BibTex RIS Kaynak Göster

TÜRK KAMU KURUMLARINDA LİYAKATİN ETKİN HALİNE GETİRİLEBİLMESİ ADINA BİR ÖNERİ: EMNİYET TEŞKİLATI ÖRNEĞİ

Yıl 2016, Cilt: 5 Sayı: 1, 98 - 113, 01.06.2016

Öz

Gelişmiş ülkelerin kamu kurumlarında yüzyılı aşkın suredir yaygın bir biçimde tatbik edilen liyakat sistemi, gelişmekte olan ülkelerde kamuya ait kuruluşların çok azında ve yüzeysel olarak uygulanmaktadır. Türk Kamu Yönetiminin nüfus ve bütçe olarak en büyük üçüncü kamu örgütü emniyet teşkilatı da bu uygulamalarının bazılarından müstesna değildir. Bu kurumun personel rejimi de beklenenin aksine yer yer kayırmacılık sistemini kullanmakta ve rütbe terfilerinde liyakate gerektiği oranda yer vermemektedir. Türkiye’nin ve dünyanın birçok değişik yerinde birbirinden farklı rütbe ve çalışma sistemleri içinde çalışan on binlerce rütbeli emniyet mensubunun aynı anda ve aynı rütbeleri kanunen hak etmesi, hem temel hak ve özgürlükler bağlamında, hem de yönetsel alanda problemler oluşturmaktadır. Liyakatin olmaması özellikle üst kademe yöneticiler ve kurum personeli arasında kopukluk oluşturarak emniyet hizmetlerinin verimsizliğine yol açmaktadır. Makalede bu verimsizliğin giderilmesi adına liyakati temel alan bir takım rütbe terfi yönetmeliği önerileri dile getirilmiştir.

Kaynakça

  • Aydın, A. H. (1996-97), “Efficiency and Effectiveness of the Turkish Police”, Turkish Public Administration Annual, 22-23, (1996/1997), 95-105.
  • Aykaç, B. (1990). Personel Yönetiminde Yeterlik İlkesi. Amme İdaresi Dergisi, IV, 23: 91-109.
  • Brewer, G., Selden, S., Facer, R. (2002), “Individual conceptions of public service motivation”, Public Administration Review, 60(3), 254-264.
  • Bingöl, D. (2006), İnsan Kaynakları Yönetimi, (6. Baskı). İstanbul: Arıkan.
  • Dahl, R. (1947), “The Science of Public Administration: Three Problems”, Public Administration Review, 7, 1 -11.
  • Danıştay (2012) İkinci Daire Esas No:2011/12141, Karar No: 2012/3254
  • Derdiman R. (2000), “Emniyet Teşkilatında Atama ve Yer Değiştirme Üzerine Düşünce ve Öneriler”, Polis Dergisi, 6(23), 88.
  • Derdiman, R. (2005), “Emniyet Teşkilatında Teklifli Atamalar ve Memur Güvenliği İlişkisi”, Polis Bilimleri Dergisi, 7(3), 29-41.
  • Emniyet Hizmetleri Sınıfı Mensupları Atama Ve Yer Değiştirme Yönetmeliği (1992) Resmi Gazete, 11/09/1992, Kanun Numarası: 21342.
