RİSK KÜLTÜRÜNÜN KARAR VERME SÜRECİNE ETKİSİ

Yıl 2019, , 128 - 140, 19.07.2019

Hakan Bilgütay , Mehmet Deniz

https://doi.org/10.29106/fesa.533392

Cited By: 1

Öz

Bu
araştırmanın amacı, Gaziantep organize sanayi bölgelerinde(GOSB) faaliyet
gösteren işletme yöneticilerinin sahip oldukları risk kültürü seviyesi ile
karar verme süreci arasındaki ilişkiyi inceleyerek, risk kültürünün karar verme
sürecine etkisini ortaya çıkarabilmektir. GOSB‘de çalışan 147 yöneticinin
katılımı ile gerçekleştirilen araştırmadan elde edilen verilere korelasyon ve
regresyon analizleri uygulanması sonucu ortaya çıkan bulgulara göre: Risk
kültürü ile karar verme süreci arasında istatistiksel olarak anlamlı ve pozitif
bir ilişki bulunduğu, risk kültürünün karar verme sürecini anlamlı düzeyde
açıkladığı ve pozitif yönde etkilediği görülmüştür. Araştırmada ayrıca risk
kültürünün alt boyutlarından karar verme, formalleşme, odaklanma ve risk algısı
boyutlarının karar verme süreciyle anlamlı ve pozitif bir ilişkiye sahip olduğu
ve karar verme sürecini anlamlı seviyede açıkladığı görülmüştür. Karar verme
sürecini açıklamada en yüksek etkiyi alt boyutlardan karar verme boyutunun
gösterdiği belirlenmiştir. Araştırmadan elde edilen sonuçlar ışığında işletmelerin
risk yönetiminden sorumlu üst düzey yöneticilerin risk kültürü bilinç
seviyelerinin artışına paralel olarak karar verme sürecinin daha etkili ve
verimli olacağı sonucuna ulaşılmıştır. 

