Brain, Consciousness and Causal Powers

Yıl 2024, , 117 - 146, 15.07.2024

Aslı Üner Kaya

https://doi.org/10.58634/felsefedunyasi.1476056

Öz

Searle claims that 'the brain causes consciousness' in the first premise of the Chinese Room Argument he designed against the possibility of strong artificial intelligence. According to Searle, the causal relationship between the brain and consciousness is an empirical fact. In order for the brain to causally bring about consciousness, it must have the minimum power to do so. Based on this premise, his conclusion is that only systems with causal power equal to that of the brain can be conscious. In other words, a necessary condition for any artificial system to be conscious is that it has sufficient causal power to create consciousness. This is a fact of how nature works, and any system that can have consciousness must have at least as many “threshold causal powers” as the brain. For example, artificial hearts are not produced from muscle tissue. No matter what material the artificial heart is made of, what is important is that it has causal powers at least at the threshold level of the causal powers the heart has to pump blood. Similarly, an artificial brain made of a material other than neurons could generate consciousness if it had threshold causal powers. Searle thus completely excludes the possibility that artificial systems or non-human entities with less power than brains are conscious. Searle also frequently uses this claim against her philosophical opponents to demonstrate the fallacy of panpsychism. In his review of David Chalmers' book The Conscious Mind (1997), Searle tries to show that panpsychism is wrong by claiming that brains have much greater causal power than thermostats. My aim in this article is to question whether the premise of 'the brain causes consciousness', which is the basis on which Searle's claim about causal powers is based, is true. Searle does not provide any reasons to support this claim. Moreover, he does not give clear information about the theory of causation on which he makes this claim. However, claiming that there is a causal relationship between two events requires evidence showing that that relationship is causal. For this purpose, I will first discuss his view of causation. David Hume's understanding of causation is considered the starting point for many contemporary debates about causation. Searle also tries to clarify his position through his criticisms of Hume's understanding of causation. For this purpose, I will first analyze Searle's understanding of causation through his criticisms of Hume and suggest a theory of causality to test his claims. According to Searle, if a change applied to one situation also causes a change in the other situation, provided that all environmental factors remain constant, this can be considered as evidence that there is a causal relationship between the two situations. This experimental method proposed by Searle to test causal relationships is compatible with the interventionist theory of causation advocated by James Woodward (2003). The interventionist model, which is expressed as the intervention applied to the causes causing a change in the effects, is one of the causality theories most frequently used by scientists and statisticians in recent times. After introducing the interventionist model in detail, I will appeal to this theory to test Searle's claim that 'the brain causes consciousness'. Finally, I will make an evaluation about what the obtained results mean in terms of the claim about causal powers.

