Yöneticilerin rasyonel karar vermelerinde sportif sermayelerinin etkisi var mıdır: Bir değerlendirme

Yıl 2024, Cilt: 8 Sayı: 15, 75 - 86

Neslihan Duman

https://doi.org/10.62666/eujmr.1581527

Öz

Önceden belirlenmiş bir amaca ulaşmak için birbirinden farklı eylemler ve davranış şekillerinden yapılan seçim olan karar verme olgusu ile bireysel yaşamda olduğu gibi çalışma yaşamında da sıklıkla karşılaşılmaktadır. Rasyonel karar verme ise eldeki tüm alternatiflerin değerlendirilerek kaynakların amaca en uygun şekilde bir araya getirilmesi ile mümkün olmaktadır. Bu sebeple, asli görevi karar vermek olan yöneticiler için rasyonel karar vermeyi daha verimli ve etkin kılacak sistemler (bireysel özellikler, iş koşulları, çevresel etmenler vs) önemli olmaya başlamıştır. Fiziksel faydaları yanında kazandırdığı sosyal faydalar birey ile birlikte çevresini ve dolayısıyla toplumu da etkileyeceği için sportif sermayenin de bu sistemlerden biri olduğu düşünülmektedir. Bu sebeple çalışmanın amacı, sportif sermayenin yöneticilerin rasyonel karar vermesine etkilerini değerlendirmektir. Sportif sermaye literatürdeki yeni kavramlardandır. Kendi alanında bile çok az çalışmaya konu olmakla birlikte yönetim disiplininde sportif sermaye ile ilgili yerli veya yabancı çalışmaya rastlanmamıştır. Dolayısıyla bu çalışmanın yönetim literatürüne önemli katkıları olacağı düşünülmektedir.

Anahtar Kelimeler

Sportif sermaye, rasyonel karar verme, yönetici.

