Kutadgu Bilig, Atabetü’l-Hakâyık ve Divân-ı Hikmet misâli Türklerin İslâmiyeti kabulünden sonra ortaya konulan her dinî tasavvufî muhtevalı edebiyat mahsulü, içeriğinin zenginlik ve derinliğini, öncelikle iman ettiği dinin temel kaynaklarını kullanmak suretiyle elde etmiştir. Günümüze gelinceye kadar, bu hususiyet böyle devam etmiştir. Divan türü eserler, bunun en göz alıcı örnekleriyle doludur. Salih Baba 1846 - 1906-1907 , dinî tasavvufî Türk edebiyatına kazandırdığı Divan’ıyla alanın mümtaz şahsiyetleri arasında yerini almıştır. Divan’ının kerâmeten zuhura geldiğini de ifade etmek gerekir. Eserinde şairin, diğer divan şairleri gibi, dinin temel kaynağını teşkil eden Kur’ân-ı Kerim âyetlerini ve hadis-i şerifleri ya iktibas ya da telmih yoluyla kullanmış olduğu görülmektedir. Lafzî iktibas yoluyla kullandığı hadislerin, tasavvufî eserlerde hadis olarak meşhur olmalarıyla birlikte, geneli itibariyle hadis ilminin tenkid kriterleri cephesinden problem arzettikleri müşahede edilmektedir. Nitekim tenkid maksadıyla ya çok zayıf ya da mevzû/uydurma rivayetleri kaydeden eserlerde bu hadislere/sözlere yer verilmesi, bu gerçeğin de bir ifadesidir.
Kutadgu Bilig, Atabetu’l-Hakâyık and Divân-ı Hikmet gained their basic sources by using the principles of the religion with its substantiality and profoundness after the Turks accepted Islam with every kind of religious sufic literature. This peculiarity has lasted up to now. Works such as Divan are full of attractive examples of this. Salih Baba 1846 - 1906-7 is among the most distinguished characters with his Divan that he presented to the Turkish religious sufic literature. It is possible to express that the Divan he appeared with a miracle. Like the other divan poetry, the poet used the Koran and verses of the Koran that consist the basic sources of the religion in his works with the way of either quotation or reference. Although the hadiths that he used with the way of reference became popular in sufic works as the hadiths, they were observed to cause problems in the perspectives of the hadith science disapprobation criterions. This is the reality itself that he gave place to hadiths and make-up rumours in his works with the purpose of criticism.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Research Article |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Aralık 2017 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 Cilt: 22 Sayı: 2 |
Fırat Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY NC) ile lisanslanmıştır.