Öz
Sabık Başbakan Mario Draghi’nin erken gidişinin tetiklediği İtalya’da Eylül seçim sonuçları tahmin edilebilirdi. Fratelli d’Italia(İtalya’nın Kardeşleri), Lega(Lig) ve güçten düşen Forza Italia’dan(Haydi İtalya) oluşan aşırı sağ koalisyon tartışmasız bir zafer kazanırken, Yeşiller ve İtalyan Solu (SI) tarafından desteklenen merkez sol Demokrat Parti (PD) beklenenden de kötü bir performans sergiledi.
İtalya tarihinin en kısa seçim kampanyası, dokuz yıl içinde bir kez daha düzene en çok karşı çıkan partiyi ödüllendirerek sona erdi. 2013’teki 5 Yıldız Hareketi(M5S) ve 2018’deki Lega gibi, parlamentodaki en büyük parti olarak İtalya’nın Kardeşleri de siyasetin uçlarından çıktı.
O zamandan beri haklarında pek çok şey yazılsa da, sağ kanadın ne olduğunu -bunun aslında kısmen sol kanadın ne olduğuyla ilgisini- hatırlamak önemli olduğu gibi, solun kendisini güvenilir bir aday olarak sunmakta neden bu kadar olağanüstü bir şekilde başarısız olduğunu incelemeye değer.
Anahtar Kelimeler
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Uluslararası İlişkiler |
| Bölüm | ÇEVİRİ |
| Çevirmenler |
Onur Karadal Bu kişi benim |
| Yayımlanma Tarihi | 1 Eylül 2022 |
| Gönderilme Tarihi | 15 Ağustos 2022 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2022 Sayı: 16 |
- Makale Dosyaları