Kaynakça

• Adatepe, E. (2023). Sosyal Sermaye İnşasında Spor. Beden Eğitimi ve Spor Araştırmaları 2023-7: 8-19.
• Baker, W. E. (1990). Market Networks and Corporate Behavior. American Journal of Sociology, 96 (3): 589-625.
• Bakioğlu, A., & Demiral, S. (2013). Okul yöneticilerinin belirsizlik durumlarını algılama ve karar verme tarzları. Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 38(38), 9-36.
• Barthkus & J. H. Davis , (eds) (2010). Social Capital: Reaching Out, Reaching In, Cheltenham: Edward Elgar, 239–259.
• Başgelen, N. (2009). Antik Çağ Kent Yaşamında Kamusal Spor Mekânları ve Anadolu Gymnasionları Genel Bir Bakış, Arkeoloji ve Sanat Yayınları, İstanbul, 1-54.
• Bhandari, H., & Yasunobu, K. (2009). Human values, social capital and sustainable development: A cross-country analysis from Asia (No. 62). Japan International Research Center for Agricultural Sciences (JIRCAS), 1-114.
• Bilen, G. (2023). Stratejik Yönetim Yaklaşımı Olarak Balanced Scored, İçinde Yalçın, İ. ve Bayram, A. (Eds.). Post Modern Yönetim Yaklaşımları, Nobel Yayınevi. 229-246.
• Carlson, R., & Scott, L. (2005). What is the status of high school athletes eight years after their seinor year? (Statistics in Brief No. 2005-303). Washington DC: Natioal Center for Education Statistics, 1-19.
• Cevizli A. (2005). Paradigma Felsefe Sözlüğü. 6. Baskı. İstanbul: Paradigma Yayınları. İstanbul Entegre Matbaacılık Anonim Şirketi, 1300-1307.
• Coalter, F. (2007). Sports Clubs, Social Capital and Social Regeneration:‘Ill-Defined İnterventions with Hard to Follow Outcomes’?. Sport in Society, 10(4), 537-559.
• Coakley, J. (2011). Sport Specialization And Its Effects. Learning Culture Through Sports: Perspectives on Society and Organized Sports, 7-17.
• Cosgrave, J. (1996). “Decision Making in Emergencies”, Disaster Prevention and Management, 5(4), 28 – 35.
• Çavuş, F. M. (2008). Karar Verme, Karar Destek Sistemleri ve Yönetsel Etkinlik. Akademik Bakış Dergisi, 15, 1-18.
• Çelikten, M., Giliç, F., Çelikten, Y., & Yıldırım, A. (2019). Örgüt Yönetiminde Karar Verme Süreci: Bitmeyen Bir Tartışma. Mersin University Journal of the Faculty of Education/Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 15(2). 581-589.
• Çolakkadıoğlu, O. (2012). Ergenlerde Karar Verme Ölçeği'nin Ortaöğretim Öğrencileri İçin Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması/The Relıabılıty And Valıdıty Study Of Adolescent Decısıon Makıng Questıonnaıre For The Hıgh School Students. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 9(19), 387-403.
• Daft, R. L. (2010), Understanding the Theory and Design of Organizations, 10th Edition. USA: South-Western Cengage Learning. 319-358.
• Davis, J. H., & Bartkus, V. O. (2009). 13. Organizational Trust And Social Capital. Reaching Out, Reaching In, 319.
• Demiral, A. G. M. (2007). Türkiye’de Sosyal Sermaye Kapsamında Sivil Toplum Kuruluşları (Stk)’Nın Sürdürülebilir Sosyo-Ekonomik Kalkınma Sürecindeki Rolü. 3-22.
• Doğan, H. (2014). Çağdaş Kariyer Karar Verme Yaklaşım ve Modelleri-nin İncelenmesi. OPUS-Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 4(6), 100-130.
• Eren E. (2001): Örgütsel Davranış ve Yönetim Psikolojisi. Beta Basım Yayım Dağıtım A.Ş.: İstanbul.
• Gerşil, G. S. & M. Aracı (2011), “Sosyal Sermayenin Güven Unsurunun İşgörenlerin Performansı Üzerine Etkileri”, Çalışma ve Toplum, 1,39-74.
• Grootaert, C., (1998), “Social Capital: The Missing Link?”, The World Bank, Social Development Department, Social Capital Working Paper Series, 3, 1-7.
• Güçlü, A. Uzun, A. Uzun, S. Yolsal, Ü.H. (2008). Felsefe Sözlüğü, Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları
• Harrıson, E. F. (1996). “A Process Perspective on Strategic Decision Making”, Management Decision, 34(1), 46 – 53.
• İçerli, L. & Bilen, G. (2023). Stratejik Yönetimde Rekabet Stratejileri ve Rekabet Analizi Teknikleri Üzerine Bir Değerlendirme, İçinde Karabulut, Ş. (Ed.). Teori ve Uygulamada Yönetim, Strateji, Organizasyon Analizleri. Ekin Yayınevi, 133-147.
• Karaoğlu, B., & Pepe, O. (2020). Üniversite öğrencilerinin yaratıcılık ile duygu yönetim düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Akdeniz Spor Bilimleri Dergisi, 3(1), 72-81.
• Krajewski, L. J., Ritzman, L. P., & Malhotra, M. K. (2013). Operations management. Pearson Education UK.
