DEVELOPMENT OF AN INNOVATIVE THINKING TENDENCY SCALE FOR PRE-SCHOOL TEACHERS

Yıl 2023, Cilt: 13 Sayı: 1, 233 - 253, 25.01.2023

Büşra Bilir Ufuk Akbaş Nilüfer Darıca

https://doi.org/10.17943/etku.1133711

Öz

OKUL ÖNCESİ ÖĞRETMENLERİNE YÖNELİK İNOVATİF DÜŞÜNME EĞİLİMİ ÖLÇEĞİNİN GELİŞTİRİLMESİ

Öz

Çalışmanın amacı okul öncesi öğretmenlerine yönelik inovatif düşünme eğilimi ölçeğini geliştirmektir. Araştırmanın modeli temel araştırma olarak planlanmıştır. Araştırmada yer alan katılımcılar, Türkiye’de resmi ve özel anaokullarında çalışan\çalışmayan 787 öğretmendir. Geliştirilen ölçeğin ölçüt bağıntılı geçerliğini test etmek için “Bireysel Yenilikçilik Ölçeği” ve “Değişime Direnç Ölçeği” kullanılmıştır. Verilerin analizinde açımlayıcı faktör analizi (temel eksenler), doğrulayıcı faktör analizi, Spearmen sıra farkları korelasyon kat sayısı, iç tutarlılık anlamındaki güvenirlik için de Cronbach Alfa kat sayısı hesaplanmıştır. Çalışmanın sonucunda 10 maddeden oluşan tek boyutlu bir ölçek geliştirilmiştir. Varyansın %38’ini açıklayan ölçeğin Cronbach α kat sayısı .85’tir. Doğrulayıcı faktör analizi sonuçları model–veri uyumunun sağlandığını göstermektedir (CMIN/DF=2.41, CFI=.98, GFI=.96, NNFI=.97 ve RMSEA=.06) Ölçekten alınan puanlar ile Bireysel Yenilikçilik Ölçeği puanları arasında pozitif yönde orta düzey (.67), Değişime Direnç Ölçeği ile ise negatif yönde orta düzey (-.31) korelasyonlar elde edilmiştir. 14 gün arayla gerçekleştirilen uygulamalardan elde edilen puanlar arasında .92 (p<.05) düzeyinde korelasyon tespit edilmiştir. Sonuç olarak, geliştirilen “Okul Öncesi Öğretmenlerine Yönelik İnovatif Düşünme Eğilimi Ölçeği”nin eğitim araştırmalarında kullanılmaya uygun psikometrik özelliklere sahip olduğu görülmüştür.

Anahtar Kelimeler

inovatif düşünme; ölçek geliştirme; okul öncesi öğretmenleri; inovasyon; yenilikçilik., inovatif düşünme, ölçek geliştirme, okul öncesi öğretmenleri, inovasyon, yenilikçilik

