A THEORETICAL RECOMMENDATION ON WHICH LANGUAGE LEVEL TO BEGIN PROFESSIONAL TURKISH AS A FOREIGN LANGUAGE

Yıl 2023, Cilt: 22 Sayı: 86, 534 - 559, 04.04.2023

Kemal Mutlu Meltem Ekti

https://doi.org/10.17755/esosder.1210263

Öz

In recent years, Turkish has become a language of great importance among international languages (due to economic, military, political, educational, etc). Learners who want to learn Turkish in Türkiye or in their own country for different reasons generally receive "general Turkish" education in language teaching centers. However, since this situation does not adequately meet the different language learning needs of different target groups, it is thought that Turkish education should be given to the mentioned groups for specific purposes. Therefore, in this study, it is aimed to offer a suggestion that the mentioned education, teaching of professional Turkish which is accepted as a sub-branch of Turkish teaching for special purposes, should be started from the B1 level, not after the C1 or the C2 level. This study was patterned with a survey model. The data of the study was obtained by the document analysis technique, one of the qualitative research methods. In the study, primarily, descriptors of the professional field and language in the Common European Framework of Reference (CEFR) were determined, and then new descriptors that could be gained in the aforementioned field were determined based on the characteristics of the professional language. Identified descriptors were added to the tables and evaluations were made by associating them with professional Turkish teaching as a foreign language. In light of the evaluations, it has been concluded that professional Turkish teaching as a foreign language can be started at the B1 level.

Anahtar Kelimeler

Professional Turkish, level, foreign language, teaching

YABANCI DİL OLARAK MESLEKİ TÜRKÇE ÖĞRETİMİNİN HANGİ DİL DÜZEYİNDE BAŞLANABİLECEĞİNE İLİŞKİN KURAMA DAYALI BİR ÖNERİ

Öz

Son yıllarda Türkçe, uluslararası diller arasında (ekonomik, askeri, siyasi, eğitim gibi nedenlerle) büyük öneme sahip bir dil haline gelmiştir. Farklı nedenlerle Türkiye’de veya kendi ülkelerinde Türkçe öğrenmek isteyen öğreniciler genellikle dil öğretim merkezlerinde “genel Türkçe” eğitimi almaktadır. Ancak bu durum, farklı hedef grupların farklı dil öğrenme ihtiyaçlarını yeterince karşılamadığı için sözü edilen gruplara özel amaçlar için Türkçe eğitimin verilmesi gerektiği düşünülmektedir. Bu nedenle bu çalışmada, özel amaçlar için Türkçe öğretiminin bir alt dalı olarak kabul edilen mesleki Türkçe öğretiminin C1 veya C2 düzeyi sonrasında değil; sözü edilen öğretime B1 düzeyinden itibaren başlatılması gerektiğine ilişkin bir öneri sunulması amaçlanmıştır. Bu çalışma, tarama modeliyle desenlenmiştir. Çalışmanın verileri, nitel araştırma yöntemlerinden doküman analizi tekniğiyle elde edilmiştir. Çalışmada öncelikle, Avrupa Ortak Başvuru Metninde (AOBM) yer alan mesleki alan ve dile dair tanımlayıcılar tespit edilmiş, sonrasında mesleki dilin özelliklerinden hareketle sözü edilen alana dair kazanım olabilecek yeni tanımlayıcılar belirlenmiştir. Belirlenen tanımlayıcılar tablolara eklenmiş ve yabancı dil olarak mesleki Türkçe öğretimiyle ilişkilendirilerek değerlendirmeler yapılmıştır. Yapılan değerlendirmeler ışığında yabancı dil olarak mesleki Türkçe öğretiminin B1 düzeyinden itibaren başlatılabileceği sonucuna ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Mesleki Türkçe, Seviye, Yabancı Dil, Öğretim