Anahtar Kelimeler

Risk Kültürü, Karar Verme, Karar Verme Süreci

Kaynakça

• Ackoff, R L. (1970). A Concept of Corporate Planning. Wiley, New York.
• Adair, J. (2007). Decision Making and Problem Solving Strategies, USA, Hogan Page Limited.
• Altunışık, R.,Vd. (2012). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri. İstanbul: Sakarya Kitabevi
• Banks, E. (2012). Risk Culture a Pratical Guide to Building and Strengthening The Fabric of Risk Management, Palgrave Macmillan.
• Brooks, D.W. (2010). Creating a Risk‐Aware Culture. In Enterprise Risk Management: Today’s Leading Research and Best Practices For Tomorrow’s Executive, 87-96.
• Can, H. Vd. (2001). Genel İşletmecilik Bilgisi, Siyasal Kitabevi, 12. Basım, Ankara, 207.
• Cortez, A. (2011). Winning at Risk: Strategies to Go Beyond Basel, New York: John Wiley and Sons Inc.
• Elbanna,S. and Child, J. (2007). Influences on Strategic Decision Effectiveness: Development and Test of an İntegrative Model. Strategic Management Journal, 28, 431-453.
• Eren, E. (2002). Stratejik Yönetim ve İşletme Politikası, İstanbul, Beta Yayınları, 6. Baskı.
• Farrel, J.M. and Hoon, A. (2010). What’s Your Company’s Risk Culture?, Bloomberg Businessweek, May 12, 2009.
• Fikirkoca, M. (2003). Bütünsel Risk Yönetimi. Ankara, Pozitif Matbaacılık.
• Gigerenzer, G. and Gaissmaier, W. (2011). Heuristic Decision Making. Annual Review of Psychology, 62, 451-482.
• Halis, M. (2002). Karar Verme Eyleminin Davranışsal Temelleri-Görgül Bir Uygulama, Akademik Araştırmalar Dergisi, 14,49-64.
• Hambrick, D.C. ve Mason P. (1984). Upper Echolons: The Organization As a Reflection of Its Top Managers, Academy of Management Review 9: 193-206.
• Harrison, E.F. (1995). The Managerial DMP (3rd Ed): Boston: Houghton Mifflin.
• Hofstede, G. (1980). Culture's Consequences: International Differences in related values. Beverly Hills, Calif.: Sage.
• IIF (2009). Reform in The Financial Services Industry: Strengthening Practices For a More Stable System, Report of The IIF Steering Committee on Implementation (SCI), December, Washington DC.
• Koçel, T. (2011). İşletme Yöneticiliği,13.Baskı, Beta Yayınevi, İstanbul, 110-113.
• Kuyea, L.O. and Sulaimonb, A. A. (2011). Employee Involvement in Decision Making and Firms Performance in The Manufacturing Sector İn Nigeria. Serbian Journal of Management 6,1-15.
• Lee, Newman and Price, (1999). Decision Making in Organisations, Pearson Education, Prentice Hall, Edinburgh Gate, Harlow.
• Leonard, N. H. , Scholl, R. W. and Kowalski, K. B. (1999). Information Processing Style and Decision Making, Journal of Organizational Behavior, 20, 407-420.
• Maddux.W.W. and Yuki.M. (2006). The Ripple Effect:Cultural Differencies in Perceptions of The Consequences of Events, Personality and Social Pyschology Bulletin 32,669-683.
• Mclauglin, D.J. (1995). Strengthening Executive Decision-Making. Human Resource Management 34, 443-461.
• Moss, A.H. (2011). Ethical Principles and Processes Guiding Dialysis Decision Making. Clinical Journal of The American Society of Nephrology, 6, 2313-2317.
• Muller, R. and Turner, J.R. (2004). Cultural Differences in Project Owner–Manager Communication. In Innovations: Project Management Research 2004, (Eds) D.P.Slevin, D.L. Cleland and J.K. Pinto, 403–418.Project Management Institute, Newton Square, USA.
• Mustamil N. and Quaddus M. (2009). Cultural İnfluence in The Ethical Decision Making Process: The Perspective Of Malaysian Managers, The Business Review Cambridge, 13(1),171-176.
• Nooraie, M. (2012). Factors Influencing Strategic Decision_Making Processes. International Journal of Academic Research in Business and Social Sciences, 2 (7), 405-429.
• Öz, E. ve Baykoç, F.Ö. (2004). Tedarikçi Seçimi Problemine Karar Teorisi Destekli Uzman Sistem Yaklaşımı. Gazi Üniv. Müh. Mim. Fak. Dergisi, 19 (3), 275-286.
• Pallant, J. (2001). SPSS Survival Manual. Philadelphia: Open University Press.
• Poole, M.S. and Hirokawa, R.Y. (1996). Introduction: Communication and Group Decision Making. (Edited By: Randy Y. Hirokawa And Marshall Scott). 314 Communication and Group Decision Making (2nd Edition). London: Sage Publications, 3-19.
• Robbins, P.S. (2003). Essentials of Organizational Behavior (7th Edition), New Jersey, USA: Pearson Education, Inc.
• Roeschmann, A.Z. (2014). Risk Culture: What İt is and How it Affects an İnsurer's Risk Management, Risk Management and Insurance Review, 17(2), 277-296.
• Rogers,P. and Blenko,M. (2006). Who Has The D? How Clear Decision Roles Enhance Organizational Performance, Harward Business Review,January 2006.
• Sadler S.E. and Sparrow, P.R. (2008). Intuition in Organizational Decision Making. In Hodgkinson, G. P. and Starbuck, W. H. (Eds), The Oxford Handbook of Organizational Decision Making, Oxford, Oxford University Press, 305-324.
• Sargut, S.A. (2010). Kültürler Arası Farklılaşma ve Yönetim, 3.Baskı, Ankara: İmge Kitabevi Yayınları.
• Saxena, P. K. (2009). Principles of Management: A Modern Approach. New Delhi: Global India Publications.
• Shapira, Z. (2010). Organizational Decision-Making. Cambridge: University Press.
• Sinclair, M. and Ashkanasy, N.M. (2005). Intuitive Decision–Making Amongst Leaders: More Than Just Shooting From The Hip, Mt Eliza Business Review, 5(2), 32– 40.Smallman, C. (1996). Risk and Organizational Behavior: A Research Model, Disaster Prevention and Management, 5(2), 1. 17(2), 12-26.
• Ünnü, A.A. (2014). Rasyonel Perspektif Işığında Karar Verme Eylemi. Nitel Bir Analiz, Yönetim ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, 24: 91-116.
• Yeşil, S. ve Erşahan E. (2011). Konaklama İşletmelerinde Stratejik Karar Alma İle Yöneticilerin Demografik Özellikleri ve İşletmelerin Özellikleri İlişkisi, Organizasyon ve Yönetim Bilimleri Dergisi, 3(2), 319.
• İnternet Kaynakları
• Bola, F. (2001). Decision-Making.Www://Managementdecisions.Blogspot.İn(18.11.2018).
• Hillson,D. (2012). How Much Risk is too Much Risk? Understanding Risk Appetite, Http://Www.Riskdoctor.Com/Docs/Paper.Pdf.(27.11.2018).
• Irm (2012). Risk Culture Under The Microscope Guidance For Board, The Institute of Risk Management.Https://Www.Theirm.Org/Media/885907/:Risk Culture_A5_Web15_Oct_2012.Pdf,(16.10.2018).
• Power, M. A. (2012). Risk Culture in Financial Organisations: A Research Report, Centre For Analysis of Risk and Regulation, Http://Www.Cimaglobal.Com/Documents/Report.Pdf,(16.11.2018).
• TDK (Türk Dil Kurumu) (2013) Http://Www.Tdksozluk.Com/Sozara.Php?Qu=Karar&Ne=A (27.11.2018).