Kaynakça

• Akkaya, D. (2016). İlköğretim 7. sınıf öğrencilerinin inovasyon becerilerinin değerlendirilmesi [Yüksek Lisans tezi, Adnan Menderes Üniversitesi].
• Alkan, M. (2014). Girişimcilerin girişimcilik, inovasyon yapma, inovatif düşünce ve inovatif girişimcilik düzeylerinin incelenmesi [Yüksek Lisans tezi, Hasan Kalyoncu Üniversitesi].
• Anderson, N., Potočnik, K., & Zhou, J. (2014). Innovation and creativity in organizations: A state-of-the-science review, prospective commentary, and guiding framework. Journal of management, 40(5), 1297-1333.
• Barak, M., Morad, S., & Ragonis, N. (2014). Students’ innovative thinking and their perceptions about the ideal learning environment. In The 8th International Conference on Knowledge Management in Organizations (s. 111-125). Springer, Dordrecht.
• Bayrakçı, M. ve Eraslan, F. (2014). Ortaöğretim okul yöneticilerinin inovasyon yeterlilikleri. Sakarya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, (28), 96-135.
• Büyüköztürk, Ş. (2009). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem A.
• Büyüköztürk, Ş. (2016). Veri Analizi El Kitabı. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
• Büyüköztürk, Ş. (2020). Sosyal Bilimler için Veri Analizi El Kitabı (27. Baskı). Anakara: Pegem Akademi Yayıncılık.
• Christensen, C. M., Raynor, M. E., Dyer, J., & Gregersen, H. (2011). Disruptive Innovation: The Christensen Collection (The Innovator's Dilemma, The Innovator's Solution, The Innovator's DNA, and Harvard Business Review article" How Will You Measure Your Life?")(4 Items). Harvard Business Press.
• Cohan, A. & Honigsfeld, A., (Eds.). (2012). Breaking the mold of education for culturally and linguistically diverse students. R&L Education.
• Crocker, L., & Algina, J. (1986). Introduction to classical and modern test theory. Holt, Rinehart and Winston, 6277 Sea Harbor Drive, Orlando, FL 32887.
• Cronbach, L. J. (1984). A research worker's treasure chest. Multivariate behavioral research, 19(2-3), 223-24.
• Çalışkan, A. (2019). Değişime Direnç: Bir Ölçek Uyarlama Çalışması. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 24(2), 237-252.
• Ekiz, D. (2015). Bilimsel Araştırma Yöntemleri (6. Baskı). Ankara: Anı Yayıncılık.
• Elçi, Ş. (2011). Gelecek için eğitim programları ve politikaları. TED (Ed.), Uluslararası eğitim forumu II: Eğitimde inovasyon içinde (69-73), Ankara: İşkur Matbaacılık Kağ. San. ve Tic. Ltd. Şti.
• Gümüştekin, T. (2009), ‘Bir Zorunluluk Olarak Kamuda İnovasyon’, Bilgiçağı Dergisi, 5(59), (56-59).
• Hu, L. T., & Bentler, P. M. (1999). Cutoff criteria for fit indexes in covariance structure analysis: Conventional criteria versus new alternatives. Structural equation modeling: a multidisciplinary journal, 6(1), 1-55.
• Hurt, H. T., Joseph, K., & Cook, C. D. (1977). Scales for the measurement of innovativeness. Human Communication Research, 4(1), 58-65.
• Keleşoğlu, S. ve Kalaycı, N. (2017). Dördüncü sanayi devriminin eşiğinde yaratıcılık, inovasyon ve eğitim ilişkisi. Yaratıcı Drama Dergisi, 12(1), 69.
• Kılıçer, K. (2016). Bilgisayar ve öğretim teknolojileri eğitimi öğretmen adaylarının bireysel yenilikçilik profilleri [Doktora tezi, Anadolu Üniversitesi].
• Kılıçer, K. ve Odabaşı, H. F. (2010). Bireysel Yenilikçilik Ölçeği (BYÖ): Türkçeye uyarlama, geçerlik ve güvenirlik çalışması. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 38(38), 150-164.
• Kocasaraç, H. ve Karataş, H. (2018). Yenilikçi Öğretmen Özellikleri: Bir Ölçek Geliştirme Çalışması. Uşak Üniversitesi Eğitim Araştırmaları Dergisi, 4(1), 34-57.
• Lawshe, C. H. (1975). A quantitative approach to content validity. Personnel psychology, 28(4), 563-575.
• Looney, J. W. (2009). Assessment and Innovation in Education. 24. Paris, Fransa: OECD Education Working Papers. doi:http://dx.doi.org/1.1787/222814543073
• MEB, (2009). Matematik dersi öğretim programı ve kılavuzu (1.2.3.4.5. Sınıflar). Ankara.
• Oreg, S. (2006). Personality, context, and resistance to organizational change. European journal of work and organizational psychology, 15(1), 73-101.
• Partnership for 21st Century Skills (2010). Framework for 21st century learning. 02.04.2022’de www.p21.org.’den alınmıştır. Pehlivanoğlu, S.S. (2011, 14 Ocak). Eğitimde İnovasyon Formu, Türkiye.
• Ritchhart, R. (2004). Creative teaching in the shadow of the standards. Independent School, 63(2), 32-41.
• Rogers, E. M. (1995). Lessons for guidelines from the diffusion of innovations. The Joint Commission journal on quality improvement, 21(7), 324-328.
• Rogers, E. M. (2003). Diffusion of innovations (5. bs.). New York: Free Press.
• Romer, P. (2007). Türkiye inovasyonla nasıl kalkınacak. Türkiye 2. İnovasyon Konferansı içinde (s. 93-108). İstanbul: Turkishtime.
• Simmons, R., & Thompson, R. (2008). Creativity and performativity: The case of further education. British Educational Research Journal, 34(5), 601-618.
• Todman, J., & Dugard, P. (2007). Approaching multivariate analysis: a guide for psychology. Psychology press.
• Usher, M., & Barak, M. (2018). Peer assessment in a project-based engineering course: comparing between on-campus and online learning environments. Assessment & Evaluation in Higher Education, 43(5), 745-759.
• Usluel, Y. K. & Mazman Akar, S. G. (2010). Eğitimde yeniliklerin yayılımı, kabulü ve benimsenmesi sürecinde yer alan öğeler: bir içerik analizi çalışması. Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 39(3), 60-74.