Kaynakça

• Avrupa Konseyi. (2021). Diller için Avrupa ortak başvuru metni; öğrenme, öğretme ve değerlendirme, tamamlayıcı cilt, (çev. MEB Komisyonu). Ankara: Pozitif Matbaa (Orijinal yayın tarihi, 2021).
• Baştürkmen, H. (2006). Ideas and options in English for specific purposes. London: Lawrence Erbaum Associates.
• Çangal, Ö. ve Başar, U. (2016). Türkçe Öğrenen İranlılar İçin Turizm Türkçesi Öğretim Programı, Terimler sözlüğü ve Konuşma Kılavuzu Denemesi. Turkish Studies, 11(3), s. 707-734.
• Dudley-Evans, T. (1998). An Overview of ESP in the 1990s. The Japan Conference on English for Specific purposes proceedings içinde (FL 025 575). Eric veritabanından indirilmiştir. ERIC: ED424775
• Dudley-Evans, T. ve St. John, M. J. (1998). Developments in English for specific purposes: A Multi-Disciplinary Approach. Cambridge: Cambridge University Press.
• Durmuş, M. (2018). Dil öğretiminin temel kavramları üzerine düşünceler: Yabancılara Türkçe öğretimi mi, yabancı dil veya ikinci dil olarak Türkçe öğretimi mi? Türk Bilig, 35, 181-190.
• Dursun, A. ve Sallabaş, M. E. (2021). Paydaşların Görüşlerine Göre Sağlık Bilimi Lisans Programı Öğrencilerine Yönelik Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğretimi. Türkiye Eğitim Dergisi, 6 (2), s. 427443.
• Ekiz, D. (2015). Bilimsel araştırma yöntemleri (4. Baskı). Ankara: Anı Yayıncılık.
• Flowerdew, J. ve Peacock, M. (Eds.) (2001). Research perspectives on English for academic purposes. Cambridge: Cambridge University Press.
• Gillett, A. J. (1989). Designing an EAP course: English language support for further and higher education. Journal of Further and Higher Education, 13(2), 92-104.
• Goldenberg, C. ve Coleman, R. (2010). Promoting academic achievement among English learners: A guide to the research. Thousand Oaks, CA: Corwin Press.
• Hoffmann, L. (1984). Kommunikationsmittel Fachsprache. Berlin: Akademie-Verlag.
• Hutchinson, T. ve Waters, A. (1987). English for specific purposes. Great Britain: Cambridge University Press.
• Johns, A. M. (2013). The history of English for specific purposes research. B. Paltridge & S. Starfield. (Eds.), The handbook of English for specific purposes, 5-30. Sussex: Wiley Blackwell.
• Karasar, N. (1994). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: 3A Araştırma Eğitim Danışmanlık Ltd.
• Kurt, V. (2020). Yabancılar İçin Özel Amaçlı Türkçe Öğretimi, İş Türkçesi. Adana: Karahan Kitabevi. Millî Eğitim Bakanlığı (MEB). Öğretim Programları. (2022). Erişim 1 Mayıs 2022, http://mufredat.meb.gov.tr/Programlar.aspx
• Möhn, D. ve Pelka, R. (1984). Fachsprachen: Eine Einführung. Tübingen: Niemeyer.
• Munby, J. (1978). Communicative syllabus design. Cambridge: Cambridge University Press.
• Richards, J, C. ve Schmidt, R. (2010). Dictionary of language teaching & applied linguistics. Harlow: Longman.
• Rincke, K. (2010). Alltagssprache, Fachsprache und ihre besondere Bedeutungen für das Lernen, Zeitschrift für Didaktik der Naturwissenschaften; 16, 235-260.
• Roelcke, T. (2010). Fachsprachen. 3. Baskı. Berlin: Erich Schmidt Verlag.
• Strevens, P. (1977). Special purpose language learning: A perspective. Language Teaching and Linguistic, 10, s. 145-163. Erişim: 01.08.2022, http://journals.cambridge.org/LTA
• Şen, E. (2015). İktisadi ve İdari Bilimler Türkçesinin incelenmesi ve yabancı dil olarak Türkçe Öğretiminde kullanımı (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
• Türk Dil Kurumu (TDK). Türk Dil Kurumu Sözlükleri. (2022). Erişim: 19 Nisan 2022, https://sozluk.gov.tr/
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2011). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınevi.
• YTB Uluslararası Öğrenci Hareketliliği. (2022). Erişim: 1 Aralık 2022. https://www.ytb.gov.tr/uluslararasi-ogrenciler/uluslararasi-ogrenci-hareketliligi
• YTB’den Uluslararası Öğrencilere Akademik Türkçe Desteği. (2018). Erişim: 2 Mayıs 2022, https://www.ytb.gov.tr/haberler/ytbden-uluslararasi-ogrencilere-akademik-turkce-destegi
• Yüksek Öğretim Kurumu (YÖK). Mezvuat (2022). Erişim: 20 Nisan 2022, https://www.yok.gov.tr/kurumsal/mevzuat
• Zwiers, J. (2014). Building academic language: Meeting common core standards across disciplines, grades 5-12. San Francisco: CA: Jossey-Bass.