Anahtar Kelimeler

brain, consciousness, causal powers, causation, chinese room argument

Beyin, Bilinç ve Nedensel Güçler

Öz

Searle, güçlü yapay zekânın imkânına karşı tasarladığı Çince Odası Argümanı’nın birinci öncülünde ‘beynin bilince neden olduğunu’ iddia eder. Searle’e göre, beyin ve bilinç arasındaki nedensel ilişki ampirik bir gerçektir. Beynin bilinci nedensel olarak meydana getirebilmesi için bunu yapmaya yetecek asgari güce sahip olması gerekir. Bu öncüle dayanarak ulaştığı sonuç ise, yalnızca beyninkine eşit nedensel güce sahip sistemlerin bilinçli olabileceğidir. Diğer bir ifadeyle, herhangi yapay bir sistemin bilinçli olmasının gerekli koşulu, o sistemin bilinci oluşturabilmek için yeterli nedensel güce sahip olmasıdır. Bu doğanın nasıl işlediğiyle ilgili bir olgudur ve bilince sahip olabilecek herhangi bir sistemin en azından beyin kadar “eşik nedensel güçlere” sahip olması gerekir. Örneğin yapay kalpler kas dokusundan üretilmez. Yapay kalp hangi malzemeden yapılmış olursa olsun önemli olan kalbin kan pompalamak için sahip olduğu nedensel güçlerin en azından eşik değerinde nedensel güçlere sahip olmasıdır. Benzer şekilde nöronlardan farklı bir malzemeden yapılmış yapay beyin, eşik nedensel güçlere sahip olduğu takdirde, bilinci meydana getirebilir. Searle böylece beyinlerden daha az nedensel güce sahip yapay sistemlerin ya da insan dışı varlıkların bilinçli olma olasılığını tamamen dışlamış olur. O, bu iddiasını ayrıca panpisişizmin yanlışlığını göstermek amacıyla felsefi rakiplerine karşı da sıklıkla kullanır. David Chalmers'ın The Conscious Mind (1997) isimli kitabı için yazdığı inceleme yazısında Searle, beyinlerin termostatlardan çok daha büyük bir nedensel güce sahip olduğunu iddia ederek panpsişizmin yanlış olduğunu göstermeye çalışır. Bu makalede amacım Searle’ün nedensel güçlerle ilgili iddiasının dayandığı temel olan ‘beyin bilince neden olur’ öncülünün doğru olup olmadığını sorgulamaktır. Searle bu iddiasını desteklemek için herhangi gerekçe ileri sürmez. Ayrıca, bu iddiayı hangi nedensellik teorisine dayanarak öne sürdüğü hakkında da net bir bilgi vermez. Oysa iki olay arasında nedensel bir ilişki olduğunu iddia etmek, o ilişkinin nedensel olduğunu gösteren bir kanıt gerektirir. Bu amaç doğrultusunda ilk olarak onun nedensellik görüşünü ele alacağım. David Hume'un nedensellik anlayışı, nedensellik hakkındaki birçok çağdaş tartışmanın başlangıç noktası kabul edilir. Searle de Hume’un nedensellik anlayışına yönelttiği eleştiriler üzerinden kendi pozisyonunu netleştirmeye çalışır. Bunun için öncelikle Searle’ün nedensellik anlayışını Hume’a yönelttiği eleştiriler üzerinden analiz edeceğim ve onun iddiasının hangi nedensellik teorisiyle test edilebileceğine dair bir öneride bulunacağım. Searle’e göre, çevresel faktörlerin tümünün sabit kalması koşuluyla bir duruma uygulanan değişiklik diğer durum üzerinde de değişiklik meydana getiriyorsa bu, iki durum arasında nedensel ilişki olduğunun kanıtı olarak kabul edilebilir. Searle’ün nedensel ilişkileri test etmek için önerdiği bu deneysel yöntem James Woodward (2003) tarafından savunulan müdahaleci nedensellik teorisiyle uyuşmaktadır. Nedenlere uygulanan müdahalenin etkiler üzerinde bir değişime yol açması şeklinde ifade edilen müdahaleci nedensellik modeli son dönemde özellikle bilim insanlarının ve istatistikçilerin en çok başvurdukları nedensellik teorilerinin başında gelir. Müdahaleci nedensellik modelini detaylı olarak tanıttıktan sonra Searle’ün ‘beyin bilince neden olur’ iddiasını test etmek için bu teoriye başvuracağım. Son olarak ise, ulaştığım sonuçların nedensel güçlerle ilgili iddiası açısından ne ifade ettiğiyle ilgili bir değerlendirme yapacağım.

