Singers or Photographs? The Disciplined Body in Turkish Classical Music Choirs*

Yıl 2024, Cilt: 7 Sayı: 2, 393 - 419, 30.11.2024

Gizem Nur Copçuoğlu

Öz

This article scrutinizes the limited and disciplined body movement within contemporary Turkish classical makam music choirs and ensembles, drawing insights from the author’s ethnographic study in Istanbul. The goal of the article is to raise questions about the extent to which Turkish makam music singing is embodied and how external entities, beyond the singers themselves, contribute to shaping this embodiment. In order to demonstrate the variety of body language used by singers and investigate the fundamental causes of this controlled and restricted body movement, this article will examine the historical, sociomusical, and structural elements that contribute to this shared body language among Turkish makam music singers. Employing a participant-observer approach within the framework of autoethnographic research, the study investigates the bodily, psychological, and musical experiences encountered while singing in a choir. Interviews conducted with fellow choir members further illuminate their personal experiences. Findings indicate that, in addition to the inherent musical features—such as slow rhythmic cycles, elongated syllables, intricate lyrics, and melancholic makams—singers limit their bodily movements due to multiple influences, including socio-political efforts to restore and modernize the music of a post-imperial republic. To compensate for this physical restraint, they rely on facial expressions, subtle gestures, and most importantly, vocal expression.

Anahtar Kelimeler

Singing, Turkish classical music, choir, embodiment, discipline.

Şarkıcı mı Fotoğraf mı? Klasik Türk Müziği Korolarındaki Disiplinli Beden

Öz

Bu makale, yazarın İstanbul'daki etnografik çalışmasından yararlanarak, çağdaş Türk klasik makam müziği koroları ve toplulukları içindeki sınırlı ve disiplinli beden hareketlerini derinlemesine incelemektedir. Makalenin temel amacı, Türk makam müziği şarkıcılığının ne ölçüde bedenselleştiği ve müziğin dışındaki etkenlerin bu bedenselleşmenin şekillenmesine nasıl katkıda bulunduğu hakkında önemli sorular ortaya atmaktır. Şarkıcılar tarafından kullanılan beden dilinin çeşitliliğini göstermek ve bu kısıtlı beden hareketinin temel nedenlerini araştırmak amacıyla, bu makale Türk makam müziği şarkıcıları arasındaki ortak beden diline katkıda bulunan tarihsel, sosyo-müzikal ve yapısal unsurları inceleyecektir.

Otoetnografik araştırma çerçevesinde katılımcı-gözlemci yaklaşımını benimseyen bu çalışma, bir koroda şarkı söylerken karşılaşılan bedensel, psikolojik ve müzikal deneyimleri detaylı bir şekilde araştırmaktadır. Diğer koro üyeleriyle yapılan röportajlar, onların kişisel deneyimlerini ve bu deneyimlerin anlamlarını daha da aydınlatmaktadır. Bulgular, ağır usuller, uzun heceler, genellikle Osmanlı Türkçesiyle yazılmış sözler ve melankolik makamlar gibi müzikal özelliklerin yanı sıra, şarkıcıların, Osmanlı dönemi müziğini restore etme ve modernleştirme çabaları da dahil olmak üzere çeşitli etkenler nedeniyle beden hareketlerini sınırladığını göstermektedir. Bu fiziksel kısıtlamayı telafi etmek için, şarkıcılar yüz ifadelerine, küçük jestlere ve en önemlisi vokal ifadeye başvurmaktadır.

Anahtar Kelimeler

şarkı söyleme, koro, beden, disiplin, klasik türk müziği

Kaynakça

• Aksoy, B. (1994). Avrupalı Gezginlerin Gözüyle Osmanlı’da Musiki. IFstanbul: Pan Yayıncılık.
• Ayas, O. G. (2013). Klasik Tü rk Mü ziğ i Geleneğ inde Sü reklilik ve Değ işim: Erken Cumhuriyet Dönemi Mü zikte Batılılaşma Politikalarına Karşı Uyum ve Direnç Ob rüntü leri. Dissertation. Istanbul University Social Sciences Institute.
• Cusick, S. G. (1994). Feminist Theory, Music Theory, and the Mind/Body Problem. Perspectives of New Music, 32(1), 8–27. https://doi.org/10.2307/833149
• Çetinkaya, Y. (1999). Müzik Yazıları. IFstanbul: Kaknü s yayınları.