Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Les Discussions du déisme – athéisme et les échos de notre jour.

Yıl 2018, Sayı: 68, 5 - 23, 15.12.2018

Öz

Déisme est une doctrine qui admet l’existance de Dieu, mais nie la révélation, le prophète et
quelquefois même la Providence. L’origine du déisme va jusqu’à Aristote. Le mot du déisme a été
crée au XVIème siècle par Sociniens pour se distinguer des athées. Le contraire du déisme est
le théisme. Un Musulman ne peut être jamais deiste. Tout deiste peut devenir athé lorsque l’occasion
se présente. Les principaux déistes sont les suivants: En Angleterre: Toland, Herbert of
Cherbury, Ashley Couper Shasftesbury. En France: Voltaire, J.J.Rousseau, Jules Simon. En Russie:
Radısçev, I. P.nin, I. Yertoy. Les déistes ont fondé la religion naturelle ou la religion rationnelle.
Le théisme, doctrine qui admet l’existence d’un Dieu unique, personel, créateur de toutes les
choses, et distinct du monde. Le mot théisme s’oppose au panthéisme, au polythéisme et au
déisme. Le vrai théisme est la religion d’İslam, parcequ’elle admet les attributs personels et
existentiels de Dieu. Le salut de l’humanité est uniquement dans l’İslam.

Kaynakça

  • • Adıvar A. Adnan, Tarih Boyunca İlim ve Din, İstanbul. 1969.
  • • Akarsu Prof. Dr. Bedia, Felsefî Terimler Sözlüğü, Ankara. 1984.
  • • Akseki Ahmet Hamdi, İslâm Dinî, Ankara. 1962.
  • • Aksekili Ahmet Hamdi, Dinî Dersler I, III, İstanbul. 1339-1342.
  • • Bolay Prof. Dr. Süleyman Hayri, Felsefî Doktrinler ve Terimler Sözlüğü, Ankara. 1996.
  • • Chevaliers Jacques, Histoire de la Pensé, tome III, Paris 1955.
  • • Cuviller Armand, Nouveau Vocabulaire Philosophique, Paris 1970.
  • • Coffy Robert, Ateistlerin Tanrısı, çev. Prof. Dr. Murtaza Korlaelçi, Ankara 2003.
  • • Diderot Denis, Felsefe Konuşmaları, çev. Adnan Cemgil, İstanbul. 1968.
  • • Foulquié Paul, Dictionnaire de la Langue Philosophique, Paris 1992.
  • • Gökberk Prof. Dr. Macit, Felsefe Tarihi, Ankara 1974.
  • • Höffding Harald, Histoire de la Philosophie Moderne, tome I, Paris 1924.
  • • Huisman Denis, Dictionnaires des Philosophes, cilt II, Paris 1984.
  • • İsmail Fennî, Lügatçe-i Felsefe, İstanbul. 1341.
  • • Laland André, Vocabulaire Technique et Critique de la Philosophie, Paris 1980.
  • • Legrand Gerard, Vocabulaire de la Philosophie, Bordas, Paris 1972.
  • • Mercenne Marin, L’impiété des déistes athées et Libertinsde ce temps, Paris 1624.
  • • Meydan Larousse, cilt 11, İstanbul. 1973.
  • • Robert Paul, Dictionnaire Alphabétique de la Lanque Française, Paris 1973.
  • • Robert Paul, Dictionnaire Des Noms Propres, Paris 1984.
  • • Rosenthal M. Ve Yudin P., Materyalist Felsefe Sözlüğü, çev. Aziz Çalışlar, İstanbul. 1975.
  • • Şemseddin Sami, Dictionnaire Français-Turc, İstanbul. 1315 (1893).
  • • Thily Frank, Felsefe Tarihi, çev. İbrahim Şener, İstanbul. 1995.
  • • Vorlander Karl, Felsefe Tarihi, çev. Mehmet İzzet-Orhan Saadettin, Günümüz Diline Aktaran Yüksel Kenar, İstanbul. 2004.

