Katılım bankaları,
İslami prensipler çerçevesinde faaliyette bulunan ve temelinde kar-zarar
ortaklığı olan finansal kurumlardır. Türkiye’de katılım bankalarının, bankacılık
sistemine göre daha hızlı büyüme sergiledikleri fakat yeterli düzeyde pazar payına
ulaşamadıkları görülmektedir. Çalışmada, bu sorunun nedeni olarak mevcut katılım
bankacılığı sisteminin finans teorisine ve risk-getiri dengesine uyumsuz olması
şeklinde ortaya konulmaktadır.. Katılım bankacılığında sermaye sahiplerinin
elde ettiği özkaynak karlılığı, mevduat bankalarına göre makul ölçülerdedir.
Diğer taraftan katılma hesabı sahipleri ise mevduat bankası mudilerine kıyasla
daha yüksek risk almakla beraber daha az getiri elde etmektedir. Mevcut
durumdaki bu anomalinin düzeltilmesi için katılım bankalarının yasal ve
kurgusal yapısının değiştirilmesi gerekmektedir. Yapılacak düzenlemelerle
özkaynak karlılığı ile kar payı getirisinin yakınlaştırılması, hatta bu
değerlerin mutlak olmasa bile birbirine eşit düzeyde olmasının sağlanması
gerekmektedir. Çalışmada bu paralelde sistemin analizi ve eleştirisi
yapılmakta, kavramlar farklı bir bakış açısı ile irdelenmekte ve yeniden
yapılanma için bir model önerisi sunulmaktadır. Bu bağlamda önerimiz, katılma
hesaplarının açık uçlu fon olarak yeniden yapılandırılmasıdır.
Katılım Bankacılığı kar zarar ortaklığı finans teorisi risk-getiri
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Ekonomi |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 27 Mart 2019 |
Gönderilme Tarihi | 21 Aralık 2018 |
Kabul Tarihi | 28 Şubat 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 4 Sayı: 1 |