  • Emniyet Hizmetleri Sınıfı Personeli Rütbe Terfileri Ve Değerlendirme Kurullarının Çalışmalarına İlişkin Yönetmelik, (2001) Resmi Gazete, 10/08/2001, Kanun Numarası: 24489.
  • Emniyet Teşkilatı Kanunu (1937), Resmi Gazete, 12/06/1937, Kanun Numarası: 3201
  • Gaines, L., Van Tubergen, L., Paiva, M. (1984), “Police officer perceptions of promotion as a source of motivation”, Journal of Criminal Justice, 12(3), 265-275.
  • Kellough, E., Coleman, S. (2003), “The reinvention of public personnel administration: An analysis of the diffusion of personnel management reforms in the states”, Public Administration Review, 63(2), 165–76.
  • Kula, S., Sahin, I. (2015), “The impacts of occupational stress on the work-related burnout levels of Turkish National Police members”, International Journal of Public Policy, 11(4-6), 169-185.
  • Ostrom, V. (1974), The intellectual crisis in American Public Administration. Alabama: University of Alabama Press.
  • Polis Memurlarının Komiser Yardımcılığı Rütbesine Yükselme Sınavı Ve Kursuna Dair Yönerge (2003) İçişleri Bakanlığı, 17/09/2003, http://www.memurlar.net/haber/218985/, (Erişim Tarihi: 11.09.2012).
  • Riccucci, N., Naff, K., Shafritz, J., Rosenbloom, D. (2007), Personnel Management in Government: Politics and Process, 6th edition, New York: Taylor and Francis.
  • Rosenbloom, D. (2008), “The Politics-Administration Dichotomy in U.S. historical context”, Public Administration Review, 68(1), 57-60.
  • Sabuncuoğlu, Z. (1997), Personel Yönetimi: Politika ve Yönetsel Teknikler. 8. Baskı, Bursa: Bursa Teknik.
  • Sahin, B., Unlu, A. (2011), “Governance Implications in Turkish Criminal Justice System”, Turkish Journal of Police Studies, 13 (2), 29-48.
  • Şahin, B. (2014), “Kamu tercihi teorisi ışığında adli kolluk sorunsalı ve emniyette sivil analizi”, İnsan Hakları Yıllığı, 31, 95-110.
  • Şahin, B. ve H. B. Kara (2016), “Kamu Kurum ve Kuruluşlarına Duyulan Güveni Etkileyen Faktörler Üzerine Nicel Bir İnceleme”, Gaziantep University Journal of Social Sciences, 15(2),347-358.
  • Şahin, B. (2016a), “Kamu Personel Sisteminde işe Girme Ve Yükselmede Çağdaş Liyakat Kavramları”, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 25 (1), 231-242.
  • Şahin, B. (2016b), “Comparative Analysis of New Public Management Policies of Developed and Developing Countries”, New Public Management in Turkey: Local Government Reform (Ed.) Y. Demirkaya, ISBN: 978-1- 4987-4215-3, 267-285, Taylor&Francis: London.

