DENİZLİ HULUSİ ORAL EVİ YAPISAL BOZULMALAR VE KORUMA SORUNLARI

Yıl 2018, Cilt: 2 Sayı: 1, 11 - 31, 09.01.2018

Hicran Hanım Halaç Özge Ceylin Yıldırım Mazlum Kalak

Öz

Geçmişten
günümüze hızla değişim sürecinde olan kentler, sosyal, siyasi, ekonomik,
tarihsel ve kültürel gelişimlerin bütünüdür. Tarihsel süreçte yaşamış birçok
toplumun kültürel izlerini barındıran kentsel mekânlar, gündelik yaşantının
içerisinde kent kimliği ve toplum belleği açısından öneme sahiptir.
Küreselleşmenin beraberinde getirdiği değişimler sonucunda mekânların yok
oluşuna, kollektif belleğin değerini yitirmesine, kimliğin zedelenmesi ile tek
tipleşen kentler oluşmakta ve bu durum tartışma konusu haline gelmektedir.

Tek
tipleşen kentlerden biri olan Denizli, birçok medeniyete ev sahipliği yapmış ve
bünyesinde inançlarının, bilgilerinin ve geleneklerinin bir yansıması olarak
betimlenen somut ve somut olmayan kültürel miras değerlerini barındırmaktadır.
Ancak, biriktirdiği bu değerler 1950 yılları sonrasında küreselleşmenin
etkisiyle hızla yok olmaya başlamıştır. Bu nedenle çalışmada Denizli kent
merkezinde bulunan, kent kimliği ve kent belleği açısından önemli bir yeri olan
tescilli taşınmazlardan Hulusi Oral Evi ele alınmıştır.

Çalışma
kapsamında, Denizli geleneksel konut dokusunun genel özelliklerine değinilerek
kent genelinde cihannüma bulundurmasıyla tek örnek olan Hulusi Oral evi
incelenmiştir. Bu bağlamda kent hafızasında farklı bir yeri olan Hulusi Oral
Evi’nin tarihçesi, mimari özellikleri ve günümüzde kaderine terk edilmiş
olmanın neden olduğu yapısal bozulmalara ve yapının koruma sorunlarından
bahsedilmektedir. Yapılan çalışma; alan çalışmaları, erişilebilen kurum
arşivleri ve literatür çalışmasıyla desteklenerek yürütülmüştür. Çalışma
sonucunda,  Hulusi Oral evi özelinde
tarihi yapılarda terkten kaynaklı oluşan problemler ortaya konulmuş ve
yıkılmaya yüz tutmuş bu yapının kent belleğindeki önemi vurgulanmıştır.

Anahtar Kelimeler

Denizli Geleneksel Konut, Hulusi Oral Evi, Bellek, Yapısal Bozulma

Kaynakça

• Aydın Kültür Varlıklarını Koruma Bölge Kurulu Müdürlüğü
• Başoğlan Avşar,Ö.(2014). Denizli Geleneksel Konut Mimarisinin Değişim Sürecinin Altıntop Mahallesi Örneğinde İrdelenmesi. Artium, 2(2), 165-179.
• Bektaş, C. (1977). Denizli Depremi Öncesi, Deprem Sonrası. Mimarlık Dergisi, 77/4, s. 52-55.
• Bektaş, C.(2007), “Denizli‟nin Geleceği”, Uluslar arası Denizli ve Çevresi Tarih ve Kültür Sempozyumu Bildiriler Kitabı, PAU Fen Edebiyat Fakültesi Tarih Bölümü Yayınları: 1, s. 264-272, Denizli.
• Gökçe, T. (2000). XVI. Ve XVII. Yüzyıllarda Lazikiyye (Denizli) Kazası, TTK Yayınları, Ankara.
• Gürdal, E. (1984). Yapıda Koruma Kavramı ile Koruyucu Sistemler, Yapı Koruyucuları Semineri, YEM Yayınları, İstanbul.
• İnceoğlu, N. (2000). Geleneksel Türk Mimarisi Denizli. İstanbul: Tasarım Yayın Grubu.
• Marım, R.E. (2000). Eski Denizli Evleri Denizli Geleneksel Konut Mimarisinin Şehrin Gelişimi ve Değişimiyle Oluşan Yeni Yapısı. Yüksek Lisans Tezi. İstanbul: Yıldız Teknik Üniversitesi.
• Milli Eğitim Bakanlığı. (2003). İnşaat Teknolojisi Taş Bozulmalarını Teşhis Etme. Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı.
• Kiper, P. (2004). Küreselleşme sürecinde kentlerimize giren yeni tüketim mekanları ve yitirilen kent kimlikleri. Planlama, TMMOB Şehir Plancıları Odası Yayını, s.14.
• Yoldaş, Ahmet (2009), Geçmişten Bugüne Denizli Kenti ve Mimarlığı”, İzmir’in artalandaki Kentlerde Mimarlık, s.39-45, Ankara: Mimarlar Odası İzmir Şubesi Yayınları.
• Yurt Ansiklopedisi(1982). Denizli. Cilt 3, Anadolu Yayıncılık, İstanbul.