G. Şendil, Çev.) Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
• Çağ, P., & Yıldırım, İ. (2013). Evlilik Doyumunu Yordayan İlişkisel ve Kişisel Değişkenler. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 4(39), 13-23.
• Demir, Ü. (2016). Sosyal Medya Kullanımı ve Aile İletişimi: Çanakkale’de Lise Öğrencileri Üzerine Bir Araştırma. Selçuk İletişim, 9(2), 27-50.
• Demirtaş-Zorbaz, S., & Korkut-Owen, F. (2013). Çocuklar İçin Aile İlişkileri Ölçeği’nin Geliştirilmesi. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 4(39), 58-67.
• El‐Sheikh, M., Buckhalt, J. A., Mark Cummings, E., & Keller, P. (2007). Sleep disruptions and emotional insecurity are pathways of risk for children. Journal of Child Psychology and Psychiatry, 48(1), 88-96.
• Güven, E., & Erden, G. (2014). Çocuğun Algıladığı Evlilik Çatışması ve Davranış Sorunları. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi, 14(32), 33-54.
• Hortaçsu, N. (2015). Zamanda Aile Ailede Zaman. Ankara: İmge Kitabevi Yayınları.
• Jenkins, J. M. (2000). Marital conflict and children's emotions: The development of an anger organization. Journal of Marriage and Family, 62(3), 723-736.
• Kaner, S., & Bayraklı, H. (2010). Aile Yılmazlık Ölçeği: Geliştirilmesi, Geçerliği ve Güvenirliği. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 11(2), 47-62.
• Kaya, K., & Tuna, M. (2010). Popüler Kültürün İlköğretim Çağındaki Çocukların Aile İçi İlişkileri Üzerindeki Etkisi. SDÜ Fen Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi(21), 237-256.
• Keçeli-Kaysılı, B. (2008). Akademik Başarının Arttırılmasında Aile Katılımı. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 9(1), 69-83.
• Kırık, A. M., Arslan, A., Çetinkaya, A., & Gül, M. (2015). A Quantitative Research on the Level of Social Media Addiction among Young People in Turkey. International Journal of Science Culture and Sport, 3(3), 108-122.
• Kocayörük, E. (2010). Ergen Gelişiminde Aile İşlevleri ve Baba Katılımı. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 4(33), 37-45.
• Krishnakumar, A., & Buehler, C. (2000). Conflict and Parenting Behaviors: A Meta-Analytic Review. Family Relations, 49(1), 25-44.
• Laursen, B. (1995). Conflict and Social Interaction in Adolescent Relationships. Journal of Research on Adolescence, 5(1), 55-70.
• Lenhart, A., Purcell, K., Smıth, A., & Zıckuhr, K. (2010). Social Media and Young Adults. Washington D.C.: Pew Research Center.
• Maccoby, E. E., & Martin, J. A. (1983). Socialization in the Context of the Family: Parent-Child Interaction. P. H. Mussen, & E. M. Hetherington içinde, Handbook of Child Psychology: Socialization, Personality and Social Development (s. 1-101). New York: Wiley.
• Manning, K. (1997). Authenticity in Constructivist Inquiry: Methodological Considerations Without Prescription. Qualitative Inquiry,, 3(1), 93-115.
• Mavili, A., Kesen, N. F., & Daşbaş, S. (2014). Aile Aidiyeti Ölçeği: Bir Ölçek Geliştirme Çalışması. Sosyal Politika çalışmaları Dergisi, 14(33), 29-45.
• McCoy, K. P., George, M. R., Cummings, E. M., & Davies, P. T. (2013). Constructive and Destructive Marital Conflict, Parenting, and Children's School and Social Adjustment. Social Development, 22(4), 641–662.
• Miles, M. B., & Huberman, A. M. (1994). Qualitative Data Analysis: An Expanded Sourcebook. California: Sage Publications.
