AMİBİYAZİS TANISINDA NATİV-LUGOL, SEDİMANTASYON VE TRİKROM BOYAMA YÖNTEMLERİNİN KARŞILAŞTIRILMASI

Yıl 2007, Cilt: 16 Sayı: 1, 49 - 56, 01.03.2007

Niğmet Gözkenç İzzet Şahin Süleyman Yazar

Öz

Entamoeba histolytica bütün dünyada görülmekte fakat prevalansı ülkeden ülkeye, bölgeden bölgeye değişmektedir. Ülkemizde de amibiyazis nispeten yaygın olarak bulunmakta ve halk sağlığı sorunu olarak önemini korumaktadır. Bu çalışmada Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi Parazitoloji Anabilim Dalı’na başvuran hastalardan temin edilen dışkılarda nativ-lugol, sedimantasyon ve trikrom boyama yöntemleri ile amibiyazisin karşılaştırmalı tanısının yapılması amaçlanmıştır. Çalışmada 1000 dışkı örneği incelenmiştir. Direkt nativ-lugol yöntemiyle hazırlanan preparatların 11’inde (%1,1), sedimantasyon sonrası nativ-lugol yöntemiyle hazırlanan preparatların 13’ünde (%1,3) E. histolytica/E. dispar pozitif bulunmuştur. Direkt trikrom boyama yöntemiyle incelenen preparatların 9’unda (%0,9), sedimantasyon sonrası trikrom boyama yöntemiyle incelenen preparatların ise 12’sinde (%1,2) E. histolytica/E. dispar pozitif bulunmuştur. Amibiyazis tanısında kullanılan yöntemler arasında en kolay, en az zaman alan, aynı zamanda en ucuz olan yöntemin nativ-lugol yöntemi olduğu saptanmıştır. Formol-etil asetat çoklaştırma yönteminin E. histolytica/E. dispar kistlerinin görülme sıklığını artırması nedeniyle ve trikrom boyama yönteminin de E. histolytica/E. dispar’ın diğer organizmalardan kesin olarak ayrımını sağlaması nedeniyle spesifik tanı amacıyla kullanılmasının gerekli olduğu sonucuna varılmıştır

Anahtar Kelimeler

E. histolytica/E. dispar, nativlugol yöntemi, formol-etil asetat sedimantasyon yöntemi, trikrom boyama yöntemi

Comparison of Saline-Iodine Preparation, Sedimentation and Trichrome Stain Method in Diagnosis of Amoebiosis

Öz

Entamoeba histolytica is found throughout the world but prevalence changes from country to country, and region to region. Amoebiosis is relatively common in our country and is an ongoing community health problem. In the present study, we aimed to determine the comparative diagnosis of amoebiosis with nativelugol, sedimentation and trichrome stain methods in patients applying to Erciyes University, Medical Faculty, Parasitology Department. In this study, 1000 stool samples were analyzed. Of the total 1000, 11 (1,1%) stool samples were examined directly with saline-iodine preparations and 13 (1,3%) examined after sedimentations were found positive for E. histolytica/E. dispar. Nine (0,9%) stool samples were examined directly with trichrome staining method and 12 (1,2%) were examined in the same method after sedimentation, and were found positive for E. histolytica/E. dispar. Nativ-lugol is the easiest, least timeconsuming and the cheapest method for the diagnosis of amoebiosis. The formol-ethil asetat concentration method increases the occurrence of E. histolytica/E. dispar cysts, whereas the trichrome staining method precisely differentiates E. histolytica/E. dispar from other organisms. As a result, trichrome staining method is more beneficial in specific diagnosis

Anahtar Kelimeler

E. histolytica/E. dispar, nativ-lugol method, formol-ethil asetat sedimentation method, trichrome staining method

Kaynakça

• Garcia LS, Bruckner DA. Intestinal Protozoa Amebea, Collection, preservation and shipment of fecal specimens; macroscopic and microscopic examination of fecal specimens, Diagnostic Medical Parasitology, Second Edition American Society for Microbiology DC Press, Washinghton 1993, pp 6-540.
• Reed SL. Entamoeba histolytica and other intestinal amoebae. In: Gorbach SL, Bartlett JG, Blacklow NR(eds), Infectious Diseases 2nd ed. WB Saunders CO, Philadelphia 1998, pp 2393-2397.
• Petri WA. Recent advances in amebiasis. Critical Rev in Clin Lab Sci 1996, 33:1-37.
• Saygı G. Temel Tıbbi Parazitoloji. Esnaf Ofset Matbaası Sivas 1998, ss 25-31.
• Radvin JI. Pathogenesis of Disease Caused by Entamoeba histolytica: Studies of adherence, secreted toxins and contact-dependent cytolysis. Rev Infect Dis 1986,8(2):247-260.
• İnceboz T. Bağırsak Amoebiosisi (Entamoeba histolytica) Tanısı İçin Hazırlanmış ELISA Kitlerinin Tanı Değerlerinin Araştırılması. Doktora Tezi, Ege Ün. Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İzmir 1998.
• Aykan B, Çağlar K, Kuştimur S. Gaita Örneklerindeki Protozoonların Trikrom Boyası Kullanılarak Değerlendirilmesi. T Parazitol Derg 2005,29(1):34-38.
• Ustun S, Dagci H, Aksoy U, Guruz Y, Ersoz G. Prevalence of amebiasis in inflammatory bowel disease in Turkey. World J Gastroenterol 2003,9(8):1834-5.
• Haque R, Faraque ASG, Hahn P, Lyerly DM, Petri WA Jr. Entamoeba histolytica and Entamoeba dispar Infection in Children in Bengladesh. J Infect Dis 1997,175:734-736.
• Zeyrek FY, Özbilge H, Yüksel MF, Zeyrek CD, Sırmatel F. Şanlıurfa’ da Parazit Faunası ve ELISA Yöntemi ile Dışkıda Entamoeba histolytica/Entamoeba dispar sıklığı. Türk Parazitoloji Dergisi 2006,30(2):95-98.
• Garcia LS, Brewer TC, Bruckner DA. A comparison of the formalin-eter concentration and trichrome-stained smear methods for the recovery and identification of intestinal protozoa. Am J Med Technol 1979,45 (11):932-5.
• Öztürk C, Delialioğlu N, Aslan G, et al. Mersin Bölgesinde Barsak Parazitlerinin Prevalansı ve Dağılımı: Mersin Üniversitesi ve Devlet Hastanesi Mikrobiyoloji Laboratuarına ait Sonuçlar. Türk Parazitoloji Dergisi 2001,25(4):355-358.
• Tanyüksel M, Petri JWA. Laboratory diagnosis of amebiasis. Clin Microbiol Rev