• Köse, E. (2019). Karar Verme Tarzları ile Sorun Çözme Becerileri Arasındaki İlişkinin Araştırılması. Journal of Aksaray University Faculty of Economics & Administrative Sciences/Aksaray Üniversitesi Iktisadi ve Idari Bilimler Fakültesi Dergisi, 11(4). 50-52.
• Küçük, V., & Koç, H. (2003). Psiko-Sosyal Gelişim Süreci İçerisinde İnsan ve Spor. 2-9.
• Lawson, H. A. (2005). Empowering People, Facilitating Community Development and Contributing to Sustainable Development: The Social Work of Sport, Exercise and Physical Education Programs. Sport, Education and Society, 10(1), 135-160.
• Mercan, Y., & Çetin, O. (2022). Green supplier selection with integrated multi-criteria decision making techniques. Trakya Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi E-Dergi, 11(1), 42-61.
• Milana, E., & Maldaon, I. (2015). Social Capital: A Comprehensive Overview at Organizational Context. Periodica Polytechnica Social and Management Sciences, 23(2), 133-141. https://doi.org/10.3311/PPso.7763
• Nahapiet, J., & S.Ghoshal (1998), “Social Capital, Intellectual Capital, and the Organizational Advantage,” Academy of Management Review, 23(2): 242-266.
• Nas, S. (2010). Karar Verme Stillerine Bilimsel Yaklaşımlar. Dokuz Eylül Üniversitesi Denizcilik Fakültesi Dergisi, 2(2), 43-65.
• Özcan, Ş. (2021). Etkili kriz yönetimi. İksad Yayınevi, 10.
• Özkalp, E. (1991). Örgütlerde grupların karar verme teknikleri. Anadolu Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 9(1), 311-320.
• Özmen, T. (2019). Proaktif kişiliğin sporcuların psikolojik iyi oluş düzeyine etkisi (Master's thesis, İstanbul Gelişim Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü). 5-10.
• Paksoy, H.M. & Gül, M. (2019). “Sosyal Sermaye Üzerine Bir Araştırma”, International Journal of Disciplines Economics & Administrative Sciences Studies (ISSN:2587-2168), 5(13), 21-332.
• Pehlivan, E., & Akpınar, Ö. (2022). Çok kriterli karar verme teknikleri ile TARSİM özelinde bir uygulama. Başkent Üniversitesi Ticari Bilimler Fakültesi Dergisi, 6(2), 132-151.
• Robbins, S. P., & Coulter, M. (2012). Management. [Eleventh edition]. New Jersey: Prentice Hall.72-190.
• Robbins, S. & Judge, T. (2015). Örgütsel Davranış. Çev. Ed. (Erdem, İ). Nobel Yayıncılık, 14. Basımdan çeviri. 612-615.
• Rowe, N. F. (2017). Sporting Capital: Transforming Sports Development Policy and Practice. Routledge.1-13. Samah, I. H. A., Abd Rashid, I. M., Abashah, A. N., & Basri, H. H. (2017). Youth's Sport Participation and Social Character in Malaysia. International Journal Of Information, Business and Management, 9(2), 158.
• Savaşkan, E. (2020). Davranışsal Ekonomi Yaklaşımında Yönetim ve Karar Verme Olgusu. Turizm Ekonomi ve İşletme Araştırmaları Dergisi, 2(1), 61-73.
• Sivri, S., & Özbek, O. (2019). Sosyal Sermayeden Sportif Sermayeye. Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 17(1), 156-166.
• Spaaij, R. (2009). The Social Impact of Sport: Diversities, Complexities and Contexts. Sport in Society, 12(9), 1109-1117.
• Stark, D. R. (2017). A Qualitative Examination of the Social Manifestations of Participating in Fantasy Sports (Doctoral Dissertation, University of Kansas).
• Stempel, C. (2006). Televised sports, masculinist moral capital, and support for the US invasion of Iraq. Journal of Sport and Social Issues, 30(1), 79-106.
• Şan, M. K. (2007) Bilgi Toplumuna Geçişte Sosyal Sermayenin Taşıdığı Önem ve Türkiye Gerçeği. Bilgi Ekonomisi ve Yönetimi Dergisi, 2(1), 70-94.
• Şan, M. K. & Akyiğit, H. (2015), Sosyal Sermaye Tartışmaları ve Türkiye’de Sosyal Sermayenin Ölçülmesi Sorunu. Selçuk Ün. Sos. Bil. Ens. Der. (34), 123-134.
• Wei, J. Z. (2010). Sport Participation and Social Capital-Based on the Investigation of Urban Residents. Tsinghua University (People'sRepublic of China) DAI-C 75/02. Dissertation Abstracts International, https://search. proquest. com/docview/1869987624.
• Yi, J. S., & Park, S. (2003). Cross-cultural differences in decision-making styles: A study of college students in five countries. Social Behavior and Personality: An international journal, 3(1), 35-47.
• Yücel, Ş. (2024). Karar Verme Teknikleri Üzerinde Yapılan Çalışmaların Bibliyometrik Analizi. Akademik Araştırmalar ve Çalışmalar Dergisi (AKAD), 16(30), 153-172.