DEİZM – ATEİZM TARTIŞMALARI VE GÜNÜMÜZE YANSIMALARI

Yıl 2018, Sayı: 68, 5 - 23, 15.12.2018

Öz

Deizm, Tanrı’nın varoluşunu kabul eden fakat vahyi, peygamberi hatta bazen de koruyucu,
esirgeyici Tanrı’yı inkâr eden bir doktrindir. Kökü Aristoteles’e kadar gider. Deizmi
kabul eden de deisttir. Deizm kelimesi 16. asırda ateistlerin belirlenmesi için Sosianizm
mensupları tarafından icat edilmiştir. Deizmin karşıtı teizmdir. Bir Müslüman asla deist
olamaz. Belli başlı deistler: Fransa’da: Voltaire, J.J.Rousseau, Jules Simon. İngiltere’de:
J.Locke, Toland, Herbert of Cherbury, Ashley Couper Shasftesbury. Rusya da: Radisçev,
I.Pnin, I.Yertoy. Deistler tabiî din veya akıl dinini kurmuşlardır.
Teizm, tek, şahsî, her şeyi yaratan ve dünyadan farklı bir Allah’ın varoluşunu kabul eden
doktrindir. Ateizme olduğu kadar panteizme, politeizme ve deizme de muhaliftir. Gerçek
teizm, zâtî ve subûtî sıfatları olan Allah’ı kabul eden teizmdir. Bu da İslâm dinidir. Teizmi
kabul eden kimse teisttir. İnsanlığın kurtuluşu, sadece İslâm dinindedir.

Kaynakça

  • • Adıvar A. Adnan, Tarih Boyunca İlim ve Din, İstanbul. 1969.
  • • Akarsu Prof. Dr. Bedia, Felsefî Terimler Sözlüğü, Ankara. 1984.
  • • Akseki Ahmet Hamdi, İslâm Dinî, Ankara. 1962.
  • • Aksekili Ahmet Hamdi, Dinî Dersler I, III, İstanbul. 1339-1342.
  • • Bolay Prof. Dr. Süleyman Hayri, Felsefî Doktrinler ve Terimler Sözlüğü, Ankara. 1996.
  • • Chevaliers Jacques, Histoire de la Pensé, tome III, Paris 1955.
  • • Cuviller Armand, Nouveau Vocabulaire Philosophique, Paris 1970.
  • • Coffy Robert, Ateistlerin Tanrısı, çev. Prof. Dr. Murtaza Korlaelçi, Ankara 2003.
  • • Diderot Denis, Felsefe Konuşmaları, çev. Adnan Cemgil, İstanbul. 1968.
  • • Foulquié Paul, Dictionnaire de la Langue Philosophique, Paris 1992.
  • • Gökberk Prof. Dr. Macit, Felsefe Tarihi, Ankara 1974.
  • • Höffding Harald, Histoire de la Philosophie Moderne, tome I, Paris 1924.
  • • Huisman Denis, Dictionnaires des Philosophes, cilt II, Paris 1984.
  • • İsmail Fennî, Lügatçe-i Felsefe, İstanbul. 1341.
  • • Laland André, Vocabulaire Technique et Critique de la Philosophie, Paris 1980.
  • • Legrand Gerard, Vocabulaire de la Philosophie, Bordas, Paris 1972.
  • • Mercenne Marin, L’impiété des déistes athées et Libertinsde ce temps, Paris 1624.
  • • Meydan Larousse, cilt 11, İstanbul. 1973.
  • • Robert Paul, Dictionnaire Alphabétique de la Lanque Française, Paris 1973.
  • • Robert Paul, Dictionnaire Des Noms Propres, Paris 1984.
  • • Rosenthal M. Ve Yudin P., Materyalist Felsefe Sözlüğü, çev. Aziz Çalışlar, İstanbul. 1975.
  • • Şemseddin Sami, Dictionnaire Français-Turc, İstanbul. 1315 (1893).
  • • Thily Frank, Felsefe Tarihi, çev. İbrahim Şener, İstanbul. 1995.
  • • Vorlander Karl, Felsefe Tarihi, çev. Mehmet İzzet-Orhan Saadettin, Günümüz Diline Aktaran Yüksel Kenar, İstanbul. 2004.
Toplam 24 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular Felsefe
Bölüm Araştırma Makaleleri
Yazarlar

Murtaza Korlaelçi Bu kişi benim

Yayımlanma Tarihi 15 Aralık 2018
Gönderilme Tarihi 15 Ağustos 2018
Yayımlandığı Sayı Yıl 2018 Sayı: 68

Kaynak Göster

APA Korlaelçi, M. (2018). DEİZM – ATEİZM TARTIŞMALARI VE GÜNÜMÜZE YANSIMALARI. Felsefe Dünyası(68), 5-23.

Felsefe Dünyası Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.