A SUGGESTION TO APPLY MERIT SYSTEM IN TURKISH ADMINISTRATIVE SYSTEM: TURKISH NATIONAL POLICE EXAMPLE

Yıl 2016, Cilt: 5 Sayı: 1, 98 - 113, 01.06.2016

Öz

M erit system, adopted in many public administration organizations of developed countries for more than a century, is utilized by only several Turkish public organizations cursorily. Turkish National Police TNP is the third largest public organization by budget and by number of staff however it is no exception to this rule. Unfortunately, TNP personnel administration system also utilizes spoils system and almost never applies merit system in promotion-in-rank. Thousands of police supervisors work in immensely diversified environments in Turkey and in the international organizations, nonetheless; administrative law provides the same ranks for the same intervals for all of them, which creates problems related to fundamental human rights and managerial aspects. Non-application of merit causes ineffectiveness and inefficiency in the organization since upper level managers do not know what to do in their new departments. The article suggests several examples of law enforcement promotion guidelines and regulations in order to eradicate this inefficiency

Kaynakça

  • Aydın, A. H. (1996-97), “Efficiency and Effectiveness of the Turkish Police”, Turkish Public Administration Annual, 22-23, (1996/1997), 95-105.
  • Aykaç, B. (1990). Personel Yönetiminde Yeterlik İlkesi. Amme İdaresi Dergisi, IV, 23: 91-109.
  • Brewer, G., Selden, S., Facer, R. (2002), “Individual conceptions of public service motivation”, Public Administration Review, 60(3), 254-264.
  • Bingöl, D. (2006), İnsan Kaynakları Yönetimi, (6. Baskı). İstanbul: Arıkan.
  • Dahl, R. (1947), “The Science of Public Administration: Three Problems”, Public Administration Review, 7, 1 -11.
  • Danıştay (2012) İkinci Daire Esas No:2011/12141, Karar No: 2012/3254
  • Derdiman R. (2000), “Emniyet Teşkilatında Atama ve Yer Değiştirme Üzerine Düşünce ve Öneriler”, Polis Dergisi, 6(23), 88.
  • Derdiman, R. (2005), “Emniyet Teşkilatında Teklifli Atamalar ve Memur Güvenliği İlişkisi”, Polis Bilimleri Dergisi, 7(3), 29-41.
  • Emniyet Hizmetleri Sınıfı Mensupları Atama Ve Yer Değiştirme Yönetmeliği (1992) Resmi Gazete, 11/09/1992, Kanun Numarası: 21342.
  • Emniyet Hizmetleri Sınıfı Personeli Rütbe Terfileri Ve Değerlendirme Kurullarının Çalışmalarına İlişkin Yönetmelik, (2001) Resmi Gazete, 10/08/2001, Kanun Numarası: 24489.
  • Emniyet Teşkilatı Kanunu (1937), Resmi Gazete, 12/06/1937, Kanun Numarası: 3201
  • Gaines, L., Van Tubergen, L., Paiva, M. (1984), “Police officer perceptions of promotion as a source of motivation”, Journal of Criminal Justice, 12(3), 265-275.
  • Kellough, E., Coleman, S. (2003), “The reinvention of public personnel administration: An analysis of the diffusion of personnel management reforms in the states”, Public Administration Review, 63(2), 165–76.
  • Kula, S., Sahin, I. (2015), “The impacts of occupational stress on the work-related burnout levels of Turkish National Police members”, International Journal of Public Policy, 11(4-6), 169-185.
  • Ostrom, V. (1974), The intellectual crisis in American Public Administration. Alabama: University of Alabama Press.
  • Polis Memurlarının Komiser Yardımcılığı Rütbesine Yükselme Sınavı Ve Kursuna Dair Yönerge (2003) İçişleri Bakanlığı, 17/09/2003, http://www.memurlar.net/haber/218985/, (Erişim Tarihi: 11.09.2012).
  • Riccucci, N., Naff, K., Shafritz, J., Rosenbloom, D. (2007), Personnel Management in Government: Politics and Process, 6th edition, New York: Taylor and Francis.
  • Rosenbloom, D. (2008), “The Politics-Administration Dichotomy in U.S. historical context”, Public Administration Review, 68(1), 57-60.
  • Sabuncuoğlu, Z. (1997), Personel Yönetimi: Politika ve Yönetsel Teknikler. 8. Baskı, Bursa: Bursa Teknik.
  • Sahin, B., Unlu, A. (2011), “Governance Implications in Turkish Criminal Justice System”, Turkish Journal of Police Studies, 13 (2), 29-48.
  • Şahin, B. (2014), “Kamu tercihi teorisi ışığında adli kolluk sorunsalı ve emniyette sivil analizi”, İnsan Hakları Yıllığı, 31, 95-110.
  • Şahin, B. ve H. B. Kara (2016), “Kamu Kurum ve Kuruluşlarına Duyulan Güveni Etkileyen Faktörler Üzerine Nicel Bir İnceleme”, Gaziantep University Journal of Social Sciences, 15(2),347-358.
  • Şahin, B. (2016a), “Kamu Personel Sisteminde işe Girme Ve Yükselmede Çağdaş Liyakat Kavramları”, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 25 (1), 231-242.
  • Şahin, B. (2016b), “Comparative Analysis of New Public Management Policies of Developed and Developing Countries”, New Public Management in Turkey: Local Government Reform (Ed.) Y. Demirkaya, ISBN: 978-1- 4987-4215-3, 267-285, Taylor&Francis: London.
Toplam 24 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Research Article
Yazarlar

Bahadır Şahin Bu kişi benim

İsmail Şahin Bu kişi benim

Yayımlanma Tarihi 1 Haziran 2016
Yayımlandığı Sayı Yıl 2016 Cilt: 5 Sayı: 1

Kaynak Göster

APA Şahin, B., & Şahin, İ. (2016). TÜRK KAMU KURUMLARINDA LİYAKATİN ETKİN HALİNE GETİRİLEBİLMESİ ADINA BİR ÖNERİ: EMNİYET TEŞKİLATI ÖRNEĞİ. Ekonomi Ve Yönetim Araştırmaları Dergisi, 5(1), 98-113.