• Nazlı, S. (2001). Aile Danışmanlığı. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Olson, D. H., Sprenkle, D. H., & Russell, C. S. (1979). Circumplex Model of Marital and Family Systems: I. Cohesion and Adaptability Dimensions, Family Types, and Clinical Applications. Family Process, 18(1), 3-28.
• Özer, A., & Cihan-Güngör, H. (2012). Yükleme Tarzları, Bağlanma Stilleri ve Kişilik Özelliklerine Göre Evlilik Uyumu. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8(2), 11-24.
• Özgan, H., Arslan, M. C., & Kara, M. (2014). Popüler Kültürün Öğrenci Davranışları Üzerinde Algılanan Etkileri. EKEV Akademi Dergisi, 18(58), 469-484.
• Papp, L. M., Cummings, E. M., & Goeke‐Morey, M. C. (2009). For richer, for poorer: Money as a topic of marital conflict in the home. Family relations, 58(1), 91-103.
• Sak, R., Şahin-Sak, İ. T., Atli, S., & Şahin, B. K. (2015). Okul Öncesi Dönem: Anne Baba Tutumları. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(3), 972-991.
• Santrock, J. W. (2012). Yaşam Boyu Gelişim: Gelişim Psikolojisi. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
• Semerci, Z. B. (2012). Birlikte Büyütelim: Çocuk Ruh Sağlığı (7. b.). İstanbul: Alfa Basım Yayım.
• Sezer, A., Kolaç, N., & Erol, S. (2013). Bir İlköğretim Okulu 4, 5, ve 6. Sınıf Öğrencilerinin Saldırganlık Düzeylerinin Anne Baba Tutumları ve Bazı Değişkenler ile İlişkisi. Marmara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 3(4), 184-190.
• Solmaz, B., Tekin, G., Herzem, Z., & Demir, M. (2013). İnternet ve Sosyal Medya Kullanımı Üzerine Bir Uygulama. Selçuk İletişim, 7(4), 23-32.
• Soylu, Y., & Kağnıcı, D. Y. (2015). Evlilik Uyumunun Empatik Eğilim, İletişim ve Çatışma Çözme Stillerine Göre Yordanması. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 5(43), 44-54.
• Şahin, S., & Aral, N. (2012). Aile İçi İletişim. Ankara Sağlık Bilimleri Dergisi, 1(3), 55-66.
• Taylor, S. E., Peplau, L. A. ve Sears, D. O. (2007). Sosyal Psikoloji (Çeviren: Ali Dönmez). Ankara: İmge Kitabevi.
• Thomas, K. W. (1976). Conflict and Conflict Management. M. D. Dunnette içinde, Handbook of Industrial and Organizational Psychology (s. 889-935). Chicago: Rand McNally.
• Tutarel-Kışlak, Ş., & Çavuşoğlu, Ş. (2006). Evlilik Uyumu, Bağlanma Biçimleri, Yüklemeler ve Benlik Saygısı Arasındaki İlişkiler. Aile ve Toplum, 3(9), 61-68.
• TÜİK. (2016). Aile Yapısı Araştırması-2016. 01 26, 2017 tarihinde Türkiye İstatistik Kurumu Haber Bülteni: http://www.tuik.gov.tr adresinden alındı
• Twenge, J. M., & Campbell, W. K. (2010). Asrın Vebası: Narsisizm İlleti. (Ö. Korkmaz, Çev.) İstanbul: Kaknüs Yayıncılık.
• Worden, M. (2013). Aile Terapisi: Temelleri. (T. Akbaş, Çev.) Adana: Nobel Kitabevi.
• Yıldırım, A., & Şimşek, H. (2008). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri (6. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Yıldız, M. A., & Baytemir, K. (2016). Evli Bireylerde Evlilik Doyumu ile Yaşam Doyumu Arasındaki İlişkide Benlik Saygısının Aracılığı. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 17(1), 67-80.