YEREL YÖNETİMLERDE KARAR VERME SÜREÇLERİ VE ADEM-İ MERKEZİLEŞME

Yıl 2021, Cilt: 5 Sayı: Özel Sayı 1, 137 - 157, 01.03.2021

Ali Yeşildal

Öz

Dünyanın dört bir yanında ülkeler, hükümet sistemlerini demokratikleştirmeyi amaçlayan bir dizi yapı, kurum ve kuralı benimsemeye çalışmaktadır. Bu çabaların çoğu Adem-i merkeziyetçiliği içermektedir. Adem-i merkeziyetçilik, yukarıdan aşağıya yönelik bir süreçtir; yani sorumluluğu merkezden alt düzey yönetime devretmek isteyen hükümetler tarafından yönlendirilir. Zaman zaman operasyonel alanlarını ve takdir yetkilerini genişletme niyetiyle yerel yönetimler tarafından aşağıdan yukarıya veya yerel düzeyde kamu hizmeti sunumunda ortak olarak hareket eden sivil toplum kuruluşları ve kar amacı gütmeyen kuruluşlar tarafından teşvik edilmektedir. İtici güç ne olursa olsun, Adem-i merkeziyetçiliğin olmazsa olmaz unsur olan demokratikleşme için bir yol olduğu düşünülmektedir.

Anahtar Kelimeler

YEREL YÖNETİMLER, KÜRESELLEŞME, ADEM-İ MERKEZİLEŞME, KARAR VERME

Kaynakça

• Kalkan, A. ve Alparslan, A. M. (2009). Şeffaflık, iletişim ve hesap verebilirliğin yerel yönetim başarılarına etkileri. Sosyal Ve Beşeri Bilimler Dergisi, Cilt 1, Sayı 1.
• Güven, A. ve Karkacıer, A. ve Şimşek, T. (2017). Merkezileşme yerelleşme tartışmaları kapsamında yerel yönetimlerde vesayet denetimi sorunu. Bilgi Ekonomisi ve Yönetimi Dergisi, Cilt: XII Sayı: II s.190
• Bovaird, T. (2005). Public Governance: balancing stakeholder power in a network society. International Review of Administrative Sciences, 71(2): 217–228.
• Campbell, A. (1995). Regional Power in the Russian Federation. Local Government in Eastern Europe: Establishing Democracy at the Grassroots, Edited by: Coulson, A. 145–167. Aldershot: Edward Elgar.
• Deininger, K. ve Paul M. (2005). Does greater accountability improve the quality of public service delivery? evidence from Uganda. World Development, Vol. 33, No. 1, 171-191.
• Devas, N., Amis, P., Beall, J., Grant, U., Mitlin, D., Nunan, F. ve Rakodi, C. (2004). Urban governance, voice and poverty in the developing World. London: Earthscan.
• Gaulė, E. (2010). Public governance decentralization modelling in the context of reforms. Public Policy and Administration, Vol.32/3.
• Eraslan L..(1992). İşletme yönetiminde yetki devrinde rol oynayan faktörler ve yöneticilerin tutumu. İstanbul Üniversitesi, İstanbul.
• Schuurman, F. J., (1997). The decentralisation discourse: post‐fordist paradigm or neo‐liberal cul‐de‐sac?. The European Journal of Development Research, Volume 9, Issue 1, 150-166
• Güven, A. (2013). Yönetim organları ve türleri. (Edt: Yücetürk, E. ve Öğe, H.S). Yönetim Bilimi. Lisans Yayıncılık, İstanbul
• http://www.decentralization.net/2018/06/relations-between-ngos-and-local-governments/, Erişim: 11/10/2020
• http://www1.worldbank.org/publicsector/decentralization/admin.htm#top, Erişim: 09/10/2020.
• https://advocacy.thp.org/2016/11/decentralization-the-key-to-local-development/#:~:text=Decentralization%20is%20a%20key%20element,community%20than%20their%20centralized%20government, Erişim: 11/09/2020.
• https://advocacy.thp.org/2016/11/decentralization-the-key-to-local-development/#:~:text=Decentralization%20is%20a%20key%20element,community%20than%20their%20centralized%20government., Erişim: 05/10/2020.
• https://dzone.com/articles/evolving-from-decentralization-to-centralization-b, Erişim: 11/10/2020.
• ILO. (2001). The impact of decentralization and privatization on municipal services. Report for discussion at the joint meeting on the impact of decentralization and privatization on municipal services. Sectoral Activities Programme, JMMS, Geneva
• Jenkins, R. ve Goetz, A. M. (1999). Accounts and accountability: theoretical implications of the right-to-information movement in India. Third World Quarterly, 20(3): 603–622
• Loughlin, J. (1996). Europe of the regions and the federalization of Europe. Publius, 26(4): 141–62.
• Doğan M. (2013), Yerel yönetimlerde açıklık politikaları. Öneri. C.10.S.40. Temmuz.
• Karaarslan, M. (2007). Türkiye’de yerel yönetimler reformu bağlamında yerel yönetimlerin özerkliği ve denetimi. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Hukuku (İdare Hukuku) Anabilim Dalı. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Ankara.
• Mewes K. (2011). Decentralization: concepts and definitions. Decentralization on the example of the Yemeni water sector. VS Verlag für Sozialwissenschaften. https://doi.org/10.1007/978-3-531-93051-0_4
• Devas N. ve D. Simon (2006). Local democracy and the challenges of decentralising the state: an ınternational perspective. Local Government Studies, Vol 32, Issue 5: Local Government in Central and Eastern Europe, 677-695.
• Pickvance, C. (1997). Decentralization and democracy in Eastern Europe: a sceptical view. environment and planning C. Government and Policy. 15: 129–142
• Bardhan P. ve Mookherjee D. (2006). Decentralization and local governance in developing countries: a comparative perspective, MIT Press. USA.
• Rondinelli, D. A. (1981). Government decentralization in comparative perspective: developing countries. International Review of Administrative Science, 47(2).
• Keleş, R. (2000). Yerinden yönetim ve siyaset, Genişletilmiş 4. Basım, Cem Yayınevi, İstanbul.
• Swianiewicz, P. (2002). Consolidation or fragmentation? The size of local governments in central and eastern europe. Budapest: LGI – Open Society Institute. Hungary.
• UNCDF (United Nations Capital Development Fund). (2010). Global forum on local development report — pursuing the mdgs through local government. https://sustainabledevelopment.un.org/index. php?page=view&type=400&nr=360&menu=35, Erişim: 11/09/2020.
• UNDP (1997), Decentralized governance programme: strengthening capacity for people -centered development, management development and governance division, Bureau for Development Policy, September.