Ücret, gerek dünyada gerekse ülkemizde toplumun büyük bir kesimine hitap etmesi açısından büyük bir öneme sahiptir. Bu nedenle, Anayasada ve İş Kanununda, Ceza Kanununda ve çeşitli yönetmeliklerde ücreti düzenleyen ve koruyan hükümlere yer verilmiştir. Çalışanın ücretinin yeterliliği konusundaki tatmin olabilmesinin yanında, bu ücretinin korunması, yargısal çerçevede takibinin hızlı ve kolay olması da çalışanın memnuniyeti açısından büyük öneme sahiptir. Bu çalışmada, ücretin ulusal ve uluslar arası kaynakları ile yüksek yargıdaki dayanakları ele alınmıştır. Ücretin unsurları, özellikleri ile çeşitleri anlatılmaya çalışılmıştır. Ülkemizde uygulanmakta olan ücret sistemleri ve ücretin belirlenmesi ile ilgili hususlar ortaya konulmuştur. Daha sonra çalışmamızda ücretin ödenme yeri, şekli, zamanı ile ücrete ilişkin zamanaşımı konuları anlatılmıştır. Ücret güvencesi konu başlığının altında, ücretin haczedilmesi, devri, rehni ve takas edilmesi ile ilgili sınırlamalar ifade edilmiştir. Yine bu başlık altında ücretin ödenmemesi halinde işçinin sahip olduğu haklar ortaya konmaya çalışılmıştır. Daha sonra, asgari ücret başlığı altında, asgari ücretin unsurları, tespitine ilişkin hususlar ile asgari ücreti tespit eden komisyon ele alınmıştır. Son olarak da ücreti koruyan Türk Ceza Kanunu hükümleri üzerinde durularak Türk İş Hukukunda işçinin emeğinin karşılığı olan ve iş sözleşmesinin bir unsuru olan ücret konusu anlatılmış olmaktadır.

• KAYNAKÇAAkyiğit, E. (2005). “Ücreti geciken işçinin çalışmaktan kaçınması”. Legal İş Hukuku ve Sosyal Güvenlik Hukuku Dergisi. S.5. s.1339-1370.Akyiğit, E. (2014). İş Hukuku 10. Baskı. Ankara: Seçkin Yayınevi.Akyiğit, E. (2008). İçtihatlı ve açıklamalı 4857 sayılı iş kanunu şerhi 3. Baskı 2. Cilt. Ankara: Seçkin Yayınevi.Alper, Y., Kılkış, İ. (2015), İş ve sosyal güvenlik hukuku. Bursa: Dora Yayınevi.Bilgili, Ö. (2011). “İstirahatlı işçiye ücreti tam olarak ödenir mi”. Legal İş Hukuku ve Sosyal Güvenlik Hukuku Dergisi. S.32. s.16-26.Centel, T. (1987). İş hukukunda ücret. İstanbul: Türkiye Denizciler Sendikası Yayınları.Centel, T. (1994). İş hukuku bireysel iş hukuku. İstanbul: Beta Yayınevi.Çalışma hayatı ile ilgili Yargıtay kararları 2000-2005. (2006). Ankara: Kamu-İş Yayınları.Çalışma ve Toplum. (2009). S.21.Çalışma ve Toplum. (2011). S.30.Çalışma ve Toplum. (2013). S.38.Çalışma ve Toplum. (2017). S.52.Çalışma ve Toplum. (2018). S.58.Çelik, N., Caniklioğlu, N., Canbolat, T. (2016). İş hukuku dersleri. İstanbul: Beta Yayınevi.Çenberci, M. (1972). 1475 Sayılı İş kanunu şerhi. Ankara: Sevinç Matbaası.Demircioğu, M., ve Centel, T. (2015). İş hukuku. İstanbul: Beta Yayınevi.Eyrenci, Ö., Taşkent, S., Ulucan, D. (2006). Bireysel iş hukuku yenilenmiş 3. Bası. İstanbul: Legal Yayınevi.Gülver, E. (2010). “Ücret kesme cezası”. Legal İş Hukuku ve Sosyal Güvenlik Hukuku Dergisi. S.28. s.1367-1393.Korkmaz, A. ve Avsallı, H. (2012). “Türkiye’de asgari ücretin hukuksal yönü”. Uluslar arası Alanya İşletme Fakültesi Dergisi, C.4, S.2, s.151-162.Korkusuz, R. (2004). “İş hukukumuzda yeni bir kurum: ücret garanti fonu”. Legal İş Hukuku ve Sosyal Güvenlik Hukuku Dergisi. S.4. s.1328-1345.Narmanlıoğlu, Ü. (2014). İş hukuku ferdi iş ilişkileri I. İstanbul: Beta Yayınevi.Özdemir, E. (2005). “Ücret artışında eşitlik ve adalet”. Legal İş Hukuku ve Sosyal Güvenlik Hukuku Dergisi.S.5. s.252-263.Sümer, H., H. (2017). İş hukuku gözden geçirilmiş 22. Baskı. Ankara: Seçkin Yayınevi.Süzek, S. (2017). İş hukuku 13. Baskı (Tıpkı Basım). İstanbul: Beta Yayınevi.Terzi, S., Kılıç, M. (2009). “Ücretin ödenmesi, ispatı, gününde ödenmemesi ve sonuçları”. Legal İş Hukuku ve Sosyal Güvenlik Hukuku Dergisi. S.23. s.1037-1072.Tunçomağ, K., Centel, T. (2005), İş hukukunun esasları. İstanbul: Beta Yayınevi.Ulucan, D. (2005). “Ücreti zamanında ödenmeyen gazeteciye geciken her gün için ödenmesi gereken yüzde beş faizin Anayasaya uygunluğu sorunu”. Legal İş Hukuku ve Sosyal Güvenlik Hukuku Dergisi.S.6. s.528-533.