Anahtar Kelimeler

beyin, bilinç, nedensel güçler, nedensellik, çin odası argümanı

Kaynakça

• Convenor C, Field A, Drury J. (2006). Research Mewwthods in Psychology. Sayı. 26. (Bu linkten ulaşılabilir: www.Sussex.ac.uk.)
• Crick, F. Koch C. (1990). “Towards a Neurobiological Theory of Consciousness.” The Neuroscience, No.2, ss. 263-275.
• Davidson, D. (1970). “Mental Events.” Philosphy of Psychology, Essays on Actions and Events. (Oxford: Clarendon Press, 1980), ss.207-224.
• Dijkstra, N. Leon de B. (2016). Cognitive Neuroscience and Causal Inference: Implications for Psychiatry, Hypothesis and Theory, Sayı.7, No.129 https://www.frontiersin.org/articles/10.3389/fpsyt.2016.00129/full
• Hall, N. (2004). Two Concepts of Causation, in Causation and Counterfactulas, ed. John Collins, Ned Hall ve Laurie Paul, ss. 225-286, MIT Press.
• Heil, J. (2020). Zihin Felsefesi: Çağdaş Bir Giriş, çev. S. Akbıyık ve M. Bilgili, İstanbul: Küre Yayınları
• Huemer M. and Kovitz B. (2003). “Causation as Simultaneous and Continuous”, Philosophical Quarterly, Sayı. 53, No. 213, ss. 556-565.
• Hume, D. (2007), An Enquiry Concerning Human Understandig, ed: Peter Millican, Oxford University Press
• Kim, J. (1984). “Concepts of Supervenience.” Philosophical and Phenomenological Research, Sayı. 45, No.2, ss.153-176.
• Kim, J. (2005). Physicalism, or Something Near Enough, Princeton: Princeton University Press.
• Lewis, D. (1983). “Extrinsic Properties.” Philosophical Studies, Sayı.44, ss.197–200.
• McQueen, K. G. (1990). Not a trivially consequences, https://www.cambridge.org/core/journals/behavioral-and-brain-sciences/article/abs/causal-powers-of-the-brain-the-necessity-of-sufficiency/F5A54C385344FD92B8576E782D7B06F7
• Manzotti, R. (2020). Relative Exisence and Experience, Phainomena, No.2, ss.11-33.
• Newton, I. ve Janiak, A. (2004). Newton. Philosophical Writings. New York: Cambridge University Press. Psillos, S. (2002). Causation and Explanation, MPG Group.
• Psillos, S. (2007). What is Causaton?, http://users.uoa.gr/~psillos/PapersI/39-What%20is%20Causation.pdf
• Raatikainen , P. (2018). “Kim on Causation and Mental Causation.” E-LOGOS – Electronic Journal for Philosophy 2018, Vol. 25(2) 22–47 https://philpapers.org/archive/RAAKOC.pdf
• Rescorla, Michael, (2020). "The Computational Theory of Mind", The Stanford Encyclopedia of Philosophy ed. Edward N. Zalta (ed.), URL = <https://plato.stanford.edu/archives/fall2020/entries/computational-mind/>.
• Searle, J. (1980). “Minds, Brains and Programs.” Behavioral and Brain Sciences, 3:3, ss.417-424.
• Searle, J. (1990). “The Causal Powers of the Brain: The necessity of sufficiency.” Behavioral and Brain Sciences, 13:1, ss.164-164.
• Searle, J. (1997). Mystery of Consciousness. London: Granta Books.
• Searle, J. (1999). Mind, Language and Society, New York: Basic Books.
• Searle, J. (2002). Rediscovery of Mind, (9. Baskı), MIT Press.
• Searle, J. (2002a). Consciousness and Language, Cambridge, UK: Cambridge Univesity Press.
• Searle, J. (2003). Minds, Brains and Science, Harward University Press.
• Searle, J. (2004). Mind: A Brief Introduction, Oxford University Press.
• Searle, J. (2004). Intentionality: An Essay in the Philosophy of Mind, Cambridge University Press.
• Slavov, M. (2013). “Newtos’s Law of Universal Gravitation and Hume’s Conception of Causality.” Philosophia Naturalis, Sayı.2, N.2, ss.277-305.
• Tononi G., Koch C. (2015), “Consciousness: Here, Thereand Everywhere?.” Philosophical Transactions of The Royal Society Biological Sciences https://royalsocietypublishing.org/doi/10.1098/rstb.2014.0167
• Turing, A. (1950). “Computing Machinery and Intelligence.” Mind, 49: 433–460.
• Turing, A. (1950). Hesaplama Makineleri ve Zekâ, Pasajlar: Yapay Zekâ, çev. Ömer F. Çelebi. ss.17-43.
• Üner Kaya, Aslı. (2022). “John Searle’ün Bilinç Teorisinde Zihinsel Nedensellik Problemi.” Beytül Hikme An International Journal of Philosophy, Sayı:12, No.4, ss. 883-912.
• Üner Kaya, Aslı. (2014). “Nedensellik İlkesi: Hume’a Karşı Kant.” Mavi Atlas, Sayı.3, ss.100-108.
• Warfield, T. A. (1999). “Searle’s Causal Powers.” Analysis, Sayı.59, No.1, ss.29-32.
• Woodward, J. (2003). Making Things Happen: A Theory of Causal Explanation, Oxford University Press.
• Woodward, J. (2008). Mental Causation and Neural Mechanisms. In Being reduced: New essays on reductive explanation and special science causation, ed. J. Hohwy and J. Kallestrup, ss.218–262. Oxford: Oxford University Press.
• Woodward, J. (2015). “Interventionism and Causal Exclusion.” Philosophy and Phenomenological Research, (91), 303–347.